«Αν στα 45 σας αρχίσετε να περπατάτε καθηµερινά, µπορεί να καθυστερήσετε τα προβλήµατα κινητικότητας µέχρι τα 90 σας. Αντίθετα, αν βουλιάξετε στον καναπέ σας, τότε στα 60 σας ίσως να µην µπορείτε να περπατήσετε καν», λέει ο Μαρκ Λακς, διευθυντής Γηριατρικής στην Οµοσπονδία Νοσοκοµείων της Νέας Υόρκης, του Νιου Τζέρσεϊ και του Κονέκτικατ.
Στο βιβλίο του «Θεραπεύστε εµένα, όχι την ηλικία µου» («Τreat me, not my age») που µόλις κυκλοφόρησε, αναφέρεται σε δύο σηµαντικούς παράγοντες που καθορίζουν πόσο καλά µπορεί να λειτουργήσουν στην καθηµερινή τους ζωή οι ηλικιωµένοι.
Ο πρώτος παράγων ονοµάζεται «φυσικό απόθεµα» και αναφέρεται στο περίσσευµα της ικανότητας λειτουργίας των οργάνων και των βιολογικών συστηµάτων. Αυτό υπάρχει σε κάθε οργανισµό κατά τη γέννησή του και µειώνεται όσο περνά ο χρόνος. Σύµφωνα µε τον Λακς, καθώς τα κύτταρα γερνούν ή πεθαίνουν µε το πέρασµα του χρόνου, αυτό το απόθεµα χάνεται µε διαφορετικό ρυθµό για κάθε άνθρωπο
Η ευκινησία. Οι επιπτώσεις µπορεί να γίνουν αισθητές απότοµα και όχι σταδιακά γιατί η ευκινησία µας µπορεί να µην επηρεαστεί αµέσως όταν εξαφανιστεί το απόθεµα. Ενα από τα µυστικά της φυσιολογικής γήρανσης είναι η επιβράδυνση της απώλειας του φυσικού αποθέµατος.
«Μπορεί να απολέσεις µέχρι και το 90% της λειτουργίας του νεφρού που είχες παιδί και να µην έχεις κανένα σύµπτωµα που να σχετίζεται µε τη νεφρική ανεπάρκεια», λέει ο Μαρκ Λακς. Ο εγκέφαλός µας περιέχει δισεκατοµµύρια κύτταρα τα οποία δεν θα χρησιµοποιήσουµε ποτέ και τα περισσότερα µπορεί να πεθάνουν πριν αντιληφθούµε οποιοδήποτε γνωσιακό πρόβληµα.
Ο δεύτερος παράγων που παίζει σηµαντικό ρόλο στην ποιότητα ζωής της τρίτης ηλικίας είναι η απώλεια µυϊκής δύναµης. Οι περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν στο απόγειο της µυϊκής τους δύναµης µεταξύ 20 και 30 ετών.
Μετά την ηλικία των 30 η µυϊκή δύναµη µειώνεται, καταλήγοντας στην αδυναµία των µυών. Συµπτώµατα όπως οι πτώσεις µπορεί να είναι συχνά, καθώς και η γενικότερη δυσκολία να φέρουµε εις πέρας καθηµερινές κινήσεις όπως το να σηκωνόµαστε από την καρέκλα ή να βγαίνουµε από την µπανιέρα.
Προβλήµατα κινητικότητας.
Οι περισσότεροι υγιείς άνθρωποι δεν αντιµετωπίζουν σοβαρή δυσκολία µέχρι να φτάσουν τα 80 ή τα 90 χρόνια τους και χάρη στην πρόοδο της ιατρικής επιστήµης ολοένα και περισσότεροι φτάνουν σε αυτές τις ηλικίες. «Ως αποτέλεσµα, εκατοµµύρια άνθρωποι αντιµετωπίζουν προβλήµατα κινητικότητας», σηµειώνει ο επιστήµονας.
Τα καλά νέα είναι ότι η ηλικία όπου αρχίζουν αυτά τα προβλήµατα µπορεί να καθυστερήσει. Οι γεροντολόγοι έχουν αποδείξει πως ο ρυθµός της κατάπτωσης «µπορεί να προσαρµοστεί στα µέτρα σου µε πολλαπλές µεθόδους και µικρές αλλαγές, οι οποίες µπορεί να αρχίσουν στην ηλικία των 45, των 50, των 60. Δεν είναι ποτέ αργά. Αρκεί να αρχίσουν», τονίζει ο Λακς.
Εχθρός το καθισιό. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής στη µέση ηλικία µπορεί να επηρεάσουν δραστικά τη λειτουργικότητα του ανθρώπου σε µεγαλύτερη ηλικία. «Το περπάτηµα στα 45 σας µπορεί να σας χαρίσει µεγαλύτερη κινητικότητα στα 90. Το καθισιό στα 45 µπορεί να σας ακινητοποιήσει στα 60 σας. Ακόµα και οι µικρότερες παρεµβάσεις µπορεί να αποφέρουν σηµαντικά οφέλη και να καθυστερήσουν το ραντεβού σας µε την ακινησία», λέει ο Λακς.
Σε µια έρευνα του 2004, ηλικιωµένοι που άρχισαν να κάνουν ασκήσεις ενδυνάµωσης ύστερα από κάταγµα στον γοφό, αύξησαν την ταχύτητά τους στο βάδισµα, βελτίωσαν την ισορροπία και τη µυϊκή δύναµή τους και µείωσαν τον κίνδυνο πτώσης και νέου κατάγµατος.
ΤΑ ΝΕΑ
madata.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου