Ο αείμνηστος Αθανάσιος Κανελλόπουλος έλεγε σκωπτικά πως ακόμη και αν μια κυβέρνηση καταργούσε το βασικό μισθό των υπαλλήλων ορισμένων υπουργείων, όπως των...
Οικονομικών, εκείνοι δεν θα διαμαρτύρονταν διότι εισπράττουν… έναν ακόμη μισθό από τα επιδόματα!
Οικονομικών, εκείνοι δεν θα διαμαρτύρονταν διότι εισπράττουν… έναν ακόμη μισθό από τα επιδόματα!
Η ρήση του αυτή φαίνεται ότι έχει διαχρονική ισχύ, καθώς μέσα στο
φθινόπωρο εν όψει της σύνταξης του νέου Προϋπολογισμού η κυβέρνηση θα εξετάσει το ενδεχόμενο περαιτέρω περικοπής των επιδομάτων. Ως επιχείρημα για να αμβλυνθούν οι βέβαιες αντιδράσεις που θα προκληθούν στο δημοσιοϋπαλληλικό χώρο από τη νέα τρύπα που θα προστεθεί στο «ζωνάρι» της λιτότητας, θα προβληθεί η καθιέρωση εθνικού (ενιαίου) βασικού μισθού για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.
Στην πραγματικότητα, όμως, απώτερος στόχος είναι να μειωθεί κατά τουλάχιστον 30% το ποσό που διατίθεται σήμερα για την πληρωμή των επιδομάτων, το οποίο για το 2010 έφτασε στα 6,5 δισ. ευρώ. Σχεδόν δηλαδή η ίδια δαπάνη που προκαλείται σε βάρος του κρατικού Προϋπολογισμού από τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων (αγγίζει τα 6,9 δισ. ευρώ), ενώ σε άλλα 2,2 δισ. ανέρχεται αυτή του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Πρώτοι στο στόχαστρο των περικοπών θα βρεθούν οι 120.000 υπάλληλοι που εισπράττουν με τη μορφή επιδομάτων πάνω από 1.000 ευρώ το μήνα οι οποίοι έχουν δει ήδη τις μηνιαίες απολαβές τους να συρρικνώνονται κατά τουλάχιστον 10%. Στις κυβερνητικές προθέσεις και υπό την επίκληση των εντολών της Τρόικας είναι να μπει στο μικροσκόπιο το σύνολο των επιδομάτων που προβλέπονται από το νόμο 2470/97 με σκοπό την κατάργησή τους ή νέο ψαλίδισμά τους.
Τα μόνα επιδόματα που προς το παρόν θα διασωθούν (μιλάμε για το 2011) είναι του κίνητρου απόδοσης που κυμαίνεται από 57 έως 100 ευρώ το μήνα, της θέσης ευθύνης (από 70 έως 175 ευρώ) των μεταπτυχιακών σπουδών (45-75 ευρώ) και της οικογενειακής κατάστασης που ξεκινά από 35 ευρώ.
Μεγάλη συζήτηση θα γίνει για τη διατήρηση ή μη των επιδομάτων ανθυγιεινής εργασίας και παραμεθορίων περιοχών που μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» και τις μαζικές μετατάξεις προσωπικού στους νέους δήμους θα έχει ως αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση του αριθμού των δικαιούχων.
Βέβαιο είναι ότι θα πέσει «ψαλίδι» στο επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή που σήμερα λαμβάνουν πολλοί περισσότεροι υπάλληλοι απ’ αυτούς που αρχικά είχαν υπολογισθεί.
Παραδείγματα άκριτης επιδοματικής πολιτικής, την οποία υπέθαλψαν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους υπουργοί και των δυο κομμάτων εξουσίας, τα οποία εντοπίσθηκαν από την πρώτη ανάγνωση των στοιχείων της πρόσφατης απογραφής είναι άφθονα:
* Υπάλληλοι κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης του υπουργείου Εσωτερικών εισπράττουν έως και 700 ευρώ λιγότερα μηνιαίως, σε σχέση με συναδέλφους τους με τα ίδια χρόνια προϋπηρεσίας και τους ίδιους τίτλους σπουδών που απασχολούνται στο υπουργείο Οικονομικών.
* Κλητήρες από ΔΕΚΟ που μετετάγησαν στο στενό δημόσιο τομέα εισπράττουν περισσότερα από τον… διευθυντή τους.
* Σε πολλές υπηρεσίες, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, τα επιδόματα καταβάλλονται στο σύνολό τους ως ποσοστό επί των εσόδων ποικιλώνυμων ειδικών λογαριασμών, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη και το προσωπικό του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους να προσδιορίσει το ακριβές ύψος των επιδομάτων.
Πάντως, η οριστική κατάργηση των επιδομάτων (όχι όλων βέβαια) «σκοντάφτει» στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Και τούτο, διότι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο χαρακτηρίζει μισθό και όχι πριμ, έστω κι αν έτσι ονομάζεται, οιαδήποτε παροχή καταβάλλεται χωρίς διάκριση σε όλο το προσωπικό. Το ΣτΕ θεωρεί ότι «τυχόν κατάργηση επιδομάτων αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας». Αν κάτι δεν απαγορεύεται, αυτό είναι το ψαλίδισμα των επιδομάτων, κυρίως αυτών που λαμβάνουν προνομιούχες κατηγορίες υπαλλήλων. Προκειμένου να καταστεί ανίσχυρη η απόφαση των δικαστηρίων, κυβερνητικά στελέχη που ασχολήθηκαν ακροθιγώς με το θέμα πρότειναν να μη συνδέονται τα επιδόματα με το μισθό δηλαδή να μη θεωρούνται κεκτημένα, ώστε εν ευθέτω χρόνω να μπορέσουν με διάφορα νομικίστικα τερτίπια να τα καταργήσουν.
Κοινή διαπίστωση, πάντως, των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών είναι ότι η σχέση μεταξύ του εισαγωγικού και του καταληκτικού μισθού των δημοσίων υπαλλήλων είναι ασήμαντη, ενώ «η μικρή διαφοροποίηση αμοιβών μεταξύ των διαφορετικών κατηγοριών προσωπικού, δηλαδή μεταξύ αυτών που έχουν την ευθύνη σχεδίασης και εκτέλεσης πολιτικών κι αυτών που ασκούν καθήκοντα βοηθητικού προσωπικού αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην επίτευξη της επιθυμητής παραγωγικότητας». Σε απλά ελληνικά, οι αποδοχές δεν συνδέονται με βάση της σπουδαιότητα της θέσης εργασίας και των καθηκόντων που αυτή συνεπάγεται ούτε με το σύστημα αξιολόγησης, δηλαδή της εξέλιξης του υπαλλήλου στη διοικητική ιεραρχία.
Η πλειάδα των επιδομάτων που υπολογίζονται σε 52 (ειδικά και τακτικά) προκαλεί… πονοκέφαλο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, ενώ δίνει επιχειρήματα στους αντιπροσώπους των «κηδεμόνων» μας (βλέπε δανειστές) για νέο γύρο περικοπών στους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Οπως έλεγαν κυβερνητικές πηγές, ακόμη και αύριο αν αποφασιζόταν η ενσωμάτωση ορισμένων βασικών επιδομάτων στο νέο ενιαίο μισθό, η διαδικασία αυτή θα απαιτούσε έναν ορίζοντα προσαρμογής τουλάχιστον τριετούς διάρκειας. Διαφορετικά, οι παρενέργειες, ειδικά στις τσέπες των δημοσίων υπαλλήλων, θα είναι τόσο οδυνηρές που δεν θα μπορούν να απορροφηθούν όσο κι αν προσπαθήσουν να τις «καταλαγιάσουν» οι συνδικαλιστές του κυβερνώντος κόμματος που ήδη γίνονται δέκτες έντονης κριτικής και αποδοκιμασιών από συναδέλφους τους για την υποκριτική ή υποτονική στάση που τηρούν στο θέμα της μείωσης των πραγματικών αποδοχών τους.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
adesmeytos
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://dinatos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου