Αλήθεια, έχουμε τρομοκράτες;

Δεν ξέρω γιατί η έκθεση του State Department για την Ελλάδα έσκασε σαν βόμβα μολότοφ. Τι από όλα αυτά δεν γνωρίζαμε που τόσο τρομάξαμε όταν είδαμε τα νούμερα; Ότι μέσα στο 2009 υπήρξαν περισσότερα από 430 επεισόδια, ανάμεσα τους και πολλές επιθέσεις με όπλα και εκρηκτικά, o μεγαλύτερος αριθμός των τελευταίων είκοσι ετών; Ότι εξτρεμιστικές οργανώσεις στόχευσαν μεθοδικά επιχειρηματίες και μέλη των αρχών; Ότι η τρομοκρατία στη χώρα μας αναζωπυρώθηκε με τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008; Θυμάμαι σαν σήμερα εκείνη την ημέρα, ήμουν σε ένα ταξί στην Τανζανία και άκουγα ειδήσεις του ΒΒC. Νόμισα τότε ότι η εκφωνήτρια του δελτίου έκανε λόγο για τη Ζιμπάμπουε ή την Κένυα ίσως. Ναι, τότε δεν πίστευα στα αυτιά μου.

Αλλά σήμερα; Χρειαζόμαστε το State Department για να «αποκαλύψει» όπως έγραψαν όλα τα καλά μας ελληνικά μέσα, ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ανέλαβε την ευθύνη για τον πυροβολισμό αστυνομικών, την επίθεση στο χρηματηστήριο Αθηνών, ή ότι η Επαναστατική Σέχτα ανέλαβε τη ευθύνη για την δολοφονία του αστυνομικού στις 17 Ιουνίου του 2009 κατά την διάρκεια επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρσκευής. Ή μήπως δεν γνωρίζαμε κάτι για την έφεση των μελών της 17 Νοέμβρη για μειωμένη ποινή, ή ότι έκλεισε η υπόθεση του ΕΛΑ. Δεν ξέρω πραγματικά αν τελικά έμαθα μόλις εχθές ότι η Αθήνα είναι άνδρο τρομοκρατών. Ή μήπως ήταν εκείνη την ημέρα που άκουσα έναν κρότο στο Σύνταγμα, από έκρηξη σε έναν σκουπιδοντενεκέ; Ή τάχα στις 5 Μαίου όταν ο αδερφός μου στέκονταν μέτρα από την Marfin για να προστατεύσει το μαγαζί του από τους αναρχικούς, τους αριστερούς, τους ακροδεξιούς, πραγματικά ποιος ξέρει από ποιους, ποτέ δεν μάθαμε άλλωστε.

Ίσως τελικά να μην κατάλαβα ότι η Ελλάδα υποθάλπτει τρομοκράτες ούτε στις δεκάξι σφαίρες που σκότωσαν τον Σωκράτη Γκιόλια. Ίσως και τότε να περίμενα ακόμη από το State Depatrment να μου το πει. Μήπως γνωρίζουν οι Αμερικάνοι και ποιος έκαψε την τράπεζα να μας το πουν και εμάς. Τίποτε δεν ξέραμε λοιπόν για τα κοκτέιλ μολότοφ, για το δώρο στον κ. Χρυσοχοίδη, για τις διαδηλώσεις μπροστά στην Ισραηλινή Πρεσβεία ή για τους χιλιάδες παράνομους μετανάστες που χρησιμοποιούν τη χώρα μας ως πέρασμα στη Δύση. Ή για τα «γκέτο» στην Αθήνα, τα οποία μάλιστα είναι «πρώτα» στην ατζέντα του Υπουργού. Ή μήπως συνηδητοποίησα το πρόβλημα, όταν δυο μετανάστες μου επιτέθηκαν σε κόκκινο φανάρι στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, για να πάρουν την τσάντα μου και δεν είδα πουθενά την ομάδα Ζ.

Είναι γελοίο να υποστηρίζουμε ότι ήταν μεγάλη η αποκάλυψη της έκθεσης για την τρομοκρατία στη χώρα μας. Εκτός αν περιμέναμε και την επίσημη ανακοίνωση από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιδράσουμε και να κάνουμε κάτι. Διότι αυτές τις μέρες οι συζητήσεις στις ξαπλώστρες της παραλίας, μου θυμίζουν άλλες εποχές. Άκουγα εχθές περιχαρή λουόμενο να λέει, «είναι δυνατόν να νομίζουν οι ξένοι ότι θα έρθουν στην Ελλάδα και θα πέσουν θύματα τρομοκρατίας;» Ναι είναι. Διότι τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Αν για ακόμη μια φορά εμείς οι πολίτες αγνοήσουμε ότι υφίσταται απειλή τρομοκρατίας, τότε θα δούμε ακόμη μια τρομοκρατική οργάνωση να αλωνίζει στη χώρα μας για καμιά τριανταετία. Και εμείς ακόμη θα διερωτόμαστε αν υπάρχουν τρομοκράτες.

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ   Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου 
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ:  http://www.protagon.gr