Να μην πληρώνουν τους φόρους, τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ και τις συγκοινωνίες * Δόθηκε εντολή στους υπουργούς για φιλολαϊκά ...
προγράμματα, σε αντιστάθμισμα των σκληρών μέτρων * Δίλημμα: γρήγορη ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων ή αναταραχή και απεργίες με τις οποίες πλήττεται συνολικά η κυβέρνηση; Τις συνέπειες του ΔΝΤ στην Αργεντινή με το κίνημα ανυπακοής, που αυτομάτως εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα, κόντρα στην επιλογή των δανείων που την υπερχρέωσαν μέχρι το μακρινό μέλλον, φοβάται τώρα η κυβέρνηση (και τρέμει ο Γιώργος Παπανδρέου προσωπικά), μήπως και πιθανά εξαπλωθεί κι εδώ ένα ανάλογο κίνημα πολιτών, με τεράστιες συνέπειες για το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας (αλλά και το σύνολο της ολίγιστης πολιτικής που παραδίδει τη χώρα βορά στις ορέξεις τοκογλύφων, χωρίς καμία ουσιαστική έστω και μεσοπρόθεσμη διέξοδο από την κρίση που δημιουργήθηκε από τις πολιτικές του παρελθόντος). Και ο Δημήτρης Ρέππας και ο Γ. Πετσάλνικος καταδικάζουν δημόσια και επικρίνουν τους τζαμπατζήδες στα μέσα μεταφοράς και στα διόδια στις εθνικές οδούς, γιατί αφενός χάνει το κράτος χρήματα και αφετέρου υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να γίνει συνείδηση στην κοινή γνώμη το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» και να λάβει μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις, που ως αποτέλεσμα θα έχουν την πλήρη ανυπακοή σε θεσμούς και νόμους που δημιουργήθηκαν επί της κυβερνήσεως του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αρκετά προβληματισμένος, γνωρίζοντας και κοινωνιολογικά ότι αν η κοινή γνώμη και οι πολίτες, στο σύνολό τους, πεισθούν και ξεπεράσουν τα ταμπού και αρχίσουν να αψηφούν και να αδιαφορούν για οτιδήποτε και οποιονδήποτε, τότε τα πάντα είναι χαμένα. Στην ουσία, το ενδεχόμενο αυτό είναι ο εφιάλτης του, λένε μερικοί εξ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που πιστεύουν ότι το κίνημα ανυπακοής μπορεί να εξαπλωθεί στην Ελληνική κοινωνία (και να ισοπεδώσει την οικονομική χούντα που σήμερα έχει επιβληθεί από τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ). Είναι δηλαδή πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο ξαφνικά οι πολίτες να σταματήσουν να πληρώνουν τους φόρους τους, να αρνούνται την πληρωμή λογαριασμών στις ΔΕΚΟ, να μη νομιμοποιούν διαδικασίες (που επέβαλε η τρόικα και το ΔΝΤ μέσω της άθλιας και τραγικής κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου που διεκδικεί την μετονομασία του σε σύγχρονο Τσολάκογλου) και να συμπεριφέρονται απείθαρχα και άναρχα (στοχεύοντας τους κύριους υπαίτιους της κρίσης, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους ανησυχούντες πολιτικούς) απέναντι σε νόμους και στην θεσμοθετημένη πολιτεία (που παραβιάζει τους νόμους και το ίδιο το Σύνταγμα για να νιώθουν οι τοκογλύφοι ήσυχοι). Κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά επώδυνο για την κυβέρνηση, που κρατά κάθε μέρα χαρτί και μολύβι για να δίνει αναφορά (στα αφεντικά της) στην τρόικα. Οι εντολές του Παπανδρέου Στο Μέγαρο Μαξίμου, λένε καλά πληροφορημένες πηγές, ο Γιώργος Παπανδρέου διαπιστώνοντας ότι και στην Ελλάδα παρόμοιες τάσεις (με την Αργεντινή) είναι υπαρκτές, όχι όμως (ακόμη) σε μεγάλη διάσταση που να προκαλεί έκδηλη ανησυχία, έχει δώσει εντολή σε όλους τους αρμόδιους υπουργούς ώστε να βρούνε χρήματα (;) και να εκπονήσουν προγράμματα τα οποία θα αντισταθμίζουν τα σκληρά νέα μέτρα που απαιτούντα τα επόμενα δύο χρόνια στις κοινωνικά ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες (χλευασμός προς την κοινή λογική και τραγική ειρωνεία βέβαια, αφού με τα σκληρά μέτρα θα παίρνουν τα πάντα και θα επιστρέφουν ψίχουλα για να κάνουν τους καλούς και ευαίσθητους, που νιώθουν τα προβλήματα της κοινωνίας και προσπαθούν να βοηθήσουν…). Μάλιστα, αναρωτήθηκε τι έχουν γίνει εκείνα τα μέτρα που είχαν εξαγγελθεί πριν από μερικούς μήνες και στόχευαν ακριβώς πάνω σε αυτό, ενώ σε ό,τι αφορά τις δράσεις του υπουργείου Απασχόλησης, έμεινε σύμφωνος με τη Λούκα Κατσέλη να στηρίξει και να προωθήσει τις πρωτοβουλίες για το κοινωνικό ταμείο. Από την άλλη, όμως, αν λάβει μεγάλες διαστάσεις το κίνημα της άρνησης και της ανυπακοής που υποστηρίζεται κυρίως από ομάδες του ΚΚΕ και της ΝΔ, όπως πιστεύει η κυβέρνηση, θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει κάθε έλεγχος στο κράτος και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση (κυρίως του ένοχου οικονομικο-πολιτικού παρόντος συστήματος). «Κάτι τέτοιο θα ήταν διαλυτικό» (των σχεδίων της τρόικας και του ΔΝΤ) υποστηρίζουν υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι ανησυχούν πάρα πολύ ιδιαίτερα από τα τελευταία γεγονότα στον τομέα της Υγείας και των Μεταφορών, με τις καταλήψεις γιατρών που προέρχονται από τον δεξιό και αριστερό χώρο, αλλά και την ταλαιπωρία που υφίστανται εκατομμύρια πολιτών καθημερινά. Ειδικά στις κινητοποιήσεις των γιατρών και των εργαζομένων στις μεταφορές, η κυβέρνηση διαμηνύει ότι ναι μεν τα κεκτημένα τους ανατρέπονται και ξεβολεύονται από ένα άναρχο παρελθόν που είχαν μάθει τόσα πολλά, αλλά εκείνο που προέχει είναι η σωτηρία της χώρας (ή των ίδιων;), το σύνολο των πολιτών (ή των καλοβολεμένων και αδιατάραχτων κομματόσκυλων;) και όχι μεμονωμένες ομάδες που τώρα κινητοποιούνται έναντι των υπολοίπων πολιτών (η κοινωνική μηχανική αποτελεί πάγια τακτική στους πολιτικούς σχεδιασμούς του σοσιαλιστικού κόμματος και είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιηθεί με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο και με κάθε θυσία προκειμένου να μην βρεθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου ενώπιον των τεραστίων πολιτικών και οικονομικών ευθυνών της). Ωστόσο, εκείνο που χρειάζεται είναι μεγαλύτερη προσοχή από τους αρμόδιους υπουργούς που χειρίζονται τις συγκεκριμένες υποθέσεις με τα ανοικτά μέτωπα και τις οποίες πρέπει να διαχειριστούν, καθώς από τους ίδιους κρίνεται αν οι κινητοποιήσεις καταλαγιάσουν ή αν θα φουντώσουν περισσότερο τις επόμενες ημέρες, μέχρι να ψηφιστούν τα δύο νομοσχέδια των Υπουργείων Υγείας και Υποδομών (για να νομιμοποιηθεί η κυβερνητικά παραβίαση των δικαιωμάτων των απεργών και να μπορέσουν οι δικαστές να εφαρμόσουν το νόμο με τη βοήθεια των ΜΑΤ).
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα Την ίδια ώρα και στην ΚΟ οι περισσότεροι από τους πράσινους βουλευτές τηρούν στάση αναμονής (γνωρίζοντας πως το κίνημα «δεν πληρώνω» μπορεί να εξελιχθεί ταχύτατα σε κίνημα «της φάπας» βλ. Χατζηδάκη) και βρίσκονται σε πλήρη αμηχανία. Από την μία θέλουν τα κρίσιμα νομοσχέδια να ψηφίζονται όχι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, γιατί θα υπάρξουν και νέες αντιδράσεις από μέρους τους, από την άλλη όμως, όταν ακολουθείται η κοινοβουλευτική οδός, τα νομοσχέδια αργούν, με αποτέλεσμα οι θιγόμενες επαγγελματικές ομάδες να αντιδρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ταλαιπωρώντας μεγάλο τμήμα του πληθυσμού για αρκετές ημέρες (και καθυστερώντας –πιθανότατα- συμφωνίες που έχει κάνει η κυβέρνηση βλ. Ισραηλινές εταιρείες φαρμακείων, άδειες μεταφορών σε αλλοδαπούς κ.α.)
Ήδη στο νομοσχέδιο για τα ΜΜΜ ο διάλογος με όλους τους φορείς είχε ανοίξει πριν τις γιορτές, όπως πριν από τις γιορτές έχουν ξεκινήσει και οι απεργίες στα μέσα μεταφοράς.
Επομένως η κυβέρνηση φαίνεται να εξετάζει και πάλι, βάζοντας σε νέα φάση, τι την διευκολύνει περισσότερο (την ίδια και όχι τους απεργούς). Γρήγορη ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων ή αναταραχή και απεργίες με τις οποίες πλήττεται συνολικά η κυβέρνηση; (μειώνοντας αισθητά -κάθε φορά- τον χρόνο παραμονής της στην εξουσία) Είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Και στην απάντηση αυτή οι απόψεις διίστανται μεταξύ των υπουργών. Υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι χειρότερο είναι η διαδικασία της ψήφισης των νομοσχεδίων με διαδικασία του κατεπείγοντος, παρά η ταλαιπωρία των πολιτών από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και υπάρχουν και οι άλλοι υπουργοί που πιστεύουν το ακριβώς αντίθετο (κυβέρνηση μπάχαλο δηλαδή…), ότι θα πρέπει τα νομοσχέδια να ψηφίζονται γρήγορα για να μην εγείρουν (νόμιμες) αντιδράσεις από τους θιγόμενους.
Πηγή: Εφημ. «Αποκαλύψεις»
http://fonaklas.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου