Παρ' ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καθόλου αναφερθεί δημόσια στην υπόθεση του ενδεχόμενου επιχειρηματικής συμφωνίας για κοινή (ελληνοτουρκική) εκμετάλλευση πετρελαίων στο Αιγαίο, το ζήτημα συζητείται έντονα σε πολιτικά και οικονομικά παρασκήνια. Η γνωστή αναφορά του Αμερικανού υφυπουργού κ. Μόρνινγκσταρ προσφάτως στην Αθήνα για το ενδεχόμενο αυτό «άναψε φωτιές». Και τώρα σε ορισμένους κύκλους «ενδιαφερομένων» υποστηρίζεται ότι από το φθινόπωρο το ζήτημα μιας κοινής εκμετάλλευσης με «μαέστρο» ξένη εταιρεία θα μπει σε τροχιά κάποιων πρώτων εξελίξεων.
Η λογική μιας τέτοιας εξέλιξης είναι σε πρώτη ανάγνωση πειστική, αφού υποτίθεται ότι παρακάμπτει τα επί δεκαετίες «εκκρεμή» διμερή ζητήματα του Αιγαίου και βάζει σε κίνηση μια αμοιβαίως επωφελή επιχειρηματική συμφωνία. Ομως, τα πράγματα μάλλον δεν είναι τόσο απλά. Στα διπλωματικά παρασκήνια, και ειδικότερα στον κύκλο των έμπειρων διπλωματικών παραγόντων που έχουν επί μακρόν χειρισθεί τα του Αιγαίου με συνομιλητή την Αγκυρα, επισημαίνονται ορισμένες σοβαρές δυσκολίες που θα είχε στην πράξη το εγχείρημα της κοινής εκμετάλλευσης με αποκλειστικώς εμπορικά κριτήρια.
Κατ' αρχάς τίθεται ένα ερώτημα που ζητάει απάντηση: Αν συμφωνηθεί η επιχείρηση της πετρελαϊκής συνεκμετάλλευσης, η Τουρκία θα πάψει να πετάει και να πλέει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, εκεί όπου θεωρεί «δεδομένο» ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα έως και διεκδικήσεις κυριαρχίας; Θα επιβάλλει δηλαδή η επιχειρηματική συμφωνία μιαν αναστολή της στρατιωτικής δραστηριότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο; Με ποιο τρόπο θα μπουν λοιπόν «στην άκρη» τα «εκκρεμή» ζητήματα, αν η Αγκυρα δεν αλλάξει στρατιωτική συμπεριφορά στο Αιγαίο;
Αλλά υπάρχει το άλλο ζήτημα, το μείζον, που θα έχει να κάνει με τον προσδιορισμό των περιοχών έρευνας και εκμετάλλευσης. Με ποια μέθοδο υπολογισμών θα ορίσουν η «ουδέτερη» ξένη εταιρεία, η ελληνική και η τουρκική πλευρά τις περιοχές; Και ποια τμήματά της θα ανήκουν στη μία πλευρά ή στην άλλη για να υπολογιστούν και να διανεμηθούν τα κέρδη από την κοινή εκμετάλλευση; Δεν θα προκύψουν συνεπώς θέματα συζήτησης για χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και «γκρίζες περιοχές»;
Βετεράνος της ελληνικής διπλωματίας που βρέθηκε να συνομιλεί συχνά με την τουρκική πλευρά τα τελευταία χρόνια για τις «εκκρεμότητες» στο Αιγαίο υποστηρίζει σε ιδιαίτερες συζητήσεις του ότι, αν ο κ. Μάρνινγκσταρ απέφυγε να αναφερθεί σε «λεπτομέρειες», όπως είπε, των προβλημάτων του Αιγαίου και στάθηκε μόνο στην κεντρική ιδέα της συνεκμετάλλευσης, αυτό έγινε διότι η Ουάσινγκτον γνωρίζει καλά ότι είναι ακριβώς οι «λεπτομέρειες» που συνιστούν το πρόβλημα στο Αιγαίο.
Από την ίδια πηγή αναφέρεται επίσης ότι η μεγάλη δυσκολία «συνεννόησης» της Αθήνας με την Αγκυρα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η τουρκική πλευρά δεν θεωρεί ότι «προκαλεί» την Ελλάδα με τη δράση της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού της, διότι εμφανίζεται πεπεισμένη πως δικαιούται να έχει τον έλεγχο στο μισό Αιγαίο στη βάση των θέσεών της για την υφαλοκρηπίδα, τις «γκρίζες ζώνες», τη χρήση των αεροδιαδρόμων και τα νομικά, βάσει διεθνών συμφωνιών, δικαιώματά της στον τομέα της έρευνας - διάσωσης.
Δεν θεωρούνται λοιπόν σήμερα από υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών καθόλου εύκολες η ελληνοτουρκική «συνεννόηση» και η υπόθεση της πετρελαϊκής κοινής εκμετάλλευσης.
Επισημαίνεται, δε, ότι σήμερα σχεδιάζει εξωτερική πολιτική στην Αγκυρα ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στους υπολογισμούς του και στα επιχειρήματά του (φαίνεται αυτό και από το τελευταίο βιβλίο του για τη στρατηγική της Τουρκίας) τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Ολα τούτα καθιστούν περίπλοκη και την υπόθεση των ορίων της κοινής εκμετάλλευσης. Εν αναμονή, λοιπόν...
Πηγή : http://www.dimokratiki.gr
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://eglimatikotita.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου