Με αφορμή τη μαφιόζικη εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια.Η απόφαση του "ποιός θα ζήσει και ποιός όχι", η καθιέρωση της εξουσίας του θανάτου σε μια κοινωνία ήδη φοβισμένη και ακρωτηριασμένη απο τις αποφάσεις και τις ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος, διευκολύνουν τον δρόμο της απόλυτης βίας, το ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού, της προσφυγής "γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία" στον μιλιταρισμό.
Κανείς θάνατος δεν είναι δίκαιος
και τίποτα
δεν μπορεί να νομιμοποιήσει
τη Βαρβαρότητα και τη Βία
που κρατά μέσα στα χέρια της τα εξουσιαστικά
την απόφαση της "αυτόκλητης δικαιοσύνης" της
αν ο άλλος θά ζήσει ή όχι...
Αν δεν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός και η αναπαραγωγή της κυριαρχίας του Τρόμου και του Φόβου των λίγων επάνω στούς πολλούς...
τότε ποιός είναι;
Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα, μά ποτέ δέν σκότωσα...
Καί λόγο έχουμε και άποψη, μα πάνω απ' όλα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή...
....επειδή αυτοί πού μένουν πίσω έχουν το πρόβλημα, τι να βρώ να πω στη συντροφό του που έχοντας ήδη ένα παιδί, είναι έγκυος στο δεύτερο;
καλό ταξίδι Σωκράτη Γκιόλια
*ένας αναρχικός, Παπαδόπουλος Παναγιώτης, Κάιν.
Καιρό τώρα περπατούσα και υπέφερα σε μια αρένα τρόμου, εξουσίας, φόβου και θανάτου. Τό αίμα έρχεται να αντικαταστήσει το νερό, οι σφαίρες τη φωνή μας, η αγωνία το γέλιο, η "οικονομία" καί η "αγορά" την πολιτική! Δέν αντέχω πιά εδώ, είπα να τα μαζέψω και να φύγω, να "εξαφανισθώ". Οριστικά γειά χαρά (δεν λέμε αντίο) και στο......επανιδείν!
ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου