Φως στις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η επίθεση στη νηοπομπή με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα έδωσαν οι 31 Έλληνες που έφθασαν τα ξημερώματα της Πέμπτης (03/06) στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας από το Τελ Αβίβ. Όπως χαρακτηριστικά επανέλαβαν αρκετοί από αυτούς, οι περισσότεροι νεκροί Τούρκοι ακτιβιστές φέρουν σφαίρες πάνω στο κρανίο. Κάτι που δείχνει ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες τους έβαλαν πρώτα να καθίσουν στο δάπεδο και μετά τους πυροβόλησαν.
Πρωταρχικός στόχος η ταπείνωση του Ταγίπ Ερντογάν Όπως σημειώνει ο κ. Βαγγέλης Πισσίας, από τους πρωτεργάτες του κινήματος «Ένα καράβι για τη Γάζα» στην Ελλάδα, «εμείς δεν περιμέναμε ότι θα επιτεθούν στα επιβατηγά. Πιστεύαμε ότι θα έκαναν επίθεση στα τρία φορτηγά που μετέφεραν την ανθρωπιστική βοήθεια και δεν είχαν πάνω ανθρώπους. Οπότε μετά την κατάληψη των φορτηγών δεν θα είχαν λόγο να πάνε στη Γάζα τα επιβατηγά με τον κόσμο. Όμως πέσαμε έξω στους υπολογισμούς μας και υπήρξαν ανθρώπινα θύματα. Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα επιτίθονταν στους ανθρώπους».
Η επίθεση στο τουρκικό επιβατηγό ήταν συμβολική και έγινε για να ταπεινωθεί ο Τούρκος πρωθυπουργός κ. Ταγίπ Ερντογάν, σημειώνει ο κ. Πισσίας. Το ίδιο έλεγαν στις συζητήσεις στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, μετά την άφιξη του C-130 στις τρεις τα ξημερώματα της Πέμπτης, πολλοί από τους άλλους αφιχθέντες.
«Αν οι Τούρκοι είχαν όπλα, θα τους είχαν καθαρίσει» εκτιμά ο κ. Πισσίας. «Δεν θα επιβιβαζόταν κανένας Ισραηλινός. Ήταν αξιολύπητα τρομοκρατημένα κομαντάκια. Έκαναν 10 λεπτά να βάλουν ένα γάντζο στο δικό μας πλοίο και μισή ώρα για ν’ ανέβουν. Κατέβηκαν, διότι ήξεραν ότι δεν θα υπήρχε αντίσταση».
Το διεθνές δίκαιο
«Δεν κάναμε όσα έπρεπε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο» απολογείται ο κ. Πισσίας που επέβαινε στο φορτηγό «Ελεύθερη Μεσόγειος» εννοώντας ότι δεν υπήρχε καμία υποχρέωση παράδοσης του πλοίου. «Δεν παραπλέαμε στην περιοχή τους. Για να μας κάνουν έλεγχο, θα έπρεπε να υπάρχει ένταλμα της Ιντερπόλ ή διεθνής συνθήκη όπως συμβαίνει με τις επιχειρήσεις της Frontex στην περιοχή μας. Δεν μπορεί ο καθένας να σταματά ένα καράβι σε διεθνή ύδατα. Αλλά και πάλι δεν έδωσαν σήμα ότι θέλουν να κάνουν διοικητικό έλεγχο. Μας έλεγαν να κλείσουμε τις μηχανές και να παραδώσουμε το πλοίο. Τους είπα ότι είμαστε ελληνικό πλοίο.
Τους είπα ότι τα πλοία με ελληνική σημαία ταξιδεύουν εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Δεν παραδίδονται. Τους είπαμε ότι αυτά που μεταφέρουμε δεν τα δίνουμε στον πειρατή του Ισραήλ. Αν θέλουν, να έρθουν να το πάρουν δια της βίας. Τους το είπαμε τρεις φορές από το VHF. Και …υποχωρήσαμε. Διότι είχαμε να κάνουμε με φονιάδες, με εγκληματίες. Είχαν αεροπλάνα και πυραύλους. Θα βύθιζαν τα πλοία και θα πηγαίναμε όλοι στον πάτο. Και δεν ήταν αυτό το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση».
Τι έγινε πάνω στα πλοία
Οι Ισραηλινοί κομάντος μπήκαν σε όλα τα πλοία οπλισμένοι σαν αστακοί. Προπηλάκισαν, κακοποίησαν, απείλησαν, σημάδεψαν όποιον ήταν επάνω… «Επιτέθηκαν με βόμβες κρότου-λάμψης, με ηλεκτροσόκ στις μασχάλες, με σφαίρες καουτσούκ», δήλωσε, μόλις έφθασε με τους συντρόφους του στην Ελλάδα, ο Έλληνας γιατρός παλαιστινιακής καταγωγής κ. Χαλέντ Καμπάνι. Τελευταίο κατέλαβαν το φορτηγό «Ελεύθερη Μεσόγειος» όπου επέβαινε ο κ. Πισσίας.
«Ήμασταν το τελευταίο πλοίο. Στα προηγούμενα είχαν χρησιμοποιήσει πραγματικά πυρά. Είχαν έρθει γύρω από το πλοίο με τρία φουσκωτά και μια τορπιλάκατο και μας σημάδευαν. Ήμασταν στη μέση μας Μεσογείου με μια παγκόσμια κοινή γνώμη στο σκοτάδι και μια διεθνή κοινότητα εξαφανισμένη… Ξέραμε ότι αν προβάλλουμε αντίσταση, θα μας γάζωναν», δήλωσε ο κ. Πισσίας και συνέχισε:
Είμαστε ειρηνιστές. Όχι κομάντος.
«Όταν ο άλλος έχει περίστροφο και πυροβόλο πάνω του, τι θα κάνεις εσύ που είσαι άοπλος; Εμείς δεν πήγαμε εκεί για να κάνουμε επιχείρηση κομάντο. Αν ήταν αυτός ο σκοπός μας, θα είχαμε καταρχήν ένα-δυο όπλα πάνω σε κάθε πλοίο. Τότε δεν θα ανέβαιναν ποτέ. Σας διαβεβαιώνω. Πόσο μάλλον, δεν θα ανέβαιναν ποτέ στο τουρκικό πλοίο.
Οι Τούρκοι θυσιάστηκαν. Αν είχαν όπλα, θα είχαν πάρει πολλούς Ισραηλινούς μαζί τους. Αν είχαν σωθεί οι κασέτες που τράβαγε ο Γερμανός, θα καταλαβαίνατε τι σας λέω. Πρόκειται για άθλια, φοβισμένα ανθρωπάκια. Οι φοβισμένοι είναι επικίνδυνοι. Σκοτώνουν εύκολα».
«Όμως εμείς δεν είμαστε κομάντο. Η ένοπλη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού γίνεται από τους Παλαιστίνιους. Δεν μας ζήτησαν οι Παλαιστίνιοι να γίνουμε μάρτυρες στη θέση τους χρησιμοποιώντας όπλα. Δεν μας ζήτησαν να τους υποκαταστήσουμε. Δεν μας ζήτησαν να γίνουμε φενταγίν. Το μόνο που ζήτησαν από εμάς είναι να είμαστε αλληλέγγυοι σε ανθρωπιστικές αποστολές και για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους».
Τι συνέβη μετά την κατάληψη των πλοίων
«Τέσσερις ημέρες είδαμε όλα τα πρόσωπα του ναζισμού. Κατέλαβαν τα πλοία στις 5.00-6.00 τα ξημερώματα και 12 ώρες αργότερα ήμασταν στο Ασντόντ. Είχαν φτιάξει μια λυόμενη εγκατάσταση, στην οποία γινόταν ένα είδος ανακρίσεων» λέει ο κ. Πισσίας. «Μας έπαιρναν δακτυλικά αποτυπώματα και μας φωτογράφιζαν με τη βία» λέει ο κ. Καμπάνι και συμπληρώνει. «Υποτίθεται ότι μας εξέταζαν ιατρικά και το χρησιμοποιούσαν οι γιατροί σαν δικαιολογία για να προκαλέσουν σωματική βλάβη».
«Εγώ με τη στάση μου, δεν συμμετείχα σε κανένα σημείο της διαδικασίας. Δεν απαντούσα στις ερωτήσεις. Έκανα ότι δεν υπήρχαν. Οπότε άρχισαν οι απειλές. Κάποια στιγμή έρχεται ένας επικεφαλής και μου λέει: «Ετοιμάσου να υπογράψεις. Αλλιώς θα πας φυλακή. Είσαι γέρος και δεν θα αντέξεις». «Μια χαρά θα αντέξω» του απαντώ. «Αν δεν πάρω τα πλοία, δεν φεύγω από εδώ».
Και συνεχίζει ο κ. Πισσίας: «Μετά από αυτό, με πήγανε για δακτυλοσκόπηση. Τους είπα ότι δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα. Δεν τους το αναγνωρίζω. Με άρπαξαν από πίσω και από τα πλάγια. Άρχισαν να με κτυπάνε. Έκλεισα το χέρι μου. Το άρπαξαν και για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω, το χέρι δεν άνοιγε. Θύμωσαν. Κτύπαγαν το χέρι μου όλοι μαζί και προσπαθούσαν να το ανοίξουν. Εγώ έτρωγα μπουνιές και κλωτσιές κάτω από το τραπέζι, αλλά το χέρι πάνω στο τραπέζι δεν άνοιγε…
Αυτό κράτησε αρκετή ώρα. Μετά με πέταξαν κάτω, μου έβαλαν χειροπέδες και χοροπηδούσαν πάνω μου. Μπορεί να ήταν και 15 άτομα… Μου γύριζαν τα χέρια. Όταν με έβαλαν κάτω με το στήθος και με πατούσαν, ήταν το πιο δύσκολο σημείο. Διότι έχω ένα πρόβλημα υγείας. Από τύχη τη γλύτωσα και είμαι ζωντανός. Κλώτσαγαν όπου έβρισκαν. Πάταγαν πάνω μου. Λυντζάρισμα... Κάποια στιγμή έχασα τις αισθήσεις μου. Όταν ξύπνησα, ήμουν πεταμένος σαν σακί σε μια γωνία. Πέρναγαν διάφοροι και με πατούσαν.
Καθάρματα των υπηρεσιών. Στρατιωτικοί και παραστρατιωτικοί. Θυμάμαι έναν αδύνατο 25άρη που με τσάκισε στις κλωτσιές. Ήταν βασανιστής. Φαινόταν από τον τρόπο που κτύπαγε. Κτύπαγε σαν ριπές, για να μου σπάσει τον τένοντα. Με ρήμαξε. Στη φυλακή, ήρθαν νοσοκόμοι και με ρώτησαν αν ήθελα να πάω στο νοσοκομείο. Τρελός ήμουν να πάω σε δικό τους νοσοκομείο;».
Τα φάρμακα και ο Έλληνας πρέσβης στο Ισραήλ
«Τα φάρμακα μου τα πήραν στο πλοίο και δεν μου τα ξαναέδωσαν ποτέ» λέει ο κ. Πισσίας. Το ίδιο έκαναν με όλους, όσους παίρνουν φαρμακευτική αγωγή. Κι ας τους παρακάλεσε μετά ο Έλληνας πρέσβης. «Άλλος είχε θυρεοειδή. Εγώ έχω ένα πρόβλημα με την πίεση. Άλλος είχε σάκχαρο. Κάναμε και λίστα στον πρέσβη. Αλλά δεν ήρθαν ποτέ τα φάρμακα».
Ο κ. Πισσίας μιλά με μεγάλη συμπάθεια και εκτίμηση για τον Έλληνα πρέσβη. «Ο άνθρωπος προσπάθησε πολύ. Ήρθε τη Δεύτερα και δεν τον άφησαν να μας δει. Ήρθε την Τρίτη και τον άφησαν για λίγο. Ήρθε την Τετάρτη, περίμενε 10 ώρες και τελικά μας συνάντησε κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Του είχαν κόψει μέχρι και το τηλέφωνο. Γιατί δεν κόβουν το τηλέφωνο του Ισραηλινού πρέσβη στην Ελλάδα;».
Στο αεροδρόμιο του Τελ Αβιβ
Ο κ. Καμπάνι ξυλοκοπήθηκε και κακοποιήθηκε άγρια στο αεροδρόμιο. Περιγράφει σχετικά: «Μόλις φθάσαμε στο αεροδρόμιο και κατέβηκα από το λεωφορείο οι Ισραηλινοί άρχισαν να με σπρώχνουν συνέχεια. Ένας μου έβαλε τρικλοποδιά, έπεσα και άρχισε να με βρίζει. Τον έβρισα κι εγώ και τότε αστυνομικοί και στρατιώτες με έριξαν κάτω και άρχισαν να με κτυπούν παντού. Μου έσπασαν το δάκτυλο. Με κτυπούσαν συνέχεια στο κεφάλι και τον αυχένα. Με οδήγησαν στη φυλακή του αεροδρομίου. Ήρθε ο πρέσβης με τον δικηγόρο και όταν έφυγαν μας έβαλαν πάλι όλους μαζί στα κελιά. Μετά μας οδήγησαν με το λεωφορείο στο αεροσκάφος».
Στο αεροπλάνο
Στο ελληνικό αεροπλάνο επέβαιναν επίσης τρεις Γάλλοι και ένας Αμερικανός. Οι πρεσβείες τους στο Ισραήλ αδιαφόρησαν για τους πολίτες τους. Όπως και η πρεσβεία της Ιταλίας για έναν πολίτη της που δεν ανέβηκε στο ελληνικό αεροσκάφος και μάλλον -όπως λέει ο κ. Πισσίας- έφυγε με τούρκικο. «Χρειάσθηκε να παρέμβει ο δικός μας πρέσβης στο Ισραήλ στον Γάλλο πρέσβη στην Αθήνα για να ετοιμασθούν τα χαρτιά των Γάλλων και να ταξιδέψουν μαζί μας. Ο Γάλλος πρέσβης στο Ισραήλ αδιαφόρησε πλήρως, όπως και ο Αμερικανός πρέσβης. Είχαμε μαζί μας έναν Αμερικανό, τον Πολ Λαρούντι, που ξυλοκοπήθηκε άγρια και είναι διαβητικός, αλλά ο πρέσβης δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου. Ο πρέσβης μας προσπαθούσε εναγωνίως να έρθει σε επαφή και με τον Ιταλό πρέσβη, αλλά δεν τα κατάφερε. Οπότε δεν μπορέσαμε να πάρουμε μαζί μας τον Ιταλό».
Στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας
Οι στιγμές μέχρι να ανοίξει τις πόρτες του το C-130 στις 3.30 τα ξημερώματα της Πέμπτης ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές. Όλοι περίμεναν να δουν σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι
Έλληνες και αλλοδαποί ειρηνιστές, μετά από όσα είχαν ακουστεί. Κυρίαρχο το σύνθημα
«Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών. Πόλεμος στον πόλεμο των σιωνιστών». Χειροκροτήματα όταν άνοιξαν οι πόρτες του αεροσκάφους. Εκεί και ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας, στον οποίον συστήνει η σύζυγος του κ.
Καμπάνι,
Βασιλική Τσεκούρα -η οποία όπως όλοι οι συγγενείς δεν είχε καμία ενημέρωση για την τύχη του συζύγου της:
«Να σηκώσουμε κι εμείς οι Έλληνες κάποια στιγμή ψηλά το κεφάλι»...
ΠΗΓΗ:
http://cosmo.gr
Μια τράπεζα, της οποίας το όνομα δεν έχει γίνει γνωστό, κατέβαλε αποζημίωση για ηθική βλάβη σε ιδιώτη, ύψους 10.000 ευρώ.
