Με τα λόγια αυτά ο Γιάννης Καλοπήτας εκφράζει τον πόνο και την απελπισία του για την απίστευτη περιπέτεια που εδώ και τέσσερα χρόνια ζει μέσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, προσπαθώντας να διαλευκάνει την αιτία θανάτου του 22χρονου γιου του Κωνσταντίνου που σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 μαζί με τη φίλη του Ανθή Τσιρογιάννη σε τροχαίο δυστύχημα στα Λιμανάκια Βουλιαγμένης.
Οπως καταγγέλλει στην «Espresso» ο χαροκαμένος πατέρας, παρά την παρέλευση όλων αυτών των ετών δεν έχει εξασφαλίσει το δελτίο μεταφοράς ασθενούς από το ΕΚΑΒ, ούτε την αναφορά του γιατρού από το Εθνικό Κέντρο που αντίκρισε πρώτος το παιδί του, γεγονός που ενισχύει -όπως ισχυρίζεται ο ίδιος- τις υποψίες του ότι ο γιος του δεν πέθανε κατά τη διάρκεια του τροχαίου, αλλά από συμπλοκή με αγνώστους που ακολούθησε ύστερα από σύγκρουση με διερχόμενο όχημα: «Εδώ και τέσσερα χρόνια με στέλνουν από τον Αννα στον Καϊάφα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μου δίνουν αυτό το χαρτί από το οποίο θα φανεί ξεκάθαρα τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ και σε τι κατάσταση αντίκρισε το πλήρωμα και ο γιατρός του ΕΚΑΒ τα δύο παιδιά. Εχω απευθυνθεί παντού, έφτασα μέχρι τον Συνήγορο του Πολίτη και την Εισαγγελία. Εχω κάνει αιτήματα σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά βρίσκω τις πόρτες κλειστές».
Το περίεργο της υπόθεσης, όπως αποδεικνύεται και από τα έγγραφα που παρουσιάζει η «Espresso», είναι ότι το ΕΚΑΒ αρνείται να ικανοποιήσει το αίτημα του πατέρα, αν και υπάρχει ξεκάθαρη εισαγγελική παραγγελία με αριθμό 27774 Α/23-12-2009. Ερωτήματα γεννά και το γεγονός ότι το Εθνικό Κέντρο Αμεσης Βοήθειας σε απάντησή του προς τους γονείς του αδικοχαμένου νεαρού, στις 18-07-2007 με α αριθμό πρωτοκόλλου 19677, ισχυρίζεται ότι η διακομιδή του 22χρονου έγινε «χωρίς γιατρό και συνεπώς δεν έγιναν ιατρικές πράξεις», ενώ σε άλλο έγγραφό του προς τον Συνήγορο του Πολίτη (και μετά την εισαγγελική παραγγελία) στις 5-07-2010 με αριθμό πρωτοκόλλου 20084, το ΕΚΑΒ αναφέρει ότι υπήρχε γιατρός υπηρεσίας στον οποίο διαβιβάστηκε η κλήση του περιστατικού, όμως το δελτίο μεταφοράς ασθενούς δεν βρέθηκε στο αρχείο της υπηρεσίας και «το συγκεκριμένο έγγραφο πρέπει να θεωρείται πλέον αδύνατο να ευρεθεί».
«Δεν ξέρω τι να πιστέψω πια. Υπάρχει ή όχι κράτος; Τι κράτος είναι αυτό που αρνείται να χορηγήσει έγγραφα στους πολίτες; Μήπως κρύβουν κάτι άλλο;» αναρωτιέται μιλώντας στην «Espresso» ο κ. Καλοπήτας και δηλώνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μάθει την αλήθεια: «Αν νομίζουν ότι με αυτή την ολιγωρία θα με αποτρέψουν, κάνουν λάθος. Δεν θα σταματήσω να φωνάζω μέχρι να πάρω στα χέρια μου το χαρτί του γιατρού που είδε το παιδί μου εκείνο το βράδυ και να μάθω πώς ακριβώς πέθανε».
Espressonews.gr http://www.ierosagon.org/2010/12/blog-post_6333.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου