Η καθιέρωση της 25ης Νοεμβρίου από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ως η Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της βίας...
κατά των γυναικών, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος και την αναγκαιότητα λήψης αποτελεσματικών μέτρων για την προστασία των γυναικών.
Αποτελεί μία σύγχρονη κοινωνική παθογένεια με παγκόσμια διάσταση, μια πανδημία. Όπως αυτή εκδηλώνεται σε όλες τις μορφές της, στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην εργασία, στο δρόμο, στις περιοχές με πολεμικές συρράξεις, στην εμπορία γυναικών, στους δημόσιους χώρους, αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και οφείλεται κυρίως στη διάκριση που υφίστανται οι γυναίκες λόγω των στερεότυπων αντιλήψεων για το ρόλο τους στην κοινωνία.
Είναι το πιο διαδεδομένο ανομολόγητο έγκλημα, που πλήττει γυναίκες ανεξαρτήτως κοινωνικού, μορφωτικού ή οικονομικού επιπέδου, φυλής ή θρησκείας και οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές, ψυχολογικές βλάβες.
Η βία, βασισμένη στο φύλο, δεν είναι απλώς γυναικεία υπόθεση. Είναι μια παγκόσμια πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ασφάλεια.
Η ανοχή στην άσκηση βίας ή την απειλή βίας πλήττει το βιοτικό επίπεδο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών. Μία στις τρεις γυναίκες είναι πιθανό να υποστεί άσκηση φυσικής βίας, σεξουαλική εκμετάλλευση ή κακοποίηση κατά τη διάρκεια της ζωής της. Μία στις πέντε γυναίκες πέφτει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Πάνω από το 80% των θυμάτων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων είναι γυναίκες.
Η έκταση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και η τυχόν πρόοδος που σημειώνεται στην αντιμετώπισή της δεν είναι ευχερώς προσδιορίσιμα μεγέθη, αφού τα όποια στατιστικά στοιχεία «φωτογραφίζουν» ένα μόνο τμήμα της πραγματικότητας.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που καλύπτεται από τη σιωπή των γυναικών, αφού ένας μεγάλος αριθμός αυτών αρνείται να καταγγείλει το συμβάν και να ζητήσει καθοδήγηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Στη χώρα μας, τα στοιχεία για τη βία κατά των γυναικών, σύμφωνα με τα Κέντρα Αθήνας και Πειραιά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, επισημαίνουν ότι μία στις πέντε γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της από τον άνδρα ή το σύντροφό της, ενώ κάθε χρόνο στην Ελλάδα διαπράττονται 4.500 βιασμοί.
Η φιλοξενία κακοποιημένων γυναικών σε ξενώνες, η λειτουργία συμβουλευτικών κέντρων για την ψυχολογική, κοινωνική και νομική υποστήριξη των γυναικών, o νόμος 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, ο νόμος 3488/2006 περί σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία και ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην απασχόληση, αποτελούν μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος από την Ελληνική Πολιτεία.
Ο αγώνας κατά της βίας των γυναικών όμως δεν πρέπει να εξαντλείται στα κοινωνικά και στα νομοθετικά μέτρα. Το ζητούμενο πρέπει να είναι πρωτίστως η πρόληψη και δευτερευόντως η καταστολή.
Πώς μπορούμε όμως να αλλάξουμε τις κοινωνικές αξίες και τα κοινωνικά στερεότυπα, ούτως ώστε κάθε γυναίκα να ζει ελεύθερα από προσβολές, ταπεινώσεις, εκφοβισμούς, απειλές και χειροδικίες:
Η απάντηση είναι μεταβάλλοντας τον τρόπο που διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά, με ιδιαίτερη έμφαση στον αμοιβαίο σεβασμό και την ισότητα των δύο φύλων, καθώς οι ρίζες του φαινομένου της βίας βρίσκονται στη δομή της οικογένειας, των διαπροσωπικών σχέσεων και της κοινωνίας στο σύνολό της.
Απέναντι σε αυτή την κοινωνική μάστιγα που προσβάλλει το επίπεδο της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού μας, η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση όλων μας θεωρείται επιβεβλημένη. Ας συστρατευτούμε στην εκστρατεία του Ο.Η.Ε με τίτλο ‘Ενωμένοι για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών’, ας δραστηριοποιηθούμε τις 16 ημέρες εκστρατείας από σήμερα 25η Νοεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της βίας κατά των γυναικών) ως την 10η Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) για να υπογραμμίσουμε ότι η βία σε βάρος των γυναικών είναι κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, σαν αυτή που ζούμε στην εποχή μας, αυξάνουν την ευάλωτη θέση των γυναικών με κίνδυνο περαιτέρω ανοχής της βίας. Η εξάλειψη της είναι ζήτημα δικαίου και πολιτισμού. Οι γυναίκες είναι το κλειδί για την πρόοδο και την ευημερία στον 21ο αιώνα.
Όταν περιθωριοποιούνται και κακομεταχειρίζονται, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να προοδεύσει. Όταν τους παραχωρούνται τα δικαιώματά τους και έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, ανυψώνουν τις οικογένειες, τις κοινωνίες, τα έθνη τους.
ΕΛΕΝΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ- ΚΟΤΡΟΛΟΥ
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ - Πολιτευτής ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
http://bonitsapress.blogspot.com/
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/11/25-n.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου