Η Βάνα Μπάρμπα είναι γυναίκα που στοίχειωνε τα ερωτικά όνειρα της εφηβείας μου. Είναι ο άνθρωπος που θα ήθελα σαν τρελός να ζήσω ένα κομμάτι της ζωής του.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό για να καταφέρω να μπω στο μυαλό της, να μάθω τα μυστικά που κρύβει, για να σας παρουσιάσω μια Βάνα εντελώς διαφορετική.
Η χημεία λειτούργησε και το «μαγκάκι» μεταμορφώθηκε σε μια ντίβα που πλήρωσε τη δόξα της με το αίμα της ψυχής της.
Με το που με συνάντησε στη φωτογράφιση δεν μου
άφησε πολλά περιθώρια.
Με «σκάναρε» από πάνω μέχρι κάτω με το θανατηφόρο βλέμμα και το γνωστό ύφος και μου είπε: «Αυτά που ξέρεις να τα ξεχάσεις.
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις με τους άλλους, εγώ θα σου πω μόνο τα κλισέ.
Σιγά μην καθίσω να σου ανοίξω την ψυχή μου για να πουλάς εσύ στο περίπτερο.
Συνεταίροι είμαστε;».
Ήταν αυτό που περίμενα να ακούσω και μια Βάνα Μπάρμπα όπως τη φανταζόμουν.
«Σε 10-15 λεπτά θα έχουμε τελειώσει».
Η συνέντευξη κράτησε 1 ώρα και ένα τέταρτο.
Η Βάνα έμεινε «παγωμένη» τρεις φορές στον καναπέ που καθόταν αναπαυτικά, μίλησε για όσα δεν είχε πει ποτέ στη ζωή της και τελικά η συνέντευξη έκλεισε με μια ατάκα εντελώς διαφορετική:
«Ευχαριστώ για την ψυχανάλυση».
Από χωριό στα Γιάννενα και ξαφνικά περιζήτητη.
Χωριό δεν υπήρχε ποτέ. Τα Γιάννενα ήταν πάντοτε μια κλασική, μικρή επαρχιακή πόλη, εκεί όπου πηγαίναμε σχολείο μέχρι τα 17. Παρ' όλα αυτά, εγώ έχω αναφορές σε χωριό, γιατί είχα ένα μικρό χωριουδάκι στην Ηγουμενίτσα όπου εκεί περνούσα τα καλοκαίρια..
Επαρχία, έτσι; Τότε στην Αθήνα θεωρούσαν τους επαρχιώτες βλάχους.
Σαν καταγωγή. Λογικό, ο ρατσισμός υπάρχει πάντα, σε όλες τις εποχές. Και τώρα τους θεωρούν, αλλά εγώ για μένα είναι τιμή να μπορεί να λέει κάποιος ότι κατάγεται από επαρχία.
Φτώχεια;
Όχι, ποτέ. Η οικογένειά μου θα έλεγα πως ήταν μικρομεσαία, κλασική. Ο πατέρας μου στρατιωτικός, η μητέρα μου ασχολούνταν με τα οικιακά και ήμασταν μια οικογένεια που δεν της έλειπαν τα προς το ζην. Έτσι είχαμε τα φροντιστήριά μας, τα σχολεία μας, τα πάντα.
Μαθήτρια;
Μαθήτρια κακή, μέτρια, πολλές αποβολές... Γενικά το «μαύρο πρόβατο» στο σχολείο.
Γράμματα δεν;
Δεν έμαθα ποτέ μαθηματικά και διαίρεση. Ακόμα και τώρα που διαβάζω την κόρη μου, δεν ξέρω να κάνω διαίρεση. Είναι απίστευτο. Αγαπούσα πολύ τα φιλολογικά μαθήματα.
Από εκεί φεύγεις όμως σε πολύ μικρή ηλικία, 16-17 ετών... Πώς έγινε αυτό;
Μόλις τελείωσα το λύκειο. Μετά δεν υπήρχε προοπτική για δουλειές. Μου ζητήσανε να παντρευτώ. Έπρεπε να παντρευτώ, να ακολουθήσω το όνειρο της κλασικής κυρίας. Θα έπρεπε να παντρευτώ κάποιον που έχει χρήματα και να ζήσω στην επαρχία.
Και;
Όταν μου τον φέρανε, ήταν τόσο πολύ χοντρός, που δεν μπορούσα να προχωρήσω στην εκκλησία...
Σ' τον φέρανε, με συνοικέσιο δηλαδή.
Συνοικέσιο, έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Ήρθε και είπε: «Θέλω την κόρη σας». Αυτός είχε πολλά φράγκα για την επαρχία, ήταν όμως τόσο χοντρός, σαν τετράφυλλη ντουλάπα. Δεν υπήρχε περίπτωση να θυσιαστώ. Θα ήταν σαν τη θυσία της Ιφιγένειας.
«Γεια σας»;
«Γεια σας». Τσακωθήκαμε, σκοτωθήκαμε. Οι γονείς μου τότε μού ξεκαθάρισαν ότι η πόρτα του σπιτιού θα έκλεινε για εμένα. Τώρα πιστεύω ότι το έκαναν για να με πιέσουν. Τότε όμως 17 χρονών κοριτσάκι ένιωθα ότι με απέκλειαν. Έτσι, τη νύχτα μάζεψα τα πράγματά μου μέσα σε ένα μικρό τσαντάκι, πήρα το ΚΤΕΛ και έφυγα, έσκισα μια σελίδα από το Ρομάντζο που έλεγε ότι όποια κοπέλα έρθει από την επαρχία στην Αθήνα τον πρώτο μήνα θα την πληρώνανε....
Ως τι θα την πληρώνανε;
Αν συμμετείχε στα καλλιστεία.
Κι έτσι πήγες στα καλλιστεία;
Έτσι πήγα στα καλλιστεία, για ένα κομμάτι ψωμί!
Δεν φοβήθηκες;
Κοίταξε, δεν μπορώ να πω ότι είχα φόβο -τώρα φοβάμαι πιο πολύ, τότε δεν ένιωθα φόβο. Τότε ήταν και το ένστικτο το ζωικό, της επιβίωσης.
Ένιωθες δυνατή...
Δυνατή δεν ένιωθα, αλλά δεν ήθελα να συμβιβαστώ, να ζήσω έτσι. Ήθελα να ζήσω αλλιώς. Υπήρχε μια ανάγκη ελευθερίας που αυτό είναι ο χαρακτήρας μου. Ήθελα να φύγω να κάνω κάτι άλλο. Δεν ήθελα ποτέ να γίνω ηθοποιός, να γίνω πρωταγωνίστρια. Μου ήταν αδιάφορο. Ήθελα να είμαι ελεύθερη.
Miss Hellas, λοιπόν, από το πουθενά στα 17-18 σου.
Χωρίς να θέλω να γίνω Miss Hellas. Μόνο και μόνο για να πάρω τα πρώτα φράγκα του πρώτου μήνα, να επιβιώσω. Για να μην παντρευτώ στην επαρχία.
Είχες καταλάβει τι γυναίκα ήσουν τότε;
Όχι. Νομίζω ότι δεν το κατάλαβα και ποτέ στην ουσία. Τώρα το καταλαβαίνω, όταν μου λένε «Πόσο ωραία ήσασταν παλιά»... [γέλια]
Από εκείνη τη στιγμή και μετά λοιπόν άνοιξε για σένα ένας άλλος δρόμος. Miss Hellas τότε, με το νεανικό σου μυαλό, σε μια Αθήνα που ανακάλυπτε την ευρωπαϊκή της προοπτική.
Εκεί ξεκινούν τα πρώτα δύσκολα χρόνια. Δεν ήρθε η δόξα αμέσως. Μας δώσανε μια γούνα κι ένα χρυσό κολιέ. Έπρεπε να δουλεύω στα μπουλούκια της επαρχίας ως μοντέλο για να μπορέσω να πληρώνω τα προς το ζην. Είχα ένα κρεβάτι με σανίδες, τις οποίες έβγαλα και το έκανα βιβλιοθήκη. Δεν υπήρχαν άλλα χρήματα για να το φτιάξω λίγο.
Συγγνώμη, τότε που βγήκες Μις Ελλάς δεν υπήρξαν άνθρωποι να σου προτείνουν δουλειές;
Υπήρξαν. Ήρθε ο Νίκος ο Τζίμας και μου πρότεινε, έκανε τότε «Τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο». Αυτός που έκανε αυτή τη μεγάλη ταινία, του Μπελογιάννη την ιστορία, επειδή ήταν και Ηπειρώτης, μου πρότεινε να παίξω στο σινεμά. Μετά ήρθε ο Νίκος ο Περάκης για τη διαφήμιση του Essex -η πρώτη μου επαφή με την τηλεόραση- όπου έκανα μια σαραντάρα που έλεγε: «Πλύντε ωραία».
Λεφτά δεν είχε αυτή η ιστορία;
Τα λεφτά τα έπαιρναν τα πρακτορεία. Εμείς ήμασταν πολύ στη φτώχεια και αναγκαζόμουν και πήγαινα και δούλευα σε μπαρ, στα «Νούφαρα» στο Κολωνάκι. Μοντέλο, μπαργούμαν, ψεύτικες υποσχέσεις, κοροϊδία, εκμετάλλευση, καταστάσεις τραγικές.
Τι εννοείς ψεύτικες υποσχέσεις;
Πρόσεξε... Μου είχαν πει ότι θα έρθει ο Τέλης Σαββάλας στην Καλαμάτα για να κάνει μια ταινία. Μπούρδες! Η ηλίθια όμως το πίστεψα. Μας ήθελε λέει στην Καλαμάτα και εμένα και την Miss Young για να πρωταγωνιστήσουμε σε ταινία. Μόλις πήγαμε εκεί, καταλάβαμε. Ο «ατζέντης» ήθελε να μας πουλήσει σαν ένα κομμάτι κρέας. Είχε τάξει σε ντόπιους επιχειρηματίες ότι θα τους έφερνε τη Miss Hellas και πως με κάτι παραπάνω... ποιος ξέρει.. θα μπορούσε και να «τους καθίσει»... Ο αλήτης, μόλις κατάλαβε ότι δεν ήμασταν τέτοια κορίτσια, μας πέταξε σαν σκυλιά στο δρόμο. Θυμάμαι, του Αγίου Χαραλάμπους ήταν, 10 Φεβρουαρίου, δεν είχα τίποτα να φάω και ζήτησα από έναν περαστικό να μου αγοράσει ένα σουβλάκι. Προτίμησα να πεινάσω, αλλά δεν υπέκυψα. Πραγματικά, το χειμώνα σκέφτομαι να κάνω ένα μικρό βιβλιαράκι που να λέγεται «Το κακό εγχειρίδιο της showbiz» όπου βέβαια θα λέω αυτές τις ιστορίες, γιατί, ξέρεις, είναι ένα μάθημα για τα καινούρια κορίτσια, που σου λένε πως όλα είναι στρωμένα με χρυσόσκονη.
Πότε ξεκίνησε η καλή περίοδος;
Είχα την τύχη να έχω τρεις σπουδαίους σκηνοθέτες: Γιώργο Τσεμπερόπουλο, Νίκο Περάκη και Γιώργο Πανουσόπουλο, την τριάδα του καλού ελληνικού σινεμά. Έκανα το «Αν μ' αγαπάς» του Πανουσόπουλου, το «Άντε γεια» του Τσεμπερόπουλου με τον Άλκη τον Κούρκουλο και το «Βίος και Πολιτεία»... και τσακ! Βγήκε ξαφνικά ένα φιντανάκι που ούτε ήξερε τι γινότανε.
Τότε δεν έκανες παράλληλα και τις βιντεοταινίες για τις οποίες έχεις κατακριθεί πάρα πολύ;
Για μένα ήταν η αγαπημένη μου εποχή, γιατί οι βιντεοταινίες μάς έδιναν ένα κομμάτι ψωμί.
Καλά λεφτά.
Ζούσαμε από τις βιντεοταινίες. Θυμάμαι, πήγα να δώσω στα ταλέντα στο Εθνικό και έπαιζα με τον Μουστάκα στο «Ροζ Γάτος» και στην ψυχή μου και στη μνήμη μου η βιντεοταινία αυτή είναι εφάμιλλη του Όσκαρ. Γιατί το Όσκαρ δεν μου έδωσε λεφτά, μου έδωσε φήμη. Εκείνη την εποχή, για να καταλάβεις πόσο δύσκολα περνούσα, έπαιρνα ταξί, δεν είχα να πληρώσω και έλεγα «περιμένετέ με», έτρεχα και κρυβόμουν στο αλσάκι μέχρι να φύγει ο ταξιτζής.
Εκείνη την περίοδο ένιωσες κάτι που έκανες και σε έκανε να νιώσεις ντροπή για τον εαυτό σου; Ξεφτίλα... Πώς να το πω... Κάποιοι άνθρωποι έχουμε ξέρεις έναν σκελετό μέσα στην ντουλάπα μας και λέμε «Κοίτα να δεις, δεν θέλω να ξανακάνω αυτό». Το ξεχνάμε, το διαγράφουμε από το μυαλό μας.
Νομίζω, ναι. Υπάρχει ένα κομμάτι που ίσως να μην ήθελα να το κάνω. Ναι και προσπαθώ να μην το θυμάμαι πολύ.
Δεν θα μας πεις ποιο ήταν αυτό;
Όχι, θα ήθελα να πάψω να το ανεγείρω στη μνήμη μου, γιατί με ενοχλεί λίγο, με πονάει. Θα το κρατήσω μυστικό προσωπικό. Έχει και ένα μυστήριο.
Δεν επιμένω. Θα μας το πεις κι όταν κάνουμε τη βιογραφία σου.
Μπράβο.
Γυρνάς και λες παντού «η Βάνα Μπάρμπα δεν είναι πλέον sex symbol γιατί έχει μεγαλώσει». Εγώ βλέπω, για παράδειγμα, τη Sharon Stone, η οποία είναι 50 χρονών και έχει κάνει μια τρομερή φωτογράφιση στο Paris Match. Νομίζω πως έχεις υποστεί μια ήττα στη ζωή σου προσωπική την οποία δεν θες να παραδεχτείς λόγω του χαρακτήρα σου. Εννοώ ότι επειδή δεν μπορείς να κρατηθείς στις ελευθερίες της ζωής, βουλιμία κ.λπ., γυρνάς και λες «είμαι πια μεγάλη για sex symbol».
Έτσι όπως το θέτεις τώρα με πιάνεις εξ απήνης. Λες να δικαιολογώ την απείθαρχη πλευρά του εαυτού μου; Μπορεί... Νομίζω ότι το θέτεις σωστά, ίσως να έχεις δίκιο.
Εγώ έτσι πιστεύω ότι γίνεται.
Έχεις δίκιο. Δυστυχώς, φέρνω το χρόνο πιο κοντά αντί να περιμένω να έρθει ο χρόνος σε μένα. Τρέχω να τον προλάβω, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να τον αφήσω να έρθει με το πάσο του. Με πιάνουν τα ηλίθια κλισέ μου. Δεν μπορώ να είμαι sex symbol στα 50, άρα και τι έγινε αν αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο από τα μη, τα όχι και τα πρέπει; Τώρα που το συζητάμε, νιώθω ότι έχω κάνει τεράστια βλακεία. Ξέρεις, όλο αυτό ξεκίνησε επειδή δεν θέλω να είμαι εγκλωβισμένη στην εικόνα μου σαν τις περισσότερες. Φοβόμουνα μην καταντήσω καρικατούρα. Να προσπαθώ δηλαδή να γίνω γκόμενα στα 50.
Η μητρότητα έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτό;
Με άλλαξε το ότι έγινα μάνα. Ήθελα να φύγω λίγο από τον ερωτισμό και τα sexy. Ήθελα λίγο να απεγκλωβιστώ από τα δεσμά του ερωτικού συμβόλου. Σε πληροφορώ ότι τώρα και μετά τη συζήτησή μας, αποφασίζω να γυρίσω δριμύτερη. Με ποια έννοια; Ότι τώρα γουστάρω, νιώθω και πάλι τη θηλυκή μου υπόσταση. Τώρα νιώθω ξανά θηλυκό. Η κόρη μου είναι 7,5 χρονών. Για 7 χρόνια δεν ήμουν καθόλου θηλυκό. Δεν ένιωθα καθόλου θηλυκό και ξαφνικά... μπουμ! Δηλαδή, με έχει πιάσει μια μούρλα.
Γιατί μετά τη Βάνα Μπάρμπα η Ελλάδα δεν έχει βρει το επόμενο «sex symbol»; Έχω την εντύπωση πως δεν υπάρχει διάδοχος.
Αυτό είναι πολύ ωραίο που λες και μου αρέσει πολύ. Γουστάρω που καμία δεν βγήκε και δεν κρατήθηκε όσο εγώ.
Ποια γυναίκα πιστεύεις ότι σε πλησιάζει σε «εκπομπή» ερωτισμού;
Μόνο η Δήμητρα Ματσούκα. Καμία άλλη.
Η οποία όμως αποτραβήχτηκε. Έκοψε τις φωτογραφίσεις, τα εξώφυλλα, έπαψε με λίγα λόγια να καλλιεργεί το μύθο της.
Ναι, ίσως έχει πέσει στη λούμπα της ποιότητας, όπως είχα πέσει κι εγώ κάποια εποχή. Φορούσα μόνο μαύρα και ερχόταν ο Πέτρος ο Κωστόπουλος και μου έλεγε: «Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;». Το έκανα γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα ενοχική. Δεν επιτρέπει στη γυναίκα να είναι και όμορφη και ερωτική. Για να αποδείξουμε ότι είμαστε καλές ηθοποιοί μας αναγκάζει το σύστημα να το παίξουμε ποιοτικές... Του κώλου. Αντικειμενικά όμως, δεν μπορώ να μιλήσω για το κορίτσι, θεωρώ ότι είναι το μόνο κορίτσι το οποίο έχει αυτό το σεξαπίλ που μπορεί να κρατήσει στο χρόνο. Καμία άλλη.
Ψυχικά θεωρείς τον εαυτό σου ισορροπημένο;
Είμαι ισορροπημένη, αλλά έχω ένα σπασμένο νευροφυτικό κομμάτι. Κουβαλάω μια υστερία κρυφή, μια κούραση από κόπους χρόνων. Τα νεύρα μου είναι πειραγμένα. Τα Neurobion μου τα θέλω.
Πάμε σε ένα ευαίσθητο σημείο τώρα. Τη Βάνα Μπάρμπα μητέρα. Η φωτογράφιση στο Down Town που είχες κάνει ήταν λάθος τελικά;
Όχι, καθόλου δεν μετανιώνω γι' αυτό. Λάθος ήταν το πώς το είδαν οι άλλοι.
Δέχτηκες πολύ σκληρή κριτική...
Δεν με αφορά. Την έχω «γραμμένη» εκεί που αξίζει... Εγώ έκανα κάτι με την ψυχή μου και ήθελα να δείξω την αγάπη. Καταρχήν δεν έκανα κάτι που το θεωρώ αναξιοπρεπές. Δεν έβγαλα το παιδί μου γυμνό για να αρχίσουνε τις κακοήθειες. Κακοήθειες είναι γιατί πάντα με περιμένουν στη γωνία, γιατί δεν τολμούν να κάνουν αυτά που κάνω μερικές φορές. Θα θέλανε να ζήσουν τη ζωή τη δική μου, αλλά δεν έχουν τα guts να πούνε «όχι» σε έναν πληρωμένο γάμο, δεν έχουν τα guts να πούνε «όχι» σε έναν πληρωμένο έρωτα, όπως έχω κάνει σε όλη μου τη ζωή, όπως επίσης δεν έχουν τα guts να μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα, γιατί έχουν ένα κόστος. Εγώ το κόστος της δικής μου ζωής το πλήρωσα και το πληρώνω.
Δεν στενοχωρήθηκες όμως με αυτή την κριτική που δέχτηκες;
Πολύ στενοχωρήθηκα. Με πόνεσε αφάνταστα, τι λες; Αυτή η σοβαροφάνεια. Βρε ηλίθιοι, δηλαδή τι ήθελα να κάνω εγώ; Τι έδειξα; Εγώ και το παιδί μου. Στο εξωτερικό όποιος και να έβλεπε τις φωτογραφίες θα έλεγε «έλαμπαν και οι δύο».
Έβγαλες το παιδί με μακιγιάζ...
Ψέματα! Δεν υπήρχε κανένα μακιγιάζ. Ψέματα! Ούτε γυμνό, τίποτα.
Δεν έχουν πει καμία κουβέντα για καμία άλλη παρουσιάστρια που έχει βγάλει το παιδί της στη φωτογράφιση.
Πληρώνω το κόστος της ελευθερίας μου τόσων χρόνων. Αυτό έχει ένα κόστος. Έχω καθίσει εγώ. Το σταυρό μου τον έχω πληρώσει. Αλλά να σου πω κάτι; Πάλι τα ίδια θα έκανα.
Θα το ξαναέκανες αυτό;
Όλα θα τα έκανα ακριβώς τα ίδια.
Θα σε ενοχλήσει αν η κόρη σου, αύριο, κάνει τη δική σου δουλειά;
Θα με τσακίσει.
Και τη δική σου καριέρα;
Πολύ, πολύ.
Δεν θέλεις;
Με τίποτα. Είναι ένας κακός εφιάλτης που εύχομαι να μην βγει αληθινός.
Εσύ που έκανες τόσες προσπάθειες;
Δεν θα ήθελα. Θα ήθελα να τη δω γιατρό. Κι εγώ θα ήθελα να σπουδάσω. Θα ήθελα να σπουδάσω αρχιτεκτονική, θα ήθελα να πάω στο πανεπιστήμιο. Μου λείπουν πράγματα που δεν έκανα.
Αυτό, όμως, που μόλις τώρα είπες, δεν έρχεται σε αντίθεση με τη φωτογράφιση που έκανες στο Down Town;
Καθόλου.
Να την κρατήσεις έξω από τα Μέσα;
Γιατί;
Δεν θα τα μάθει τα Μέσα, μέσα από αυτό;
Καθόλου. Τα Μέσα τι θέλουν από εμένα; Μου λένε ποιο είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου; Το παιδί μου. Ποιο είναι; Ο έρωτάς μου αυτή τη στιγμή και ο άντρας που μοιράζομαι. Εγώ έκανα φωτογράφιση στο Hello με τον τελευταίο μου σύντροφο γιατί εγώ ανήκω στον κόσμο.
Εγώ πιστεύω ότι όταν κάνεις φωτογραφίσεις μαζί τους, παύεις να είσαι μαζί τους.
Δεν είναι έτσι όπως τα λες. Εγώ δεν μπορώ να έχω μυστικά. Ο κόσμος με έχει φτιάξει και του ανήκω. Η ζωή μου είναι ένα κομμάτι δικό τους. Γιατί φωτογραφίζομαι με την κόρη μου; Γιατί είναι η ίδια μου η ψυχή.
Θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να αγαπήσει;
Όχι, δεν θεωρώ ικανό τον εαυτό μου να αγαπήσει, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα κομμάτι που λείπει βαθιά μέσα μου. Τόσα χρόνια δεν το πίστευα, γιατί ήμουν κακομαθημένη. Ήμουν εγκλωβισμένη στην εικόνα μου. Κάθε φορά που αγαπιόμουνα, εγώ έφευγα. Καταρχάς, αυτό είναι δειλία, άρα εγώ έχανα. Γιατί αυτός που αγαπάει είναι πιο δυνατός απ' αυτόν που αγαπιέται. Απλώς εγώ, επειδή είχα αγαπηθεί πολύ, ήμουν τόσο φιλάρεσκη, που ήθελα να πάω στο παρακάτω... Μέχρι που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει παρακάτω μερικές φορές...
Άρα έχεις χάσει και ευκαιρίες στη ζωή σου σημαντικές και φυσικά μεγάλες αγάπες...
Πολλές. Μεγάλες αγάπες, όντως.
Ώρα είναι τώρα να εξομολογηθείς;
Δεν εξομολογούμαι μ' αυτό τον τρόπο. Απλώς αποκαλύπτω το συναίσθημά μου, αισθάνομαι ενοχή. Δεν μου αρέσει αυτό που συμβαίνει. Δηλαδή όταν ο άλλος σου δίνει την αγάπη του, εγώ δεν μπορώ να τον ευνουχίζω. Το κάνω, άθελά μου όμως. Μπορώ να αισθάνομαι περήφανη γι' αυτό; Τι θέλεις να σου πω, ότι είναι μαγκιά;
Καλά, δεν βρέθηκε ένας άντρας;
Όχι, δεν έχει βρεθεί.
Σοβαρά μιλάς τώρα;
Όχι, δεν έχει βρεθεί. Τι να κάνουμε;
Δεν βρέθηκε δηλαδή ένας άνθρωπος να σου πει «Κάτσε κάτω μη φας καμία μπάτσα και γίνει της πουτάνας!»;
Έχει γίνει πολλές φορές αλλά δεν έγινε κάτι, δεν με έβαλε στη θέση μου. Δεν έκατσα κάτω. Μπορεί και να έφαγα την μπάτσα αλλά δεν με έβαλε στη θέση μου.
Είσαι λίγο «στρίβειν διά του αρραβώνος», όπως στην ελληνική ταινία;
Εγώ είμαι «η νύφη το έσκασε». Λέω πια να το αντιμετωπίσω, μήπως και τα καταφέρω, αλλά φοβάμαι πως την ώρα που θα πάω να παντρευτώ, δεν θα πάω ποτέ στο γάμο... Έτσι αισθάνομαι.
Μην παντρευτείς τότε, άστο.
Μπα, θα το προσπαθήσω κι αυτό. Θα τα κάνω όλα πριν... Πρέπει να γίνονται όλα στη ζωή. Καταρχάς πρέπει να σπας το φόβο σου, πρέπει να το αντιμετωπίσεις.
Ποια είναι η γνώμη σου για τις γυναίκες που επιλέγουν κατά πολύ μικρότερους άντρες;
Παλαιότερα, ένας μεσόκοπος έβρισκε μια γκομενίτσα, του έκανε καλό «κρεβάτι» και του έτρωγε τα λεφτά. Τώρα, συμβαίνει και το αντίθετο. Η κυρία έχει λεφτά και δόξα και έρχεται ο νεαρός για να της πουλήσει έρωτα. Όπως τότε έβλεπα κάτι κοιλαράδες με πούρα να καμαρώνουν για το τσουλί τους και κορόιδευα, έτσι τώρα αισθάνομαι και για κάποιες γυναίκες που το παίζουν «η γυναικάρα και ο πρωτάρης». Μόνο που αυτές τις λυπάμαι κιόλας.
Angelina Jolie ή Brad Pitt; Τι θα διάλεγες αν είχες να επιλέξεις μόνο έναν από τους δύο για να φιλοξενήσεις στο κρεβάτι σου;
Αν ήμουν τόσο τυχερή θα τους διάλεγα και τους δύο μαζί. Κανέναν μόνο του. Πρέπει να είναι συγκλονιστικό δίδυμο.
Βάνα και οικογένεια. Ο Νίκος Τσαλικίδης είναι ο ήρωας-γαμπρός;
Ναι αυτό είναι αλήθεια. Ηρωοποιούνται. Είναι αλήθεια, για να είσαι με τη Βάνα και να αντέχεις... Είναι μια σχέση κλασική, όπως όλες οι άλλες. Εγώ δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να της δώσουμε παραπάνω έμφαση.
Δεν θα κάνεις γάμο με ρεπόρτερ και με φώτα και με κάμερες;
Όχι, δεν θα έκανα κάτι τέτοιο. Θα το έκανα στα κρυφά.
Βάνα θα πάμε σε ένα θέμα που ξέρω ότι δεν σου αρέσει να συζητάς, αλλά στη σημερινή συνέντευξη θέλω να το θίξουμε και αυτό. Μιλάω για την περιπέτεια που είχε ο πατέρας σου με τα ναρκωτικά και τη φυλακή. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση.
Θέλεις να σου πω κάτι; Τότε, που κατηγορούσαν δήθεν τον πατέρα μου για εμπόριο ναρκωτικών, δεν δικάζανε αυτόν αλλά εμένα. Εγώ καθόμουν κάθε ημέρα στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Σε πληροφορώ ότι ο πατέρας μου πλήρωσε το γεγονός ότι με είχε κόρη του. Αν ήταν ένας οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, δεν θα έμπαινε στη φυλακή με αυτές τις κατηγορίες. Τον καταδίκασαν επειδή ήταν ο πατέρας της Βάνας Μπάρμπα.
Σε είχαν στοχοποιήσει τότε. Πρέπει να αισθανόσουν πολύ άβολα...
Αρκεί να σου πω μόνο αυτό... Είχα πάει σε δεξίωση μεγάλου σταθμού -τότε με παρακαλούσανε να δίνω συνεντεύξεις και να συμμετέχω σε σίριαλ- όπου ο καναλάρχης γύρισε και είπε δήθεν σε φίλους του: «Μήπως δεν θα έπρεπε να την καλέσουμε». Ήθελε να το ακούσω για να πληγωθώ και να φύγω, λες κι εγώ ήμουν ο χειρότερος εγκληματίας.
Πώς γύρισες ρε παιδί μου από την κόλαση; Πώς το κατάφερες αυτό; Και πήγαινες και στη φυλακή. Δεν είπες «ξεχνάω τον πατέρα μου».
Είστε τρελοί; Γίνονται ποτέ αυτά τα πράγματα; Ήταν ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο διάστημα... Ήταν άδικη όλη η ιστορία, ήταν στημένη περίεργα.
Έχουν ακουστεί κυριολεκτικά «δράκοι» για τη ζωή σου. Αλήθειες, ψέματα, ένα μεγάλο κουβάρι.
Είναι αλήθεια ότι μου έχουν φάει τις σάρκες. Τη δόξα μου την έχω πληρώσει κυριολεκτικά με το αίμα της ψυχής μου. Θα σου πω και κάτι τελευταίο -για το οποίο επίσης δεν έχω μιλήσει ποτέ: Στην αρχή της καριέρας μου, στα καλύτερά μου χρόνια, είχα σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο, ίσως τον πιο σημαντικό επιχειρηματία της Ελλάδας. Τον έχασα εντελώς ξαφνικά και άδικα. Πέσανε να με «φάνε» ότι ο άνθρωπος πέθανε σε εμένα. Και τι δεν είπανε. Η Βάνα τον σκότωσε, η Βάνα το ένα, η Βάνα το άλλο...
Μιλάς για τον...
Δεν θέλω να αναφερθούν ονόματα. Ούτε έχω πει ποτέ το όνομα και δεν θα το πω μέχρι να πεθάνω. Όσοι ξέρουν, ξέρουν. Εγώ τουλάχιστον θα σεβαστώ τη μνήμη αυτού του ανθρώπου, κόντρα στα κτήνη που προσπάθησαν να την αμαυρώσουν. Ζηλεύανε ότι μπορούσα να αγαπηθώ από έναν τέτοιο άντρα. Σου λένε, ποια είναι αυτή, γιατί αυτή;
Το πρόβλημα το οικονομικό σου το έχεις λύσει;
Όχι καθόλου. Χρειάζεται να δουλέψω. Έχω περάσει δύσκολα και επειδή αναγκαζόμουν να πουλήσω ό,τι έχτιζα για να σταθώ ξανά στα πόδια μου, έμενα πάλι στο μηδέν.
Είσαι σπάταλη;
Είμαι πολύ σπάταλη και επίσης δεν επέλεγα πλούσιους συντρόφους -αν και μου το καταλόγιζαν. Τη μία μπορεί να ήμουν με έναν κροίσο, την άλλη μπορεί να ήμουν με έναν που να μην είχε τίποτα και τον ερωτευόμουν γι' αυτό που ήταν. Δεν ήμουν ποτέ γυναίκα που πήγαινε με κάποιον για τα χρήματα.
Αλλάζουμε κεφάλαιο και θα σου πω μόνο ένα όνομα, Ελένη Μενεγάκη.
Κοίταξε να δεις, πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το διαζύγιο είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση και δεν θέλω να κάνω το παραμικρό σχόλιο. Θα ήθελα όμως να μιλήσω για τα ΜΜΕ. Η Ελένη, όπως κι εγώ, έκανε ένα μεγάλο λάθος δημοσιοποιώντας τα πάντα γύρω απ' τη ζωή της. Πάνω στη δόξα της τα έδωσε όλα, όπως άλλωστε κάνουμε όλοι. Δυστυχώς πληρώνει αυτό το κόστος με τόκους και επιτόκια. Χρυσοπληρώνει αυτή τη δημοσιότητα και τώρα τις τρώνε τις σάρκες. Ας την αφήσουν ήσυχη... κι αυτό που θα πω δεν το λέω για την Ελένη, το λέω για τις κοπέλες που ξεκινάνε και έχουν καριέρα μπροστά τους. Πρέπει να έχεις κώλο για να αντέξεις την αρνητική δημοσιότητα, όταν θα έρθει η ώρα της. Το κατέβασμα είναι πιο εύκολο από το ανέβασμα.
Θα κάνεις κάτι στην τηλεόραση; Σκέφτεσαι;
Τώρα ετοιμάζω μια μικρή παράσταση που λέω να την κάνω σε στυλ Pomodoro, έτσι, για 40 ημέρες σε έναν χώρο στου Ψυρρή και θέλω να κάνω εκπομπή, μια εκπομπή λίγο τρελή.
Σου αρέσει η τηλεόραση;
Πολύ.
Αν και δεν μας είπες πόσον καιρό έχεις μείνει χωρίς σεξ. Σ' το κρατάω.
Αυτό σ' το φυλάω. Προβοκατόρικα. Θα στο πω την επόμενη φορά. Να υπάρχει ένα μυστήριο. Πάντως σε ευχαριστώ γιατί ήταν συνέντευξη ψυχοθεραπείας. Δεν το περίμενα.
athensmagazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου