Κινδυνεύει το Αιγαίο;
Αυξάνονται τελευταία οι αναλύσεις σε ξένα ΜΜΕ και αυτές που προέρχονται από διάφορες δεξαμενές σκέψης που κάνουν λόγο για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ελλάδα να χάσει τα νόμιμα δικαιώματά της στο Αιγαίο. Οι αναλύσεις αυτές βασίζονται στην αδυναμία που περιέπεσε η χώρα λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Ταυτόχρονα η Άγκυρα, σε μια νέα προκλητική ενέργεια, έστειλε ξανά το ερευνητικό πλοίο Τσεσμέ για έρευνες στο Αιγαίο και στη συνέχεια με ακόμη πιο μεθοδευμένη πρόκληση έστειλε το Πίρι Ρέις για τον ίδιο σκοπό. Επαναλαμβάνεται δηλαδή ό,τι έγινε και στο παρελθόν, με την Τουρκία να αμφισβητεί την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας στα ελληνικά νησιά, αποκλείοντας έτσι την κατοχύρωση ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης
(ΑΟΖ). Και όλα αυτά σε μια στιγμή που η Άγκυρα παρουσιάζεται με μανδύα ειρηνοποιού μετά την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα. Επιπλέον σε μια κυκλωτική κίνηση η Άγκυρα με μια πρόσφατη συμφωνία με την Αλβανία απέκτησε πρόσβαση και στο Ιόνιο πέλαγος. Μάλιστα αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που η αλβανική Βουλή αρνήθηκε να επικυρώσει τη συμφωνία Ελλάδας Αλβανίας η οποία ρύθμιζε το θέμα της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αδύνατη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα οδηγεί την Τουρκία να είναι ακόμη περισσότερο προκλητική στο Αιγαίο. Αυτό μάλιστα συμβαίνει σε μια εποχή που πληθαίνουν οι πληροφορίες για την πιθανή ύπαρξη στο χώρο αυτό μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων. Αυτό που φαίνεται να προωθείται από τους Αμερικανούς είναι η συνεκμετάλλευση αυτών των αποθεμάτων χωρίς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Αυτό που προβάλλεται είναι τα οικονομικά ωφελήματα που θα έχουν οι δύο χώρες από μια τέτοια συνεκμετάλλευση. Αυτό που παρασιωπάται όμως είναι το γεγονός πως η συνεκμετάλλευση αυτή θα γίνει στην πραγματικότητα μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, όπως αυτή προσδιορίζεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Όπως είναι γνωστό η Τουρκία είναι μια από τις λίγες χώρες που δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Επιμένει δε στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με σημείο αναφοράς τις ηπειρωτικές ακτές των δύο χωρών. Πράγμα που σημαίνει ότι αρνείται στην Ελλάδα να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της με σημείο αναφοράς τα νησιά, κάτι που της το αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η ουσία παραμένει πως η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το περιβόητο casus belli της Τουρκίας σε περίπτωση που προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια όπως της το επιτρέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Είναι άλλωστε γι’ αυτό το λόγο που η Τουρκία αρνείται να συζητήσει στη βάση νομικών επιχειρημάτων όσον αφορά τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και επιμένει στην πολιτική συζήτηση με στόχο να επιβάλει την άποψη συνιδιοκτησίας και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Έτσι άλλωστε προχωρεί σταδιακά από το 1973 στη δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο, στη δημιουργία γκρίζων ζωνών και στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε μια σειρά από βραχονησίδες. Μια σειρά κατά καιρούς από ελληνικές υποχωρήσεις δεν «εξημέρωσαν το θηρίο», όπως αφελώς πίστευαν κάποιοι Έλληνες πολιτικοί, αλλά αντίθετα του άνοιξαν την όρεξη.
Σίγουρα οι στιγμές είναι δύσκολες για την Ελλάδα εκεί που την οδήγησαν με την εγκληματική τους στάση οι πολιτικές και κάθε είδους ελίτ της χώρας. Ταυτόχρονα όμως αν η Ελλάδα παραμένει ακόμη ένα σημαντικό «οικόπεδο», όπως έχει γραφτεί, αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του Αιγαίου και των νησιών της. Ο τυχόν ακρωτηριασμός της θαλάσσιας αυτής ζώνης θα αποβεί μοιραίος για τη χώρα. Το Αιγαίο είναι ο πνεύμονας του οξυγόνου της χώρας. Χωρίς αυτό το οξυγόνο το μέλλον θα είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Κάτι γνωρίζει ο Νταβούτογλου...
(ΑΟΖ). Και όλα αυτά σε μια στιγμή που η Άγκυρα παρουσιάζεται με μανδύα ειρηνοποιού μετά την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα. Επιπλέον σε μια κυκλωτική κίνηση η Άγκυρα με μια πρόσφατη συμφωνία με την Αλβανία απέκτησε πρόσβαση και στο Ιόνιο πέλαγος. Μάλιστα αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που η αλβανική Βουλή αρνήθηκε να επικυρώσει τη συμφωνία Ελλάδας Αλβανίας η οποία ρύθμιζε το θέμα της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αδύνατη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα οδηγεί την Τουρκία να είναι ακόμη περισσότερο προκλητική στο Αιγαίο. Αυτό μάλιστα συμβαίνει σε μια εποχή που πληθαίνουν οι πληροφορίες για την πιθανή ύπαρξη στο χώρο αυτό μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων. Αυτό που φαίνεται να προωθείται από τους Αμερικανούς είναι η συνεκμετάλλευση αυτών των αποθεμάτων χωρίς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Αυτό που προβάλλεται είναι τα οικονομικά ωφελήματα που θα έχουν οι δύο χώρες από μια τέτοια συνεκμετάλλευση. Αυτό που παρασιωπάται όμως είναι το γεγονός πως η συνεκμετάλλευση αυτή θα γίνει στην πραγματικότητα μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, όπως αυτή προσδιορίζεται από το Δίκαιο της Θάλασσας. Όπως είναι γνωστό η Τουρκία είναι μια από τις λίγες χώρες που δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Επιμένει δε στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με σημείο αναφοράς τις ηπειρωτικές ακτές των δύο χωρών. Πράγμα που σημαίνει ότι αρνείται στην Ελλάδα να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της με σημείο αναφοράς τα νησιά, κάτι που της το αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η ουσία παραμένει πως η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το περιβόητο casus belli της Τουρκίας σε περίπτωση που προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια όπως της το επιτρέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Είναι άλλωστε γι’ αυτό το λόγο που η Τουρκία αρνείται να συζητήσει στη βάση νομικών επιχειρημάτων όσον αφορά τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και επιμένει στην πολιτική συζήτηση με στόχο να επιβάλει την άποψη συνιδιοκτησίας και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Έτσι άλλωστε προχωρεί σταδιακά από το 1973 στη δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο, στη δημιουργία γκρίζων ζωνών και στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε μια σειρά από βραχονησίδες. Μια σειρά κατά καιρούς από ελληνικές υποχωρήσεις δεν «εξημέρωσαν το θηρίο», όπως αφελώς πίστευαν κάποιοι Έλληνες πολιτικοί, αλλά αντίθετα του άνοιξαν την όρεξη.
Σίγουρα οι στιγμές είναι δύσκολες για την Ελλάδα εκεί που την οδήγησαν με την εγκληματική τους στάση οι πολιτικές και κάθε είδους ελίτ της χώρας. Ταυτόχρονα όμως αν η Ελλάδα παραμένει ακόμη ένα σημαντικό «οικόπεδο», όπως έχει γραφτεί, αυτό οφείλεται στην ύπαρξη του Αιγαίου και των νησιών της. Ο τυχόν ακρωτηριασμός της θαλάσσιας αυτής ζώνης θα αποβεί μοιραίος για τη χώρα. Το Αιγαίο είναι ο πνεύμονας του οξυγόνου της χώρας. Χωρίς αυτό το οξυγόνο το μέλλον θα είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Κάτι γνωρίζει ο Νταβούτογλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου