Δεν θέλω άλλο σεξ!!!

Ο καθημερινός και ανελέητος βομβαρδισμός μας από ερωτικές εικόνες και προκλητικά μηνύματα φαίνεται πως βραχυκυκλώνει τους σεξουαλικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου μας, σκοτώνοντας κάθε ερωτική επιθυμία. Σε μια εποχή όπου το σεξ δεν υπόκειται σε κανέναν κοινωνικό ή θρησκευτικό περιορισμό, θεωρείται ταμπού η συνειδητή αποχή από την ερωτική πράξη.

Εκτός από τη γνωστή αλλά περιστασιακή μορφή «ερωτικής παρενόχλησης» που υφίστανται στον χώρο της εργασίας κάποιες γυναίκες από άντρες συναδέλφους τους (αλλά και το αντίστροφο), υπάρχει και μία κάπως διαφορετική, πιο «νόμιμη» αλλά εξίσου πιεστική μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης την οποία υφιστάμεθα, παρά τη θέλησή μας, από τα ΜΜΕ, κυρίως την τηλεόραση, κάποια περιοδικά ή και ορισμένες εφημερίδες. Πρόκειται, κυριολεκτικά, για την εισβολή ερωτικών εικόνων και ξεδιάντροπα προκλητικών συμπεριφορών που απευθύνονται στα πιο αρχέγονα ερωτικά μας ένστικτα, είτε για να μας πουλήσουν κάποια προϊόντα είτε για να βοηθήσουν κάποιους «σταρ» να κερδίσουν πρόσκαιρη δημοσιότητα και αμφίβολη δόξα.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η συνεχής έκθεσή μας σε τέτοια άκρως διεγερτικά ερεθίσματα θα προκαλούσε έναν γενικευμένο ερωτικό παροξυσμό: άνθρωποι κάθε ηλικίας δεν θα έπρεπε να κάνουν, ή έστω να σκέφτονται, τίποτε άλλο εκτός από το σεξ. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οχι μόνο δεν έχουμε γίνει όλοι σεξομανείς, αλλά αντίθετα οι περισσότεροι επιδεικνύουν εντυπωσιακή αδιαφορία ή και ασκητική ψυχρότητα προς τους ερωτικούς τους συντρόφους. Το γεγονός ότι βλέπουμε τόσο πολύ σεξ και μιλάμε διαρκώς για αυτό δεν συνεπάγεται καθόλου ότι το κάνουμε περισσότερο ή καλύτερα.

Στην πραγματικότητα, μάλιστα, τα περισσότερα «ευτυχή» ζευγάρια, όταν πιεστούν αρκετά, ομολογούν ότι έχουν πάψει από καιρό να έχουν ικανοποιητικές ερωτικές σχέσεις, ενώ από τις πιο πρόσφατες έρευνες προκύπτει ότι περίπου το 40% από αυτά δεν έχουν καθόλου! Οι σεξολόγοι έχουν διερευνήσει επί μακρόν την απουσία ερωτικών σχέσεων ανάμεσα σε μόνιμα ή παντρεμένα ζευγάρια και βέβαια δεν παραλείπουν να προτείνουν κάποια αμφίβολα «κόλπα» για την αναθέρμανσή τους. Πολύς λόγος γίνεται επίσης για τη σταδιακή, σχεδόν αναμενόμενη, μείωση του ερωτικού ενδιαφέροντος για τον ή την σύντροφό μας, για την αναπόφευκτη ανία και την κούραση που προκαλούν οι εξαντλητικοί ρυθμοί ζωής κ.ο.κ.

Κανείς βέβαια δεν αμφιβάλλει ότι όλα αυτά ισχύουν, υπάρχει όμως και μία επιπλέον αιτία, την οποία μέχρι πρόσφατα παραβλέπαμε (σκοπίμως;) συστηματικά. Οι περισσότεροι, μάλιστα, ειδικοί το παραδέχονται πλέον ανοιχτά: οι άνθρωποι σήμερα έχουν «μπουχτίσει» από την αδιάλειπτη και ασφυκτική παρουσία του σεξ στη ζωή τους. Οχι μόνο το «sex in the city» -ή οπουδήποτε αλλού- είναι ένας τηλεοπτικός μύθος, αλλά επιπλέον ένας ολοένα μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων φαίνεται να απορρίπτει συνειδητά τις σαρκικές απολαύσεις.

Βλέπετε αλλά μην αγγίζετε

Μια ιδιαίτερα ανησυχητική διαπίστωση, που επιβεβαιώνεται από τις πιο πρόσφατες δημογραφικές έρευνες σε Ευρώπη και Αμερική, είναι ότι τα τελευταία 10 χρόνια έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός των «λευκών γάμων»: μόνιμα ερωτικά ζευγάρια που ζουν μαζί σαν «αδελφάκια», έχοντας δηλαδή απαρνηθεί, κοινή συναινέσει, κάθε δυνατότητα ερωτικής σχέσης μεταξύ τους.

Η αλλόκοτη αυτή επιλογή παρατηρείται συνήθως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί όπου οι φρενήρεις ρυθμοί ζωής, οι εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας και οι «βουβές» οικογενειακές σχέσεις δίνουν τη χαριστική βολή στα ερωτικά πάθη. Η κατακόρυφη πτώση της «λίμπιντο», που διαπιστώνεται στις ηλικίες μεταξύ 35-50 ετών, οδηγεί στις μέρες μας σε ακραία και ιδιαιτέρως ανησυχητικά φαινόμενα. Ολες πάντως οι στατιστικές έρευνες των τελευταίων 10 χρόνων επιβεβαιώνουν αυτή τη γενικευμένη σεξουαλική ανορεξία.

Ενα από τα πιο εντυπωσιακά κοινωνικά συμπτώματα της πρόσφατης σεξουαλικής αδιαφορίας είναι η γένεση των ειδικών δικτυακών τόπων, συλλόγων και ομάδων από άτομα που, για διάφορους λόγους, έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουν πια, ή δεν είχαν ποτέ, καμία απολύτως ερωτική επιθυμία. Αυτοί οι «α-σεξουαλικοί» ή «ανερωτικοί» συνάνθρωποί μας, άντρες και γυναίκες από όλο τον κόσμο, επικοινωνούν μεταξύ τους on line στη διαδικτυακή θέση www.asexuality.org.

Αυτός ο δικτυακός τόπος δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ το 2001 από τον εικοσάχρονο τότε David Jay ώστε να μπορούν να έρχονται σε επαφή, να προπαγανδίζουν τις ιδέες τους και να ανταλλάσσουν πληροφορίες και συμβουλές τα μέλη του AVEN (Asexual Visibility and Education Network). Εκτοτε χιλιάδες άνθρωποι έχουν επισκεφθεί τη συγκεκριμένη θέση, ενώ η AVEN αριθμεί ήδη 10.000 και πλέον μόνιμα μέλη.

«Ασεξουαλικός, αντιερωτικός, χρονίως άγαμος. Η "κατάστασή" μου, την οποία μπορείτε να ορίσετε όπως νομίζετε καλύτερα, συνοψίζεται σε μια απλή φράση: δεν νιώθω καμία σεξουαλική επιθυμία. Είναι τόσο απλό...»· έτσι περιγράφει τον εαυτό του ένα μέλος της AVEN. Και προσθέτει: «Δεν αποφεύγω το σεξ επειδή το φοβάμαι. Αυτή η απουσία ερωτικής επιθυμίας δεν προκύπτει από κάποια υποτιθέμενη ηθική επιταγή και δεν είναι αλήθεια ότι δεν επιθυμώ να δημιουργήσω οικογένεια. Απλά δεν νιώθω το παραμικρό ενδιαφέρον για το σεξ, και είμαι απολύτως ικανοποιημένος από αυτό το γεγονός»!

Αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι εντάσσονται στον «α-σεξουαλικό» ή «ανερωτικό» ανθρώπινο πληθυσμό δεν θεωρούν, κατά κανέναν τρόπο, ότι πάσχουν από κάποια φυσιολογική ή ψυχολογική ασθένεια. Αντίθετα, πιστεύουν ότι είναι απολύτως υγιείς άνθρωποι με μια απλώς ασεξουαλική προδιάθεση: δεν ταυτίζονται επομένως ούτε με τα ομο- ούτε με τα ετερο- ούτε βέβαια με τα αμφισεξουαλικά άτομα. Ακούγεται παράδοξο, όμως, σε μια εποχή όπως η δική μας, στην οποία το σεξ δεν υπόκειται σε κοινωνικούς ή θρησκευτικούς περιορισμούς, το μοναδικό ταμπού που έχει απομείνει, η μοναδική ερωτική ανατροπή που θα μπορούσε να βιώσει κανείς είναι το να αρνείται, συστηματικά και εκ πεποιθήσεως, να κάνει σεξ!

Η ερωτική ανορεξία

Πώς όμως φτάσαμε ώς εδώ; Γιατί η μέθη της «σεξουαλικής απελευθέρωσης» της δεκαετίας του 1960 οδήγησε στα σημερινά ερωτικά αδιέξοδα και στις έκδηλα αντιερωτικές ή και ανερωτικές τάσεις που προκαλεί ο καταιγισμός ερωτικών μηνυμάτων;

Αν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 για τις περισσότερες γυναίκες (πάνω από το 40%) η πρώτη ερωτική τους εμπειρία συνέπιπτε με την πρώτη νύχτα του γάμου, για τις γυναίκες που γεννήθηκαν μετά το 1960 αυτό ισχύει μόνο για το 10%, ενώ για τις σημερινές κοπέλες δεν τίθεται καν θέμα: οι προγαμιαίες σχέσεις ήδη από την εφηβεία αποτελούν σχεδόν κοινωνική επιταγή. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τους άντρες είναι περίπου 8% για όσους γεννήθηκαν στα τέλη του 1940, ενώ ο αριθμός αυτός πέφτει δραματικά περίπου στο 0,5% για όσους γεννήθηκαν μετά το 1960.

Η δραματική αυτή αλλαγή των σεξουαλικών ηθών συνοδεύεται από την επινόηση κατά τη δεκαετία του '60 αποτελεσματικότερων αντισυλληπτικών μεθόδων και την επικράτηση επαναστατικών αντιλήψεων για τη σημασία της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Μεταξύ των θετικών εξελίξεων που προέκυψαν από τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του '60 είναι το ότι οι άνθρωποι δεν κρίνονται πλέον στη βάση των ερωτικών τους προτιμήσεων· για παράδειγμα όσοι επιλέγουν να έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις δεν θεωρούνται ψυχικά ασθενείς ούτε κλείνονται σε ψυχιατρικά ιδρύματα, όπως συνέβαινε στις αρχές του 20ού αιώνα. Και οι σχέσεις ανδρών και γυναικών οικοδομούνται πλέον σε ισότιμη βάση και όταν κάτι δεν λειτουργεί καλά, διαλύονται με μεγάλη ευκολία.

Ετσι, τα τελευταία 30 χρόνια βλέπουμε τον αριθμό των γάμων να μειώνεται σταθερά ενώ ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς. Ταυτόχρονα, έχει διαπιστωθεί και μια άλλη περίεργη τάση: ακόμη και στις μόνιμες ή στις συζυγικές σχέσεις παρατηρείται μια διαρκώς αυξανόμενη ερωτική αποχή. Πολλές στατιστικές έρευνες εμφανίζουν σαφή μείωση της ερωτικής επιθυμίας και συνεπώς των ερωτικών συνευρέσεων: σχεδόν το 50% των ενήλικων κατοίκων των δυτικών κοινωνιών κάνει σεξ το πολύ μία φορά την εβδομάδα.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι σχετικές σεξολογικές έρευνες που έχουν γίνει από τον Edward Laumann στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, οι οποίες απέδειξαν ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού των ΗΠΑ υποφέρει από λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά σεξουαλικά προβλήματα. Συγκεκριμένα, από αυτές τις έρευνες προέκυψε ότι το 32% των γυναικών παρουσιάζει εξαιρετικά μειωμένο ενδιαφέρον για το σεξ, ενώ το 26% παραδέχτηκε ότι έχει προβλήματα κατά την ολοκλήρωση της ερωτικής πράξης, δηλαδή δεν φτάνει ποτέ σε οργασμό. Το 21% από τις γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν προβλήματα ξηρότητας του κόλπου, ενώ το 16% παραδέχτηκε ότι πονούσε κατά την ερωτική πράξη. Οσο για τους άντρες, και αυτοί παρουσιάζουν μια σειρά από λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά προβλήματα: το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται πως είναι η πρόωρη εκσπερμάτιση (το 31%), ακολουθούν τα προβλήματα ανεπαρκούς στύσης και ψυχολογικά προβλήματα που γεννά ο φόβος ότι δεν θα τα καταφέρουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ενώ πάνω από το 10% των αντρών ομολόγησαν μια κατακόρυφη πτώση της σεξουαλικής επιθυμίας.

Διαβάζοντας κανείς τα συμπεράσματα αυτών των ερευνών καταλήγει στο αποκαρδιωτικό συμπέρασμα ότι, μέχρι στιγμής, η εξάλειψη των ηθικών απαγορεύσεων, των ερωτικών ταμπού και των κοινωνικών καταστολών του σεξ δεν φαίνεται να έχει συμβάλει και στην εξαφάνιση των προσωπικών ερωτικών αναστολών που δημιουργούν οι άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή. Αντίθετα, η σεξουαλική χειραφέτηση, μεταθέτοντας το πρόβλημα της διαχείρισης του ερωτισμού από την κοινωνία στα άτομα, κατέληξε να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα επιλύει.

ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/