Οι επιστημονικές και σοβαρές έρευνες δυστυχώς δεν έχουν επικοινωνιακό βάρος, γιατί οι επιστήμονες δεν έχουν τη παιδεία της επικοινωνίας, με αποτέλεσμα πολύ σημαντικές απόψεις να μείνουν στη γωνιά ή στη παραμελημένη και υποτιμημένη πλευρά της δημόσιας άποψης(επικρατούσα).
Η σεξουαλικότητα ως συμπεριφορά έχει ίσως τις πιο παραμορφωμένες πληροφορίες να τη συνοδεύουν, εδώ και αιώνες. Γύρω από το sex κυκλοφορούν απόψεις, πεποιθήσεις και ανέκδοτα, γιατί ποτέ η επιστήμη δεν εμβάθυνε στο σημαντικό αυτό κομμάτι της ζωής απο συντηρητισμό και μια αυτολογοκριτική διάθεση λόγω της απαξιωτικής ιδεολογικής θέσης της κοινωνίας. Όπως οι φιλόσοφοι προτιμούν να έχουν μια σκέψη και όχι μια στύση, αφού πνεύμα και σάρκα συγκρούονται στη δυτική ιδεολογία, δίνοντας ανωτερότητα στις πνευματικές ασχολίες και όχι στις σαρκικές.
Είναι ίσως ή πιο αντιφατική ανθρώπινη συμπεριφορά, όπου η ίδια ή ζωή (γιατί το sex είναι η ζωή)φοβίζει και παραμορφώνει την έλλογη πλευρά του εγκεφάλου μας.
Οι πιο μεγάλες και αντιφατικές συγκρούσεις στο θέμα της σεξουαλικότητας, μοιάζουν με την προσέγγιση του φαινομένου του θανάτου. Όλοι ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε, είναι ίσως ή πιο κοινότυπη παρατήρηση που κάνει ο ανθρώπινος νους αλλά δεν θέλουμε να συζητάμε, ξορκίζουμε τον θάνατο με μαγγανείες και μαγείες και με θρησκευτικά παραληρήματα. Με τον ίδιο τρόπο ξορκίζουμε και την λιβιδινική χαρά της ζωής που κρύβει η σεξουαλικότητα.
Όπως έλεγε ο μεγάλος πυρηνικός φυσικός Enrico Fermi ξέρουμε πολύ περισσότερα για το φεγγάρι παρά για τη κρεβατοκάμαρα μας. Η σεξουαλική ταυτότητα έγινε ταμπού σε όλες τις κοινωνίες γιατί οι άνθρωποι προτίμησαν την μυθοποίηση και θεοποίηση των ηδονών, ξεχνώντας να μελετήσουν ή να ρωτήσουν γιατί και πως. Από την εποχή του μεσαίωνα και την τιμωρία των γυναικών μαγισσών, μέχρι το κυνήγι της ομοφυλοφιλίας σαν ανώμαλης εκτροπής του υγιούς κοινωνικού μοντέλου, δεν υπάρχει σήμερα μεγάλη διαφορά.
Σήμερα βέβαια, οι ομοφυλόφιλοι δεν σκοτώνονται από τις βίαιες ανδροπρεπείς συμπεριφορές, αλλά διακωμωδούνται με υπονοούμενα που αφαιρούν από τον ομοφυλόφιλο την δυνατότητα να υποστηρίξει τη θέση του και τις προτιμήσεις του.
Πρόσφατο παράδειγμα η άρνηση της κυβέρνησης Οbama να περάσει το νομοσχέδιο για το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να υπηρετούν φανερά στο στρατό και όχι όπως τώρα με την υποκριτική θέση «μη ρωτάς, μην απαντάς», όπου καθηλώνει τους άνδρες σε μια αόρατη σεξουαλική ζωή με υποψία επικινδυνότητας.
Ενώ για τους ετεροφυλόφιλους ισχύει το αντίθετο: «όσο πιο πολύ μιλάς για τη σεξουαλική σου ταυτότητα τόσο πιο πολύ άνδρας είσαι».
Η ανδρική κυριαρχία κατάφερε να περάσει με καθολική θα ονομάζαμε ομοφωνία, την γελοιοποίηση της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς κάνοντας μια ιδιοφυή συμμαχία με το γυναικείο φύλο. Η παθητικότητα της γυναίκας (άρα η αδυναμία) και η ενεργητική στάση του άνδρα ( άρα η δύναμη ) σύνθλιψαν στην υπόγεια αυτή σύγκρουση οτιδήποτε δεν έμοιαζε με το αρχετυπικό μοντέλο του συμβολικού εξουσιαστή με πανοπλία, τη δύναμη της φαλλικής ηδονής ως μοναδικής και απόλυτης σεξουαλικής έκφρασης.
Η θέση της γυναικείας ηδονής και του πολλαπλού οργασμού μοιάζει να γίνεται στα πλαίσια της ανδρικής κυριαρχίας, μια επίσης ύποπτη σεξουαλική συμπεριφορά και να συμμαχεί παθητικά έτσι με την αντιομοφυλοφιλικη ιδεολογία στο στερεότυπο πως οτι η ανατομική διάφορα ειναι φυσικός νόμος για το περιβάλλον και ανωμαλία για το υπονοούμενο.
Ο γυναικείος οργασμός τρομάζοντας με την ασυνέχεια και αδιαφάνεια του, την επαναληπτικότητα και τη δυναμική του, καταργεί την ανδρική κυριαρχία, που αφελώς πιστεύει πως το ανατομικά μεγάλο ή φανερό ταυτίζεται με το φαινότυπο του άρρενος.
Σε αντίθεση με τη παθητικότητα του γυναικείου που αυτόματα κατατάσσεται σαν αδυναμία και αμαρτία, το μυστήριο του γυναικείου σε αντίθεση με το ορατό, αλλά εξίσου μυστήριο του ανδρικού, πίσω από μια τόσο αφελή διαφορά της ανατομίας, καταδυναστεύτηκε η θηλυκή ταυτότητα και των δυο φύλων, αφού ο οργασμός ούτως ή άλλως είναι το ίδιο μυστηριακός και στον άνδρα και στη γυναίκα .
Οι άνδρες φανερά αλλά και οι γυναίκες (μανάδες κυρίως) κρυφά ξόρκισαν οτιδήποτε δεν έμοιαζε με αρχετυπικό αρσενικό, στην καταδίκη της ανωμαλίας.
Οι άνδρες βολεύτηκαν στη συλλογική ασφάλεια της πλειοψηφίας με τις γυναίκες να συμφωνούν για αυτή την θεώρηση της ζωής, αφού στο πίσω μέρος του μυαλού τους η θηλυκότητα του άνδρα αποτελεί μια έμμεση απειλή για τα κρυφά θέλγητρα της.
Ο Oscar Wilde έλεγε πως δυστυχώς οι άνδρες γεννιούνται πάντα από μια γυναίκα, που στην ανάλυση της μπορεί να σημαίνει πως η κυριαρχία της θηλυκότητας πρέπει να μείνει μόνο στο πως φαντάζονται οι γυναίκες τους αρσενικούς συντρόφους τους.
Στις κοινωνικές και κυρίως οικονομικές κρίσεις η ανδρική κυριαρχία ως ιδεολογία τραυματίζεται αφού το κοινωνικό μοντέλο του δυνατού, αποδοτικού, επιτυχημένου πατέρα αφέντη και προστάτη της οικογένειας χάνει τη λάμψη του.
Μεταφέροντας τις συνέπειες της ήττας στους άλλους, τους εχθρούς, τους ξένους με τις ορατές διάφορες, χρώματος και γλώσσας, που είναι και η πλέον ήπια εκτόνωση, αφού για τους αόρατους εχθρούς της σεξουαλικότητας που είναι η ομοφυλοφιλία, η βίαιη αντίδραση του αρχετυπικού αρσενικού φτάνει ακόμα και στο φόνο. Η πιο πρόσφατη και καταστροφική κρίση που βιώθηκε στην Ευρώπη δαιμονοποίησε τους Εβραίους, τους τσιγγάνος αλλά και τους ομοφυλόφιλους με τραγικές συνέπειες για τη πολιτισμένη Ευρώπη.
Η σημερινή κρίση σε όλη τη δύση, δείχνει πως η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και τα φασιστικά κόμματα ανεβάζουν τα ποσοστά τους, οδηγώντας το σύστημα σε μια εθνοκεντρική καθαρότητα σε μια κλειστοφοβική κοινωνία, όπου οι εχθροί θα είναι μόνο οι διαφορετικοί σε χρώματα, σε τάξεις και σε σεξουαλικές συμπεριφορές.
Η μόνη άμυνα σε όλη αυτή την κρίση της ταυτότητας των ομάδων και των φοβικών συνδρόμων, είναι η σκέψη πως καμία κοινωνία δεν έζησε σε αυτιστικές καταστάσεις, πως κανένας άνθρωπος δε μπορεί να επιβιώσει κοιτώντας το καθρέφτη του, ούτε καν ο Αδάμ στο παράδεισο που αναζήτησε το άλλο φύλο και όχι το κλώνο του.
Η ζωή εξελίσσεται από την ανταλλαγή γονιδίων και πληροφοριών. Στη σύλληψη μιας νέας ζωής, η απώλεια της μισής κυτταρικής μας δομής είναι προϋπόθεση για το υγιές έμβρυο. Ας κοιτάξουμε τα παιδιά μας πόσο λίγο μας μοιάζουνε και ας δούμε πως αυτές οι διάφορες είναι που μας κάνουν περήφανους και όχι οι ομοιότητες.
Στη φύση δεν υπάρχει ομοιογένεια και μαύρο άσπρο, αλλά όλες οι αποχρώσεις του γκρίζου. Έτσι γεννιέται το υγιές και ας ευχηθούμε πως η ιδιοφυΐα της φυσικής κληρονομιάς θα περάσει και στη κοινωνικότητα μας, γιατί ο ευφυής παρατηρεί, παραδέχεται τα σφάλματα του και εξελίσσεται, ενώ ο αυτάρκης στη δοσμένη γνώση δε θα αλλάξει , άρα θα καταδικαστεί όπως και οι δεινόσαυροι στο νόμο της εξέλιξης.
Το παραπάνω editorial υπογράφει ο Κ. Κωνσταντινίδης Χειρουργός, Ουρολόγος- Ανδρολόγος
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=158355&cid=85
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου