Πέρασαν οι εποχές που η παρακολούθηση πορνοταινιών ήταν ένα καθαρά αντρικό «άθλημα».
Η σεξουαλική απελευθέρωση μας έχει στερήσει το δικαίωμα να βλέπουμε και να ευχαριστιόμαστε μόνοι μας (με όποιον τρόπο) τις τσόντες. Αν θες ωστόσο να της προτείνεις κινηματογραφικό σεξομαραθώνιο (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) πρέπει να ξέρεις ότι οι γυναίκες είναι κι εδώ επιλεκτικές. Πολύ επιλεκτικές.
Σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Ifop που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, οι γυναίκες έχουν εντάξει τις ταινίες πορνό στη σεξουαλική τους ζωή, χρησιμοποιώντας διάφορα επιχειρήματα και λόγους για τους οποίους το κάνουν αυτό. Ο επικεφαλής της έρευνας, Φρανσουά Κραούς, ανέφερε ότι οι πορνοταινίες αποτελούν ένα τρόπο αύξησης της λίμπιντο του ζευγαριού ανεξάρτητα από την ηλικία των ερωτικών συντρόφων και την κοινωνική τους θέση και ταυτόχρονα τους βοηθούν να βγουν από τη ρουτίνα.Την αρχή την έκανε αν θυμάστε η Britney Spears, η οποία σε ανύποπτο χρόνο αρκετά χρόνια πριν ομολόγησε δημόσια πως διασκέδαζε τρελά (με ποιόν τρόπο διασκέδαζε δεν διευκρίνισε) να μαζεύεται με τις φίλες της στο σπίτι και να βλέπει τσόντες. Αυτό, last year. Στις μέρες μας το παράδειγμά της ακολουθεί ολόκληρος πληθυσμός. Το 59% των γυναικών που έλαβαν μέρος στην γαλλική έρευνα δήλωσαν ότι έχουν παρακολουθήσει ταινίες πορνό με το σύντροφό τους. Επίσης, το 50% παρακολουθούν και μόνες τους. Όσον αφορά το θέμα της υπόθεσης, το 59% των ανδρών και το 55% των γυναικών δίνουν σημασία στην πλοκή της ταινίας. Παρόλα αυτά, πουθενά δεν προκύπτει κάποιος βασικός λόγος για τον οποίο οι γυναίκες παρακολουθούν πορνό. Το 32% παραδέχεται ότι αυξάνεται η σεξουαλική επιθυμία του και το 30% το κάνει μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει το έτερό του ήμισυ, το οποίο προφανώς έχει την τσόντα σε εκτίμηση.
Η έρευνα έγινε για λογαριασμό μεγάλης εταιρείας παραγωγής ταινιών πορνό κι αυτό, μετά και τις απαντήσεις που έλαβαν, ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει. Ότι η βιομηχανία του πορνό αλλάζει. Ας πούμε, βελτιώνεται. Γίνεται σίγουρα λίγο πιο soft, κι απενοχοποιείται ακόμα περισσότερο. Σιγά σιγά τα φτηνιάρικα σκηνικά και τα σενάρια χωρίς υπόθεση αντικαθιστούνται από ειδυλλιακές τοποθεσίες και αισθηματική πλοκή, ώστε και η γυναίκα να μπορεί να παρακολουθήσει μια τέτοιου είδους ταινία που να μην προσβάλλει την αισθητική της. Οι άντρες δεν είναι νταβραντισμένοι gogo boys που διψούν για sex και με το «καλημέρα σας» γδύνουν τη σύντροφό τους και το κάνουν, αλλά ούτε και οι γυναίκες είναι οι εύκολες γκόμενες με τις κραυγαλέες αναλογίες που κοιτούν την κάμερα με γκριμάτσες ηδονής και σου κάθονται για ψύλλου πήδημα (στην κυριολεξία). Οι εταιρίες κατάλαβαν τι πρέπει να κάνουν και άλλαξαν τις προδιαγραφές, ώστε να ικανοποιήσουν το νέο πελατολόγιο:
Προδιαγραφές:
Για μια γυναίκα μια ενδιαφέρουσα τσόντα μπορεί να είναι άνετα «βρώμικη» σε ό,τι αφορά στις σκηνές σεξ. Δεν πρέπει όμως να φαίνεται φτηνιάρικη, ή πρόστυχη. Για την ακρίβεια, θα πρέπει να φαίνεται «αληθινή».Τα ζευγάρια πρέπει να είναι περισσότερο mainstream , άτομα που θα δεις στη διπλανή πόρτα – οπωσδήποτε πάντως όμορφα, με προδιαγραφές μοντέλου κι όχι πορνοστάρ.
Τα ζευγάρια πρέπει να δείχνουν ένα υποτυπώδες ενδιαφέρον για τον παρτενέρ τους, ξεκινώντας το ερωτικό παιχνίδι με φλερτ (δεν διαρκεί ιδιαίτερα πολύ, αλλά υπάρχει).
Δίνεται έμφαση στα προκαταρτικά (φιλιά, χάδια κ.λπ.,)
και η ολοκλήρωση πρέπει να γίνεται με soft τρόπο (όχι απαραίτητα οργασμός στο πρόσωπο ή το στόμα της παρτενέρ κλπ).
Με λίγα λόγια η βιομηχανία του πορνό, βλέποντας ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι (δηλαδή νέα κέρδη), μετατρέπεται σε μία …οικογενειακή εγκυκλοπαίδεια του sex με απαραίτητη τη γονική συναίνεση.
Προτεινόμενες ταινίες για μια βραδιά με ποπ κορν και πολύ sex (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά), είναι πολλοί τίτλοι που έχουν γίνει από γυναίκες – σκηνοθέτες. Κλασσικό παράδειγμα η Veronica Hart, πρώην πορνοστάρ, η οποίας δίνει μεγάλη έμφαση στη χημεία μεταξύ των παρτενέρ (κάποιοι αποτελούν ζευγάρια και στη ζωή) και ισχυρίζεται πως οι οργασμοί των πρωταγωνιστών της είναι πραγματικοί – κι αυτό δεν αφορά μόνο τους άντρες. Τίτλοι της Veronica Hart όπως το Love’s Passion είναι κλασσικά παραδείγματα. Άλλος σκηνοθέτης με παρόμοιο ρεπερτόριο είναι ο Paul Thomas, ο οποίος δίνει έμφαση στην υπόθεση – χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταινία Looking In, η οποία μάλιστα κέρδισε αρκετά AVN Awards.
Αν δεν τις βρεις σε DVD μην τρελαίνεσαι, υπάρχει και η λύση του downloading από το internet…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου