«Ανταλλακτικά» σώματος θα αντικαθιστούν τα φθαρμένα, τονίζουν ειδικοί

Πενήντα δραστήρια χρόνια μετά τα πενήντα μας υπόσχονται οι επιστήμονες χάρη στα «ανταλλακτικά σώματος
Θα φτάνουμε τα 100 έχοντας το σώμα ενός πενηντάρη.

Αυτό τουλάχιστον υπόσχονται για το μέλλον οι επιστήμονες με βάση τις προόδους στην επιστήμη των «ανταλλακτικών σώματος» χάρη στις οποίες θα μπορούμε να ζούμε 50 δραστήρια χρόνια μετά τα πενήντα μας.

Οι επιστήμονες φιλοδοξούν να λύσουν το πρόβλημα της Σίβυλλας, η οποία ζήτησε από τους θεούς την αιώνια ζωή, αλλά ξέχασε να ζητήσει και την αιώνια νιότη με αποτέλεσμα να βλέπει τον θάνατο ως ανακούφιση εξαιτίας της φθοράς του σώματός της. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Lancet, έδειξε πως πάνω από τα μισά μωρά που γεννιούνται σήμερα στις πλούσιες χώρες θα υπερβούν τα 100 χρόνια ζωής. Ενώ οι βελτιώσεις στην υγειονομική περίθαλψη, τη δίαιτα και τον τρόπο ζωής μάς βοηθούν να ζούμε περισσότερο, το σώμα μας εξακολουθεί να εκφυλίζεται με την ηλικία, μειώνοντας την ποιότητα ζωής μας και τη δυνατότητά μας να συνεισφέρουμε στην κοινωνία, λέει ο Τζον Φίσερ, καθηγητής Μηχανικής και επικεφαλής της έρευνας. Σύμφωνα με τον ίδιο, η έρευνα θα επικεντρώσει στους τομείς που επηρεάζονται περισσότερο από την ηλικία- αρθρώσεις (ισχίο, γόνατα), σπονδυλική στήλη, δόντια, καρδιά και κυκλοφορικό- αναπτύσσοντας νέες τεχνολογίες για την αναγέννηση ιστών, τεχνητές αρθρώσεις που διαρκούν περισσότερο και επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη.

Μόσχευμα ισχίου
Το ΙΜΒΕ έχει ήδη δημιουργήσει ένα μόσχευμα ισχίου που θα διαρκεί για όλη μας τη ζωή, αντί για τα 20 χρόνια, το πολύ, που είναι σήμερα η διάρκεια των τεχνητών ισχίων. Ο συνδυασμός μιας κοτύλης (κοιλώματος) από κράμα κοβαλτίου και χρωμίου και μιας κεραμικής κεφαλής του οστού θα αντέξει εύκολα τα 100 εκατομμύρια βήματα που ένας άνθρωπος 50 ετών αναμένεται ότι θα έχει κάνει ώς τα 100ά γενέθλιά του, λέει ο καθηγητής Τζον Φίσερ.

Μέχρι στιγμής έχουν πετύχει με την τεχνική αυτή να δημιουργήσουν πλήρως λειτουργικές καρδιακές βαλβίδες. Παίρνουν την καρδιακή βαλβίδα ενός δωρητή- άνθρωπος ή κατάλληλο ζώο, όπως ο χοίροςκαι αφαιρούν όλα τα κύτταρά της χρησιμοποιώντας ένα κοκτέιλ από ένζυμα και παράγοντες που δρουν καθαριστικά. Δημιουργούν έτσι μια αδρανή «σκαλωσιά» την οποία μεταμοσχεύουν στον ασθενή χωρίς τον φόβο της απόρριψης, που υπάρχει για τα κανονικά μοσχεύματα. Μόλις η «σκαλωσιά» μεταμοσχευτεί, το σώμα αναλαμβάνει δράση και την ξαναγεμίζει με κύτταρα. 

ΠΗΓΗ:   http://newscity1.blogspot.com