Να γιατί βιάζονται για τους φορτηγατζήδες (όλα συμφωνημένα τα έχουν οι ληστές)

Στα γραφεία της COSCO έχουν έρθει 5 προσφορές για Pan European Transportation Contracts από 3 ξένες και 2 Ελληνικές εταιρείες.
 
Να γιατί βιάζονται να ανοίξουν το επάγγελμα.
 
Δεν γνωρίζουν ότι οι φορτηγατζήδες σ’ όλο τον κόσμο είναι μια πάστα ανθρώπων που λατρεύουν την ελευθερία και κάθε φορά που κάποιοι πήγαν εναντίον τους έχασαν;
Δεν γνωρίζουν ότι σύντομα έχουν εκλογές και θα χάσουν πολλά με την φασαρία που θα γίνει;
Γιατί δεν περίμεναν άλλους έξι μήνες όταν όλοι εξαθλιωμένοι ποια θα έλεγαν πάρτε τα ολα.
Όχι.

Βιάζονται διότι θέλουν να ανοίξουν το επάγγελμα γρήγορα για να ξεπληρώσουν τα δικά τους γραμμάτια.

 

Flash Back – 1999 όλη η Αργεντινή βράζει. Το κράτος & το ΔΝΤ αποφασίζει να βάλει φόρους στους φορτηγατζήδες. 3 μέρες απεργία γονάτισαν την χώρα. Η πρόταση αποσύρθηκε.
Flash Back -1980 απεργία φορτηγατζήδων σταματά την νομοθεσία που θα άλλαζε την intra state (μέσα στο state) και intra state νομοθεσία. Μέχρι σήμερα δεν τόλμησε κανείς...
να ξαναφέρει το θέμα.
Έτσι σήμερα έχουμε τους σοσιαλιστές να φέρνουν νομοθεσία που ούτε η Αμερική έχει. Αλλά πρέπει να τους θυμίσουμε την ιστορία της απεργίας των φορτηγατζήδων της Minneapolis to 1934.
 ”An emergency exists in this city, whereby the life and safety of the
public is menaced and endangered.”
O δήμαρχος είπε τότε. Σχεδόν το ίδιο τροπάριο σαν αυτό που λένε σήμερα- μετά από 76 χρόνια λένε τις ίδιες
μα*^κ%$ς. Μετά από δυο εβδομάδες οι απεργοί νίκησαν και το ισχυρότερο συνδικάτο της Αμερικής γεννήθηκε.
Φορτηγατζήδες θέλουν να σας πάρουν την περιουσία σας και να την δώσουν σε άλλους.
Θέλουν να σπάσουν το ηθικό μιας πάστας εργάτη που αγαπά την ελευθερία περισσότερο από κάθε άλλο.
Θέλουν να σκύψετε το κεφάλι με το να σας κάνουν να αισθανθείτε ένοχοι για την κοινωνία που υποφέρει
Μη. Μην τους αφήσετε. Καλύτερα; άδεια ράφια χωρίς αυτούς πάρε γεμάτα με αυτούς.
ΥΠ  Είμαι διπλά σας από μια καρέκλα αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο κοντά σας νοιώθω. Δούλεψα τέσσερα καλοκαίρια φορτηγατζής για να πληρώσω το πανεπιστήμιο και ήταν μια από της ποιο πλούσιες εμπειρίες της ζωής μου. Πώς να ξεχάσει κάνεις την μοναξιά αλλά και την ελευθερία του δρόμου. Η τα διαμάντια της ζωής με τα οποία φεύγεις από το road dinner μετά από συζήτηση 2 ωρών με τους συναδέλφους. Κρατήστε γερά και η πατρίδα θα σας ευγνωμονεί.

The bond holder
http://olympia.gr
http://lamogios.blogspot.com/