ΣΟΚ: Με βίασαν στα 13 μου...

Σ

οκ και αποτροπιασμό προκαλούν τα στοιχεία των διωκτικών Αρχών που έρχονται στη δημοσιότητα, σχετικά με τη ανεξέλεγκτη δράση των βιαστών στη χώρα μας. 

Τα «ανθρωπόμορφα κτήνη» που διαπράττουν τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα, σπανίως οδηγούνται στη Δικαιοσύνη, είτε επειδή η ταυτότητά τους παραμένει άγνωστη, είτε επειδή τα θύματά τους φοβούνται να καταγγείλουν στις Αρχές ότι βιάστηκαν. Κάθε βιασμός αποτελεί πάντα ένα διπλό έγκλημα, κατ' ουσίαν ένα διπλό «βιασμό»: εκτός από τις σωματικές κακώσεις, τα θύματα έχουν να αντιμετωπίσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους και τις ψυχικές βλάβες, που είναι πολύ πιο επώδυνες.
Πατρινός που έχει πέσει και αυτός θύμα βιασμού στην ευαίσθητη ηλικία των δεκατριών από ένα «ανθρωπόμορφο κτήνος» αποκαλύπτει με λεπτομέρειες το γεγονός που τον έχει στοιχειώσει. Ξεκινώντας από ένα διαπληκτισμό που είχε με τους γονείς του για ασήμαντο λόγο, το έσκασε από το σπίτι του και άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους κοντά στην περιοχή του λιμανιού. Ο δράστης τον προσέγγισε και βασιζόμενος στο αθώο της ηλικίας του τον παρέσυρε κάπου και του επιτέθηκε παίρνοντας του την παιδική αθωότητα του για πάντα. Ο Πατρινός εξομολογείται στον «Κόσμο» την τερατώδη εμπειρία του και ζητά από τους γονείς να προσέχουν πολύ τα παιδιά τους: «Ήμουν μικρός, γύρω στα δεκατρία, όταν έγινε αυτό. Πήγαινα στο γυμνάσιο τότε. Θυμάμαι, εκείνο το βράδυ τσακώθηκα με τους γονείς μου και έφυγα από το σπίτι. Τριγυρνούσα κάπου κοντά στην περιοχή του λιμανιού τη στιγμή που τον είδα. Ήταν γύρω στα 27με 28, έμοιαζε με φοιτητή. Ήταν καλά ντυμένος και είχε ευγενική φυσιογνωμία. Μου έκανε νόημα να τον πλησιάσω, πήγα γιατί είχα αρχίσει να φοβάμαι μόνος στο σκοτάδι και φαινόταν καλός. Τίποτα δεν με προϊδέαζε για αυτό που θα συνέβαινε».
Ο άτυχος τότε έφηβος αναφέρει για την τραυματική εμπειρία του: «Στην αρχή μιλάγαμε ενώ κάναμε βόλτες. Με ρώταγε τι έκανα μόνος μου σε τέτοιο μέρος εκείνη την ώρα, αν φοβόμουνα και μετά με καθησύχαζε, λέγοντάς μου: "Με εμένα εδώ δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα". Έτσι όπως μιλάγαμε, κάποια στιγμή μου έδειξε ένα περιοδικό με gay πορνό και άρχισε να με χαϊδεύει. Φοβήθηκα πολύ και αντιστάθηκα μα ήταν πολύ πιο δυνατός από μένα. Κατέβασε μετά τη φόρμα μου και με βίασε. Με απείλησε ότι αν βγάλω άχνα, θα με σκοτώσει. Δεν σταματούσε με τίποτα, ακόμα και όταν είδε αίμα να βγαίνει από πίσω. Με άφησε πεταμένο στο σοκάκι. Πονούσα, έκλαιγα και πήγα σπίτι μου. Δεν μπορώ να το ξεχάσω, με έχει στοιχειώσει και θα με στοιχειώνει μέχρι να πεθάνω».
Δεν τον κατήγγειλε ποτέ
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Πατρινός, ήταν τόσο μεγάλη η ντροπή του, που ποτέ δεν κατήγγειλε το περιστατικό! Σε εκείνη την ηλικία δεν μπορούσε καν να συνειδητοποιήσει τι του συνέβη κι έτσι δεν περιέγραψε ούτε στους δικούς του τον εφιάλτη που έζησε. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και δεν γνωρίζουμε αν ο βιαστής (που σίγουρα δεν θα σταμάτησε την βάρβαρη συμπεριφορά του) κυκλοφορεί ελεύθερος ή κάποιος στην πορεία βρέθηκε και αποκάλυψε τη δράση του.
Η «κοινωνιολογία» των βιασμών Μέχρι πριν λίγα χρόνια, διαπράττονταν ετησίως στην Ελλάδα 4.500 βιασμοί. Εξ αυτών, στην αστυνομία καταγγέλθηκαν μόνο 270 και έγιναν 183 συλλήψεις υπόπτων. Στα δικαστήρια έφτασαν μόνο 47 για να εκδικαστούν κατόπιν άσκησης ποινικής δίωξης. Το 95,8% των βιαστών δρουν χωρίς συνεργό, προτιμούν το ύπαιθρο και τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους.
Μάλιστα, σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Αχαιού εγκληματολόγου Άγγελου Τσιγκρή, «οι βιασμοί πρέπει να ιδωθούν σε συνάρτηση με την αύξηση της εγκληματικότητας, καθώς και με την εκμετάλλευση από τα διάφορα κυκλώματα των αλλοδαπών γυναικών που έχουν έρθει στη χώρα μας, οι οποίες με το φόβο της απέλασης δεν τολμούν να καταγγείλουν τα περιστατικά. Έτσι, υπολογίζεται ότι οι βιασμοί φτάνουν το μεγάλο αριθμό των 5.000 συμπτωμάτων το χρόνο και είναι πιθανόν το μέγεθος αυτό να το ξεπερνούν»
Στην κοινωνία μας η σεξουαλική κακοποίηση των ανδρών αποτελεί ένα θέμα-ταμπού, άγνοιας και ελλιπούς πληροφόρησης. Δεν είναι ένα θέμα για το οποίο μιλάει κανείς συχνά. Καταρχήν ο πρώτος μύθος που περιβάλλει αυτό το φαινόμενο είναι ότι η σεξουαλική κακοποίηση των ανδρών είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, αλλά σπάνια και αυτό σχετίζεται με την προσδοκώμενη εικόνα της κοινωνίας για τους άνδρες, δηλ. ότι πρέπει να είναι δυνατοί και ικανοί να προσέχουν τον εαυτό τους, εφόσον είναι σωματικά δυνατότεροι, άρα κατ' επέκταση δεν είναι δυνατόν να κακοποιηθούν σεξουαλικά και αν αυτό γίνει είναι δικό τους σφάλμα. Αντίθετα με τις γυναίκες οι άνδρες δεν έχουν διδαχθεί να ζουν με το φόβο της σεξουαλικής επίθεσης, αυτοί δε οι οποίοι βιάζονται, θεωρούνται ότι είναι γκέι ή αδύναμοι ή ότι τα 'θελαν ή ότι το ζήτησαν. 

dete.gr