Μπράβο μας, έχουμε γίνει παγκόσμιο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ μακάκα. Η Washington Post λέει ότι ούτε οι Αμερικάνοι δεν θα άντεχαν τη μέγγενη που έχει βάλει ο Παπανδρέου στους Έλληνες!!!!!!!!!!

Πετάξτε τα στερεότυπα που έχετε για τη Ευρώπη.  

Πριν μερικές μέρες, μια ελληνική κυβέρνηση που έχει μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και τις συντάξεις, κέρδισε καθαρή νίκη σε αυτοδιοικητικές εκλογές. 

Παρά τις απεργίες και τα βίαια επεισόδια, παρά το γεγονός ότι το χρέος της χώρας αυξάνεται και θα ακολουθήσουν σκληρότερα μέτρα, η Αθήνα θα έχει σοσιαλιστή δήμαρχο για πρώτη φορά στα τελευταία 24 χρόνια. 

Και ναι, στην Ελλάδα οι σοσιαλιστές είναι υπέρ των περικοπών ενώ  οι συντηρητικοί εναντίον. Και δεν είναι μόνο οι ...

Έλληνες. Τον περασμένο μήνα οι Λετονοί επανεξέλεξαν μια κυβέρνηση που μείωσε τους μισθούς στο δημόσιο κατά 50%. Στη Βρετανία, ο κυβερνητικός συνασπισμός, που προχωράει σε περικοπές, παραμένει (περιέργως) δημοφιλής. Αν και τη περασμένη εβδομάδα στο Λονδίνο σημειώθηκε μια ευρωπαϊκού τύπου διαδήλωση εναντίον της λιτότητας, ο κόσμος δεν ήταν και ιδιαίτερα εκδηλωτικός υπέρ των διαδηλωτών.

Δεν είναι ακόμη γενικευμένο και μπορεί να μην είναι και μόνιμο. Σίγουρα οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα καταποντιστούν στις επόμενες εκλογές. Κάτι όμως αλλάζει. Είναι σαν οι Ευρωπαίοι να έχουν πάρει το  μάθημά τους. Αντιλήφτηκαν επιτέλους, ή θα αντιληφτούν σύντομα, πως ο δημόσιος τομέας τους παραείναι μεγάλος. Και αναγνωρίζουν πως οι δημόσιες δαπάνες τους που ίσως να δικαιολογούνταν στις καλές εποχές, σήμερα θα πρέπει να μειωθούν δραστικά. Η μεσαία τάξη, γνωρίζει έστω κατά βάθος, πως όλες οι επιχορηγήσεις, για στέγη, πανεπιστήμια, υγεία, κλπ δεν μπορούν να διατηρηθούν εσαεί. Κάποιοι αναγνωρίζουν επίσης πως το δημόσιο συνταξιοδοτικό τους σύστημα δεν μπορεί να εξακολουθεί να είναι βιώσιμο.

Οι Αμερικανοί οικονομολόγοι Douglas Besharov και Douglas Call, γράφουν πως τα περισσότερα αναπτυγμένα κράτη της Ευρώπης και της Ασίας κινούνται διστακτικά προς ένα συνταξιοδοτικό και ένα σύστημα υγείας βασισμένα στην αγορά, τουλάχιστον για τη μεσαία τάξη. Αυτό το βλέπουμε ακόμη και σε χώρες όπως η Ιταλία, η Πολωνία, και η Σουηδία, που παραδοσιακά ήταν αντίθετες στην απόλυτα ελεύθερη αγορά.

Βέβαια, όπως γράφουν οι Besharov και Call, οι όποιες μεταρρυθμίσεις και οι προϋπολογισμοί λιτότητας, δεν πλησιάζουν καν στο να διορθώσουν τις τεράστιες μακροχρόνιες ανισότητες που αυτές οι οικονομίες αντιμετωπίζουν. Αντιπροσωπεύουν όμως μια αλλαγή πλεύσης. Και ίσως επειδή το δολάριο δεν πιέζεται διεθνώς ακόμη, οι ΗΠΑ ακολουθούν τον αντίθετο δρόμο. Ο πρόεδρος Ομπάμα προσπαθεί να ξοδέψει για να πετύχει ανάπτυξη. Οι  δε Αμερικανοί πολίτες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας,  αντιστέκονται σθεναρά στην ιδέα της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης.

Η πρόσφατη περιπέτεια με την αναμόρφωση του συστήματος υγείας των ΗΠΑ, οδήγησε τη χώρα στην αντίθετη πορεία από αυτήν που ακολουθούν τα άλλα αναπτυγμένα κράτη. Οι Αμερικανοί λανθασμένα πιστεύουν πως η περίθαλψή τους λειτουργεί με όρους ελεύθερης αγοράς. Ακόμη και όταν δεν επιδοτείται ή χρηματοδοτείται από τα δημόσια Medicare και  Medicaid, η περίθαλψη πληρώνεται από τους εργοδότες οι οποίοι κερδίζουν φορολογική έκπτωση παρέχοντας αυτή την υπηρεσία στους εργαζόμενους, άρα μιλάμε και εδώ για κρατική επιδότηση.

Το αποτέλεσμα είναι πως σε αντίθεση με τους Ελβετούς που πληρώνουν το 30% της υγειονομικής τους περίθαλψης οι ίδιοι, ή τους Σλοβάκους που πληρώνουν το 26%, οι Αμερικάνοι πληρώνουν μόνο το 13%. Τα υπόλοιπα προέρχονται είτε από επιδοτούμενα προγράμματα είτε απ ευθείας από τα δημόσια ταμεία. Ελάχιστοι είναι στην ουσία οι μηχανισμοί της ελεύθερης αγοράς στο αμερικανικό σύστημα υγείας, για αυτό και η υγεία είναι τόσο ακριβή στην Αμερική. Και μια και είμαστε σε αυτό το θέμα, τα αμερικανικά ταχυδρομεία έχασαν $8.5 δισ.  τον περασμένο χρόνο, και μάλλον θα χρεοκοπήσουν τον επόμενο. Γιατί; Στην εποχή των άπειρων εταιριών κούριερ, της φθηνής τηλεφωνίας και των e-mail, γιατί να έχουμε κρατικά ταχυδρομεία; Η Γερμανία ιδιωτικοποίησε τα δικά της το 1995.

Η Αμερική παραμένει πάντα η μεγαλύτερη προπαγανδίστρια για την ελευθερία και την ελεύθερη αγορά. Οι πολιτικοί της υπερασπίζονται αυτά τα ιδανικά. Όμως η χώρα, εδώ και πολύ καιρό,  δεν εφαρμόζει αυτά που διδάσκει. Μπορεί να μη διαφέρουμε κατά πολύ από τους Ευρωπαίους, όμως εμείς θα επανεκλέγαμε ποτέ κάποιον πρόεδρο ο οποίος θα είχε κόψει τους μισθούς του δημοσίου στο μισό; Μάλλον όχι.

S.A.-Washington Post

http://www.antinews.gr/?p=71836 

http://greekpanorama.blogspot.com/2010/11/washington-post.html#more