SIEMENS: Με το νόμο Αλογοσκούφη νομιμοποίησαν 6.000.000 ευρώ για μίζες

Τη «λογική» και τις τεχνικές διακίνησης μαύρου χρήματος, με το οποίο η Siemens πριμοδοτούσε στελέχη του ΟΤΕ (ενδεχομένως και Έλληνες πολιτικούς) προκειμένου να κάνει τις δουλειές της, εξασφαλίζοντας υψηλότατη κερδοφορία, περιγράφει «απόρρητο και εμπιστευτικό» έγγραφο το οποίο έχει στην κατοχή του το «Π».

Πρόκειται για την καταγραφή της συζήτησης (σημειώσεις) υψηλόβαθμου στελέχους της Siemens Griechenland με ομάδα δικηγόρων για την ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας (συγ)κάλυψης... Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η εν λόγω συζήτηση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8.3.2006. Όπως θα δείτε, και επί «νέας διακυβέρνησης» η Siemens μια χαρά τα κατάφερνε...

Στο εν λόγω έγγραφο υπογραμμίζεται ότι «ο κύριος Μαυρίδης ανέλαβε στο διοικητικό συμβούλιο της Siemens Griechenland (Ελλάδα) την αρμοδιότητα για τον τομέα com (τηλεπικοινωνίες) την 1.4.1998. Έκτοτε ο τομέας είναι εξαιρετικά επικερδής και κατέχει την πρώτη θέση στην αγορά».

Στη συνέχεια το έγγραφο που έχει στη διάθεσή του το «Π» περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους η Siemens Griechenland εξασφάλισε αυτήν την πρώτη θέση στην αγορά εις βάρος του ΟΤΕ πριμοδοτώντας στελέχη του:

«Από το 1997 βρίσκεται σε ισχύ μια σύμβαση - πλαίσιο με τον ΟΤΕ, που δραστηριοποιείται σε πολλές ακόμη χώρες των Βαλκανίων. Αυτή η σύμβαση - πλαίσιο, όπως επίσης και οι μεμονωμένες συμβάσεις που ακολούθησαν, απέφεραν στη Siemens Griechenland πολύ υψηλούς τζίρους, στους οποίους επιτεύχθηκαν εξαιρετικά καλές τιμές. Αντικείμενο της συμβατικής συμφωνίας είναι συν τοις άλλοις και δύο μεμονωμένες ρυθμίσεις.

● Ο ΟΤΕ είχε το δικαίωμα να ελέγξει, με τη βοήθεια μιας επιτροπής, εάν τηρήθηκε η συμβατική ρήτρα, σύμφωνα με την οποία ο ΟΤΕ λαμβάνει την καλύτερη τιμή χρέωσης πελατών. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ο ΟΤΕ μπορεί εκ των υστέρων να απαιτήσει μειώσεις τιμών.

● Επίσης ο ΟΤΕ έχει το δικαίωμα να ελέγξει πόσο ψηλά είναι τα κέρδη της Siemens Griechenland. Σε περίπτωση που υπάρξει υπέρβαση μιας συγκεκριμένης τιμής, ο ΟΤΕ θα μπορεί εκ των υστέρων να απαιτήσει εκπτώσεις.

● Ο ΟΤΕ μπορεί οποτεδήποτε να καταγγείλει τη συμφωνία σε περίπτωση που άλλοι ανταγωνιστές προσφέρουν τα προϊόντα τους σε χαμηλότερες τιμές από τη Siemens».

Όπως ίσως ήδη έχετε καταλάβει, «ψαγμένοι» φίλοι και αναγνώστες, «ο ΟΤΕ δεν έκανε ποτέ μέχρι σήμερα χρήση των τριών μη συμφερουσών για τη Siemens δυνατοτήτων».

Ως χαρακτηριστικά παραδείγματα επιτευγμάτων της Siemens Griechenland εις βάρος του ΟΤΕ αναφέρονται στο έγγραφο που έχουμε στην κατοχή μας «η Αρμενία με την εκεί εταιρεία Armentel, όπου κατέστη εφικτό (σ.σ.: για τη Siemens) να καταληφθεί μερίδιο αγοράς 100% στα κινητά και 60% στη σταθερή τηλεφωνία. Παρόμοια αποτελέσματα επετεύχθησαν σε πολλές ακόμη βαλκανικές χώρες, όπως η Ρουμανία».

Οι «απαραίτητες» πριμοδοτήσεις

Πώς τα κατάφερναν τόσο καλά τα τσακάλια της Siemens; Δεν θέλει ρώτημα, αξίζει ωστόσο να παρακολουθήσουμε τις διατυπώσεις τους μέσα από το έγγραφο που έχουμε στα χέρια μας.

«Οι πολυάριθμες πριμοδοτήσεις ήταν απαραίτητες ιδίως επειδή η διοίκηση του ΟΤΕ τα προηγούμενα χρόνια είχε αντικατασταθεί πλήρως συνολικά τέσσερις φορές και γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε να διασφαλιστεί ότι δεν θα μεταβαλλόταν τίποτε ως προς τη συμφέρουσα για τη Siemens (σ.σ.: και ζημιογόνα για τον ΟΤΕ και το ελληνικό Δημόσιο, συμπληρώνουμε εμείς) ακολουθούμενη πρακτική.

Με πιο απλά λόγια, οι της Siemens «αναγκάστηκαν» να λαδώσουν τέσσερις διοικήσεις του ΟΤΕ προκειμένου να συνεχίσουν να κάνουν αδιατάρακτα την επικερδή δουλειά τους...

Οι τεχνικές διακίνησης μαύρου χρήματος

Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην περίληψη της συζήτησης του Μαυρίδη, αυτός απλώς ακολούθησε την πρακτική πριμοδοτήσεων που είχαν οικοδομήσει οι προκάτοχοί του (πριν δηλαδή από το 1998). Για να φτάσει το (μαύρο) χρήμα των πριμοδοτήσεων στους αποδέκτες του, εφαρμόστηκαν κατά περίπτωση τρία μοντέλα. Ας παρακολουθήσουμε την πορεία του χρήματος μέσα από τις διατυπώσεις του εγγράφου:

Πρώτο μοντέλο: «Με τη διαμεσολάβηση της Dresdner Bank - εταιρείας Fitrust o κ. Μαυρίδης ήρθε σε επαφή με ιδιώτες από την Ελλάδα, οι οποίοι ήθελαν να μεταφέρουν χρήματα στην Ελβετία. Τα χρήματα αυτά, κατόπιν διαμεσολάβησης της Dresdner Bank, δόθηκαν από τους ιδιώτες σε μετρητά στον κύριο Μαυρίδη, ο οποίος τα ανάλωσε στη συνέχεια για πριμοδοτήσεις (σ.σ.: λαδώματα, θα λέγαμε εμείς) στην Ελλάδα. Ως αντιστάθμισμα στη συνέχεια το ίδιο ποσό στην Ελβετία εμβαζόταν από τους εν λόγω λογαριασμούς (Dresdner Bank) στους λογαριασμούς των ιδιωτών».

Είναι προφανές από τη διαδικασία που περιγράφεται στο πρώτο μοντέλο και ότι οι πριμοδοτήσεις γίνονταν με χρήματα που κάποιοι έβγαζαν κρυφά (γιατί άραγε;) έξω από την Ελλάδα και η Siemens τους τα ξέπλενε...

Δεύτερο μοντέλο: «Στην Ελβετία συνήφθησαν δάνεια με τους εκεί λογαριασμούς και τα χρήματα στη συνέχεια εμβάστηκαν στην Ελλάδα, ανελήφθησαν εκεί και χρησιμοποιήθηκαν (σ.σ.: μπορούμε να φανταστούμε πώς) από τον κύριο Μαυρίδη. Το δάνειο εξοφλήθηκε στη συνέχεια στην Ελβετία με οικονομικούς πόρους της επιχείρησης».

Τρίτο μοντέλο: «Στην Ελλάδα δόθηκε στο παρελθόν – με παρόμοιο τρόπο όπως και στη Γερμανία (σ.σ.: λαμόγια υπάρχουν παντού) – φορολογική αμνηστία. Αυτή προέβλεπε ότι Έλληνες υπήκοοι είχαν τη δυνατότητα να επαναπατρίσουν χρήματα από το εξωτερικό, τα οποία είχαν μεταφέρει εκεί προηγουμένως για φορολογικούς λόγους. Κατ’ αυτήν τη διαδικασία επιβαλλόταν ένας κατ’ αποκοπήν φόρος της τάξεως μόνο του 3%. Ο κ. Μαυρίδης έκανε χρήση αυτής της δυνατότητας προκειμένου να μεταφέρει χρήματα από την Ελβετία προς την Ελλάδα».

Τι έκανε αυτά τα χρήματα; Πόσα κράτησε; Πώς τα μοίρασε και σε ποιους; Έχουμε εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη... Εσείς;

ΠΗΓΗ: http://www.topontiki.gr