Κατάργηση της βάσης του ένα! Του Γιώργου Λακόπουλου

ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ, όπου υπάρχουν Πανεπιστήµια έχουν εφευρεθεί τρεις τρόποι εισαγωγής: ο σωστός, ο λανθασµένος και ο ελληνικός!

Ο τελευταίος ξεχωρίζει γιατί δεν είναι ακριβώς μέθοδος εισαγωγής στην κορυφαία εκπαιδευτική βαθµίδα. Περισσότερο φέρνει σε µηχανή παραγωγής ελληνικών πτυχίων που μοιάζουν πολύ µε τα ελληνικά πορτοκάλια: δεν τα θέλει κανείς. Χρόνο µε τον χρόνο η μέθοδος εξελίσσεται. Προς το καλό; Όχι. Προς το κακό;
Άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου για την εφημερίδα «Τα Νέα», Πέμπτη 26/08/2010
Ούτε. Απλώς, προς το ελληνικότερο. Π.χ. εφέτος ετέθη σε εφαρµογή ένα νέο πειραµατικό πρόγραµµα: πτυχιούχος που είχε εισαχθεί σε σχολή έχοντας γράψει κάτω από ένα! (αριθµός: 1)... Αν το πρόγραµµα... αποτύχει, θα επεκταθεί µε στόχο να κατασκευαστεί στο µέλλον και πτυχιούχος που θα έχει πτυχίο χωρίς να έχει µπει καν στο Πανεπιστήµιο!
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ εδώ την πλάκα. Οι βάσεις εισαγωγής στην εγχώρια Τριτοβάθµια Εκπαίδευση έδειξαν πού οδηγούνται τα πράγµατα όταν λαµβάνονται πολιτικές αποφάσεις σε λάθος χρόνο, µε λάθος τρόπο και για λάθος λόγο. Να εξηγηθούµε: όλοι γνωρίζουν ότι η κατάργηση της «βάσης του δέκα» – από τις λίγες σοβαρές ρυθµίσεις της προηγούµενης κυβέρνησης – δεν έγινε µε εκπαιδευτικά κριτήρια. Ηταν µια ιδιάζουσα πολιτική απόφαση µε το επιχείρηµα ότι το είχε υποσχεθεί προεκλογικά το κυβερνών κόµµα. Λες και θα ήταν το µόνο που έχει υποσχεθεί και δεν είναι εφικτό να πραγµατοποιηθεί.
ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ την είδαµε επί της οθόνης. Υποψήφιοι που πρακτικά το µόνο που έκαναν ήταν να προσέλθουν στην εξεταστική αίθουσα και να γράψουν απλώς το όνοµά τους στην κόλλα – αλλιώς πώς θα τους έβρισκαν – θεωρούνται πλέον ακαδηµαϊκοί πολίτες. Ενδεχοµένως θα εγκατασταθούν στην έδρα της σχολής τους και θα... σπουδάζουν κάτι το οποίο ούτε γνωρίζουν, ούτε επεδίωξαν. Κάποια στιγµή θα βγουν στην αγορά εργασίας και θα απορούν γιατί δεν τους προτιµάει κανένας εργοδότης.
ΑΜ, το άλλο; Δεκάδες τµήµατα έµειναν άδεια, γιατί απλούστατα κανείς δεν συγκινείται µε το αντικείµενο των σπουδών που υπόσχονται. Πλην ίσως των καθηγητών που διορίστηκαν για να διδάξουν φοιτητές που δεν θα υπάρξουν!
Αν τώρα λάβουµε υπόψη ότι σε κάποιες σχολές οι βάσεις εκτινάχθηκαν αιφνιδίως και σε άλλες έπεσαν χωρίς αιτία, προκύπτει ότι το σύστηµα εισαγωγής λειτούργησε όπως ακριβώς έχει προγραµµατισθεί να είναι: λοταρία στην οποία ποντάρεις και κερδίζεις αυτό που δεν θέλεις!
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ότι κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Θα κρατήσει κι άλλο; Ρωτήστε τη Διαµαντοπούλου. Επιασε τον ταύρο από τα κέρατα, σε αρκετές εκπαιδευτικές αρένες, τελευταία. Αν δεν τον πιάσει και στο «εξεταστικό» θα πάει στράφι ο συνολικός σχεδιασµός της και σταδιακά θα δηµιουργηθούν συνθήκες για τον επόµενο µεγάλο εθνικό στόχο: κατάργηση της βάσης του... ένα! Οπότε θα δικαιωθεί και ο ανώνυµος µαθητής όταν έγραφε στον τοίχο ενός Λυκείου το σύνθηµα που συµπεριέλαβε στο «Λεξικό του έξυπνου λόγου» του ο δηµοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης: «Νε στι διµόσια εκπεδεφση- ωχι στιν ιδειοτικοπίηση».

ΠΗΓΗ:   http://tvxs.gr