Συγκρίνοντας και απομονώνοντας κάποιες παραμέτρους των γεγονότων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα από την έναρξη της διεθνούς οικονομικής κρίσης και έπειτα συμπεραίνουμε ότι ακολουθήσαμε μια εντελώς διαφορετική πορεία από αυτή που ακολούθησαν οι υπόλοιπες χώρες της ζώνης του ευρώ, καθιστώντας την Ελλάδα ως τη μόνη εξαίρεση.Οι εξελίξεις σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούσαν τα στενά κομματικά ή πολιτικά όρια, τις ιδεολογίες και τις κομματικές ταυτότητες.
Σε αυτό το σκηνικό οι προτάσεις, τα προγράμματα κ.α έπαψαν να έχουν σημασία και ιδεολογικό υπόβαθρο… όποιος και να κυβερνά είναι το ίδιο πράγμα άρχισε να λέει ο λαός με άμεσο αποτέλεσμα την πτώση των διαχωριστικών ιδεολογικών γραμμών, εξέλιξη η οποία έγινε ιδιαίτερα ορατή μετά τις τελευταίες εκλογές.
Το πασοκ προεκλογικά υποσχέθηκε πολλά και κάποιοι το πίστεψαν, στη συνέχεια τα εγκατέλειψε όλα, για να ταυτιστεί με τον «οικονομικό νεοφιλελευθερισμό» που βρίσκεται σε ευθεία αναντιστοιχία με την ιστορική τους διαδρομή και την ιδεολογική τους οριοθέτηση (μπροστά στα μέτρα που πήρε η σημερινή κυβέρνηση, η προηγούμενη πρέπει να κατηγορηθεί για «σοσιαλμανία»).
Για να απεγκλωβιστεί από το πλαίσιο γενικών αρχών που έχει θέσει και να επιτευχθούν πιο εύκολα και άκοπα οι στόχοι της κυβέρνησης υιοθετήθηκε ένας συνδυασμός πολιτικών με ψευδοδιλλήματα και ”σορταρίσματα” στα ελληνικά ομόλογα [οι αγορές, μετά την κρίση του 2008, έγιναν πολύ διστακτικές μόνο για την Ελλάδα και συγκεκριμένα από τις εκλογές και έπειτα!] που το μόνο που δείχνουν είναι περιφρόνηση προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, μιας που
θεμελιώδης αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι ο κοινοβουλευτισμός και κατά το σύνταγμα θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Παρά ταύτα, ορισμένοι δεν έπαψαν ποτέ να ισχυρίζονται ότι η μέσα σε μια νύχτα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού της χώρας έγινε για να σωθεί η Ελλάδα. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αδαής αν νομίζει ότι μπορεί να είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας μια βίαιη ανακατανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω.
Ενδεικτικό της κατάστασης που διαμορφώνεται στην αγορά και γενικότερα είναι το αποτέλεσμα του τεστ αντοχής 91 ευρωπαϊκών τραπεζών. Με απλό τρόπο δείχνει ότι τα πολυδάπανα μέτρα που έλαβαν οι κυβερνήσεις προκειμένου να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα έπιασαν τόπο! Αντιστρόφως ανάλογο αποτέλεσμα θα είχαν τα τεστ αν μπορούσαν να μετρήσουν τις αντοχές του κοινωνικού συνόλου.
Από τα παραπάνω εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η οικονομική πολιτική από τη μια πλευρά εξυπηρετεί συγκεκριμένα συντεχνιακά συμφέροντα και από την άλλη πλευρά δημιουργεί προϋποθέσεις διεύρυνσης των οικονομικά ανενεργών ομάδων του πληθυσμού.
Ταυτόχρονα, όσοι βρίσκονται στην παραγωγική διαδικασία δεν μπορούν να προστατευτούν από τη φτώχια μέσα από την εργασία τους η οποία συνεχώς απαξιώνεται και απαξιώνει.
Αν τώρα δούμε τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν και το συγκρίνουμε με το σήμερα εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι ίδιες ή παρόμοιες πρακτικές ακολουθήθηκαν και την περίοδο 1996-04 με πρόσχημα τότε έναν πιο ειδικό στόχο [είσοδος στην ονε] από τους γενικούς που χρησιμοποιούνται σήμερα περί αποφυγής της χρεοκοπίας και αποκατάστασης του κύρους της χώρας.
Οι οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις που συντελέστηκαν μέσα από την είσοδο στην ονε όχι μόνο δεν άμβλυναν τις κοινωνικές ανισότητες, αλλά αντίθετα τις επέκτιναν, αν και το μεγαλύτερο φορτίο της εισόδου το είχαν σηκώσει, οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι, γενικότερα οι αδύνατοι, δλδη οι δεσμεύσεις για «ισχυρή Ελλάδα» αποδείχθηκαν κενό γράμμα και οι θυσίες του λαού δεν έπιασαν τόπο.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα απουσιάζει η «επόμενη μέρα», απουσία που προσπαθεί να καλύψει η κυβέρνηση με επικοινωνιακά τεχνάσματα, ετσι φτάσαμε τα πάντα να περιγράφονται με απολίτικο τρόπο.
Για παράδειγμα, λένε στην κυβέρνηση, «δεν υπάρχουν νέα μέτρα», «χρειάζεται γενικευμένος ανασχηματισμός της κυβέρνησης», «υπάρχουν κόντρες των υπουργών», «τα μέτρα ήταν άδικα, αλλά απαραίτητα», «θέλουμε ανταγωνιστική και έγκυρη οικονομία», «τα ελληνικά νησιά δεν πωλούνται», «αποδείξαμε ότι είμαστε σε θέση να δουλέψουμε» κ.α., χωρίς όμως να μπει στον κόπο κάποιος να εξηγήσει το πως!!!
Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης θα οδηγήσουν τους πολίτες της χώρας με ασφάλεια στο μέλλον, όταν όλοι λένε ότι το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται και η οικονομική δύναμη της χώρας θα μειώνεται.
Με βάση τα παραπάνω, είναι πρόδηλο ότι, στην κυβέρνηση έχουν μόνο μεσοπρόθεσμους στόχους ελέγχου των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων στη χώρα μέσω της αλλαγής του κλίματος και της ψυχολογίας, για τα υπόλοιπα, θα φταίνε οι ανασφαλείς κερδοσκόποι!
Το ΔΝΤ δεν ήταν αποκύημα επιφοίτησης, αλλά προορισμός που είχε διαφανει ήδη απ’ την εποχή σημίτη, καθώς τα “κέρδη” για όλους τους δράστες του γιγάντιου διαγουμίσματος της χώρας είναι μυθώδη. Και για την ΑΛΗΤ και για τους δημοσιοκάφρους και για το πολιτικό προσωπικό της, που πέρα απ’ τις μίζες, πλέον κυβερνά με στήριξη από το εξωτερικό χωρίς να εξαρτάται απ’ τις επιλογές και τα ρουσφέτια των ψηφοφόρων τους.
Δικτατορία και διαμεσολάβηση με εξαπάτηση στον ύψιστο βαθμό συνεπικουρούμενη από πλύση εγκεφάλου. Βρέθηκαν και βρίσκονται “στην καλυτερή τους” για μικρονοϊκά ανθρωπάκια, αιωνίως ανασφαλή και φοβισμένα, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των ως άνω!
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://kalyterotera.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου