Ένα εκπληκτικό άρθρο γράφει ο γνωστός ηθοποιός, Κώστας Τσάκωνας, για τον Τάκη Χαλά, ο οποίος πέθανε κατάκοιτος στο κρεβάτι και αβοήθητος από το κράτος, που δεν του παρείχε ούτε καν τη σύνταξη αναπηρίας που είχε αιτηθεί. Πραγματικά, αξίζει να το διαβάσετε όλοι! Το αλιεύσαμε από το γνωστό blog PRESS-GR και το παραθέτουμε αυτούτσιο: «Πριν συνεχίσω την εξιστόρηση για ηθοποιούς γίγαντες, θέλω να αναφερθώ σε ηθοποιούς νάνους και συγκεκριμένα στον πιο μικρόσωμο ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου, τον Τάκη Χαλά, που έπαιξε όχι μόνο στην επιθεώρηση και σε βιντεοταινίες, αλλά στο Κουν και στο Εθνικό θέατρο.
Κάποιοι θα τον θυμούνται, λόγω της ιδιομορφίας του, δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς στις επιθεωρήσεις, όπου αποσπούσε τη συμπάθεια, τον οίκτο, το χειροκρότημα...
Τον ανακάλυψε ο Βαγγέλης Λιβαδάς σε ένα βενζινάδικο, όταν του είπε...
"τι κοιτάς αφεντικό, που η μάνικα είναι ψηλότερη από μένα;" και αμέσως τον προσέλαβε για το θερινό "Παρκ"... Ο Χαλάς άρχισε ν΄αποχτάει μπόι τη περίοδο των κασετοταινιών-μπαλαφάρας, όταν έγινε περιζήτητος κι΄ακούστηκε να λέει σ΄ένα ψηλό και άχαρο συνάδελφο "μου φαίνεται πως σε περνάω σε ύψος δημοτικότητας...".
Την τελευταία φορά που τον είδα, πριν κάμποσα χρόνια, ήταν στη Πάρο, είχε βρει άσυλο στην αδερφή του... Είχαμε τελειώσει μια παράσταση στο νησί και βόλταρα, αργά τη νύχτα στη παραλία, όταν άκουσα ένα ξεψυχισμένο ψίθυρο σ΄ ένα παγκάκι, σταμάτησα κι΄ ήταν ο κοντούλης συνάδελφος μέσα στη νύχτα...
Δεν θέλω να σας πάρουν τα ζουμιά, ούτε εμένα οι τύψεις, αλλά μου εξομολογήθηκε ότι ήταν ανήμπορος με πρησμένα πόδια και είχε κάνει αίτηση στο υπουργείο κοινωνικής προνοίας για μια συνταξούλα αναπηρίας... Δεν τη πήρε ποτέ (ενώ όπως μάθαμε τελευταία είχαν δοθεί χιλιάδες αναπηρικές συντάξεις σε μη ανάπηρους ημετέρους και κομματικούς) και μετά δυο χρόνια έμαθα πως αφού έμεινε μήνες κατάκοιτος, πέθανε ζητώντας από την αδερφή του να καλέσει στη κηδεία του εμένα κι΄ άλλους ηθοποιούς για να δει ο κόσμος πόσο αξιαγάπητος ήταν...
Συχώρα μας φίλε Τάκη και μένα και τους άλλους που δεν ήρθαμε στον αποχαιρετισμό, αλλά ντρεπόμαστε γιατί όλοι σε είχαμε ξεχάσει, πως λοιπόν να σε θυμόμαστε στο φριχτό φευγιό σου από ένα κόσμο θεατρίνικο γεμάτο υποκρισία... Θα μιλήσουμε άλλοτε αν ηθοποιός σημαίνει φως ή απλά ένα επάγγελμα...»
Ο Τάκης Χαλάς είχε παίξει και στο Εθνικό θέατρο, μεταξύ άλλων στα έργα "Καζιμίρ και Καρολίνα" 1981, "Βολπόνε" 1996, "' Η γυναίκα της Ζάκυνθος" 1998, "Δον Ζουάν" 2000. Δυστυχώς κατέφυγε και σε κασετοταινίες-μπαλαφάρικες, όπως με τον Κώστα Τσάκωνα ("Και κερατάς και δαρμένος") για ένα κομάτι ψωμί...
ΠΗΓΗ: http://www.tempo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου