Στις επάλξεις όταν ο χρόνος αλλάζει.....!!!!

Τη στιγμή που ο παλιός χρόνος μας αποχαιρετά δίνοντας τη σκυτάλη στον νέο που έρχεται και δε ξέρει πως και που θα μας βρει, οι περισσότεροι την περνούν με αγαπημένους τους ανθρώπους.

Τα Χριστούγεννα που απαιτούν κατάνυξη πέρασαν και η αλλαγή του χρόνου αποζητά κέφι, χαρά και γλέντι. 

Πολλοί καταφέρνουν να βρίσκονται με τις οικογένειες τους ή καλούς φίλους για να ζήσουν αυτές τις ώρες της γιορτής. 

Άλλοι, δυστυχώς είναι μόνοι, κάποιοι από επιλογή και κάποιοι όχι. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν περνούν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όπως θα ήθελαν γιατί η δουλειά τους, τούς ζητάει να είναι μακριά από τα σπιτικά τους.

Οι τραγουδιστές πάνω στην πίστα καλούνται να διασκεδάσουν τους πελάτες, οι οδηγοί ταξί να εξυπηρετήσουν τα δρομολόγια εκείνων που κινούνται στην πόλη, οι σερβιτόροι να «ταΐσουν» αυτούς που επέλεξαν να τιμήσουν την ιδιαίτερη νύχτα σ’ ένα καλό εστιατόριο.

Ο πιλότος Αναστάσιος Τσίτσας στις 12 ακριβώς θα βρίσκεται πάνω από τον Ατλαντικό παρέα με 150 περίπου ταξιδιώτες με τους οποίους θα ανταλλάξει ευχές πίνοντας ένα ποτήρι σαμπάνια!

Η Ελένη Μωραίτη είναι φαρμακοποιός. Την αλλαγή του χρόνου θα την περάσει μόνη της στο φαρμακείο το οποίο εφημερεύει. «Είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει αυτό. Μου έχει τύχει την ώρα που ο χρόνος αλλάζει, να μου χτυπήσει την πόρτα ναρκομανής και να μου ζητήσει σύριγγα. Την ώρα που όλοι γλεντούν, εμείς μπορεί ακόμη και να κινδυνεύουμε».

Στην εντατική, γιατροί και νοσοκόμοι δεν επιτρέπεται στιγμή να σκεφτούν κάτι άλλο εκτός από τους ασθενείς που φροντίζουν, στα εξωτερικά ιατρεία το ίδιο.

Οι αστυνομικοί την ώρα που ο Δήμαρχος θα μετράει αντίστροφα τα λεπτά, θα περιπολούν για να μας προσέχουν, όσοι έχουν καντίνες με γρήγορο φαγητό θα «χορταίνουν» τα στομάχια όσων προορίζονται για πολύ χορό.

Ο κύριος Πέτρος, δε θα μπορέσει να αλλάξει χρόνο με τη γυναίκα του γιατί θα κάθεται σ’ ένα σκαμπό του σιδηροδρομικού σταθμού, στο σημείο που το τραίνο θα περνάει κοντά από την Λένορμαν. Το μυαλό του θα πρέπει να είναι στην ώρα που θα του δοθεί σήμα για το ότι η αμαξοστοιχία σε λίγο θα σφυρίξει κι εκείνος θα πρέπει να κατεβάσει τις μπάρες για να σταματήσει τους οδηγούς εγκαίρως.

Η Φανή Μπριστένια θα προσέχει τον ηλικιωμένο κύριο Σάββα και την γυναίκα του Αγγελική που είναι κατάκοιτοι αλλά σίγουρα το μυαλό της θα τρέχει στην πατρίδα της την Βουλγαρία.

«Είναι σίγουρο πως εκείνη την ώρα θα κλάψω αλλά θα προσπαθήσω να μην το δείξω. Έτσι κι αλλιώς μετά από λίγο θα μιλήσω στα παιδιά μου που είναι στη Βουλγαρία».

Ο Θωμάς Μέγας θα κρατήσει το περίπτερό του στα Πατήσια ανοικτό. «Οι δουλειές δεν πάνε καλά. Ελπίζω αυτή τη νύχτα να κάνω κανα μεροκάματο από τον κόσμο που θα βρίσκεται στους δρόμους».
Όλοι όσοι δουλεύουν θα ήθελαν να είναι αλλού. Εύχονται του χρόνου να μπορούν να βρίσκονται εκεί που θέλουν αλλά κυρίως εύχονται να είναι όλοι γεροί.


Ρεπορτάζ: Μαρία Πανάγου