Χτες τη νύχτα πήγα με το ποδήλατό μου (δεν έχω αυτοκίνητο, ούτε λεφτά για ταξί) στο σταθμό για να δω απο κοντά το εξπρές του μεσονυχτίου που περιγράφετε εσείς στο press-gr και τους ματσέ επιβάτες που κατεβαίνουν απο το βαγόνι των αναμνήσεων, όπως λέτε… Κονομημένοι είναι, να τους ζητήσω καμιά μικρή βοήθεια, ανταμοιβή για την αγάπη και τα χειροκροτήματα που τους έδινα τόσα χρόνια…
Ερημιά και μούγκα, τα τρένα είχαν φύγει σαν το καλό καιρό που δεν ξαναγυρίζει στους δύσκολους… Και τότε άρχισα να κάνω αυτό που συνηθίζω τελευταία, να ψάχνω στους...
κάδους σκουπιδιών για να βρώ κάτι χρήσιμο για το πατήρημα και τη φτώχεια που με δέρνει, ως και το επίδομα αδείας δεν μου δώσανε και τα φάρμακα στο ΙΚΑ μου κόψανε… Δεν υποφέρεται, πως να ζήσεις με 450 ευρώ σύνταξη, νοίκι, ρεύμα, νερό και στις λαικές να μη πετάνε πιά ζαρζαβατικά και φρούτα που δεν πουλιούνται…
Ο ρακοσυλλέκτης
ΠΗΓΗ: http://press-gr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου