Πότε θα απαλλαγούμε από το βάρος του μνημονίου; Θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Πώς θα αποπληρώσουμε το δάνειο της τρόικας με το χρέος να πνίγει το ΑΕΠ; Υπάρχει περίπτωση να βγούμε από το ευρώ; Θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές μετά τον δεύτερο σημερινό γύρο της αυτοδιοικητικής κάλπης;
Κύριε πρόεδρε, υπάρχει η αίσθηση -να μη σας πω η βεβαιότητα- ότι το δίλημμα που θέσατε στο εκλογικό σώμα, δηλαδή «ή στηρίζετε τους κυβερνητικούς υποψηφίους ή πάμε σε βουλευτικές εκλογές», τελικά δεν σας ωφέλησε εκλογικά.
Οσοι τα λένε αυτά, κύριε Ράπτη, δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν ούτε το πραγματικό αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής ούτε την ουσία της παρέμβασής μου στη συνέντευξη που έδωσα από την τηλεόραση. Χωρίς να έχω καμία διάθεση για πανηγυρισμούς, το αποτέλεσμα, μέσα στις δυσκολότερες δυνατές συνθήκες που επικράτησαν, ήταν θετικό. Θετικό πάνω και πρώτα απ’ όλα για τη χώρα. Καταλαβαίνετε σε τι περιδίνηση αποσταθεροποίησης θα είχε εισέλθει σήμερα η Ελλάδα αν δεν είχαμε αποκαλύψει στους πολίτες τι θα σήμαινε η επικράτηση του άκρατου λαϊκισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών; Η χώρα εξακολουθεί σήμερα να διαθέτει σταθερή, ισχυρή κυβέρνηση χάρη στο μήνυμα σταθερότητας που έστειλαν οι πολίτες. Μας ζήτησαν να συνεχίσουμε τη δουλειά μας και να κάνουμε το παν για να σώσουμε και να ανορθώσουμε τη χώρα. Να βγάλουμε την οικονομία από την επιτήρηση και την εξάρτησή της από δάνειες δυνάμεις το συντομότερο δυνατό. Η πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και το δίλημμα που έθεσα, κύριε Ράπτη, ήταν πατριωτικό, καθόλου κομματικό. Ή πάμε μπροστά στις μεγάλες αλλαγές ή πισωγυρίζουμε στην ανασφάλεια, στη μιζέρια και στην απειλή και πάλι της χρεοκοπίας. Και αυτό το δίλημμα είναι ζωντανό για όλους, για κάθε κόμμα και ακόμα περισσότερο για την Ελλάδα. Και χθες και σήμερα και αύριο. Εμείς αναλάβαμε τις ευθύνες. Με απόλυτη ειλικρίνεια. Ως αντιπολίτευση προειδοποιήσαμε: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Ως κυβέρνηση δεν φοβηθήκαμε. Και με αγώνα δημιουργήσαμε μια ασπίδα προστασίας για τη χώρα και τους πολίτες. Πόσο δίκιο είχαμε που κάναμε τον αγώνα γι’ αυτή την ασπίδα προστασίας, τον μηχανισμό στήριξης, το βλέπετε. Κοιτάξτε απλά γύρω σας στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς. Θα ήμασταν έρμαιο των χειρότερων ορέξεων μιας άγριας διεθνούς αγοράς. Και προκαλεί οργή, και σε μένα και σε όλους μας, γιατί αφέθηκε η Ελλάδα σε μια ανεξέλεγκτη πορεία τα τελευταία χρόνια για να βρίσκεται σήμερα σε αυτή τη δεινή θέση. Ομως, διασφαλίσαμε και έχουμε πλέον ασπίδα προστασίας. Σήμερα που δίνουμε και κερδίζουμε τη μάχη, θα ήταν άδικο, καταστροφικό, όχι για μας αλλά για τη χώρα, να σταματήσουμε στη μέση αυτής της μεγάλης και εθνικής προσπάθειας. Αυτό ήταν και είναι το μήνυμά μου. Επαναλαμβάνω: Το δίλημμα αφορούσε την πορεία της χώρας. Απευθύνθηκα με ειλικρίνεια στον Ελληνα πολίτη. Απέναντι σε μια επικίνδυνη και διχαστική ρητορική, που καλούσε τους πολίτες να πούνε τι; Οτι είμαστε δυσαρεστημένοι; Και ποιος δεν είναι; Πρώτος εγώ για την πατρίδα μου! Αυτό σημαίνει να καταθέσουμε τα όπλα; Να μην αλλάξουμε την Ελλάδα; Φταίει δηλαδή ο μηχανισμός στήριξης για την ατιμωρησία, την αδιαφάνεια, την ανομία, τη σπατάλη, την πελατειακή λογική, την έλλειψη ανάπτυξης, την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, την αναξιοκρατία που επικρατούσε στη χώρα μας; Παρά τις προσπάθειές τους, η κοινή γνώμη δεν τους ακολούθησε. Κι αυτό διότι οι πολίτες, πρώτον, γνωρίζουν πολύ καλά τι έφταιξε που φτάσαμε εδώ και, δεύτερον, καταλαβαίνουν επίσης ότι η προσπάθεια που καταβάλλουμε είναι και αναγκαία αλλά και ελπιδοφόρα για το μέλλον. Αυτό ήταν το μήνυμα του πρώτου γύρου των εκλογών από το οποίο εξάγονται και τα πολιτικά συμπεράσματα, και είναι ένα μήνυμα θετικό. Ολα τα άλλα είναι άτεχνες και εκ του πονηρού προσπάθειες ερμηνείας του εκλογικού αποτελέσματος καταπώς μας βολεύει.
Διαψεύσαμε την προφητεία
Κάποιοι λένε πάντως ότι το δίλημμα όχι μόνο δεν σας ωφέλησε αλλά, αντιθέτως, έκανε ζημιά στην οικονομία και προβλημάτισε τη Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ενωση που μας δάνεισαν τα 110 δισ. ευρώ.
Τι έχει ανάγκη η χώρα και η οικονομία όσο ποτέ άλλοτε μεταπολιτευτικά; Πολιτική σταθερότητα. Τι επιδιώξαμε εμείς; Πολιτική σταθερότητα. Τι μήνυμα έστειλαν με τη στάση τους την πρώτη Κυριακή οι πολίτες; Μήνυμα πολιτικής σταθερότητας, μήνυμα ότι δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Αρα, το μήνυμά μου προς τους Ελληνες, που αποκάλυπτε την αλήθεια και έθετε στην πραγματική του διάσταση το πολιτικό διακύβευμα, ωφέλησε, επαναλαμβάνω, όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά πάνω απ’ όλα την Ελλάδα. Και, κύριε Ράπτη, χρειάζεται να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Σκεφτείτε το αντίστροφο. Την επομένη του πρώτου γύρου να ετίθετο θέμα από όσα συμφέροντα θίγονται από τις αλλαγές που κάνουμε να σταματήσουμε. Να κάνουμε πίσω. Επικαλούμενοι -ψευδεπίγραφα- τον ελληνικό λαό. Τότε η ζημιά θα ήταν πολύ μεγάλη. Δείτε τις μέρες αυτές τον νέο εκνευρισμό που υπάρχει στις διεθνείς αγορές λόγω Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, αλλά και του μεγαλύτερου ελλείμματος της χώρας μας για την περίοδο της προηγούμενης κυβέρνησης για το 2009!
Οταν έθεσα το δίλημμα, μιλούσα με απόλυτη ειλικρίνεια για τις πιθανές συνέπειες. Γιατί θα είχε παρερμηνευτεί η βούληση του ελληνικού λαού για σταθερότητα, συνέπεια στην πορεία των αλλαγών. Αλλά αυτό θα ήταν και το μήνυμα στο εξωτερικό. Αυτό αποφύγαμε. Και αποφύγαμε να χαθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού. Διότι η απλή αλήθεια είναι ότι πριν από μερικούς μήνες όλοι είχαν ξεγράψει την οικονομία μας και μαζί της είχαν ξεγράψει κι εμάς. Είναι αυτή η κυβέρνηση που με τις προσπάθειες και τους κόπους του λαού κατάφερε να διαψεύσει τη βέβαιη προφητεία, να αποτρέψει το μοιραίο που η Ν.Δ. με σιγουριά πίστευε ότι θα συμβεί όταν εγκατέλειπε ατάκτως το σκάφος έναν χρόνο πριν. Οχι, κύριε Ράπτη, άλλοι έβλαψαν την οικονομία μας. Οχι αυτή η κυβέρνηση. Και αν σε κάτι έχουν εμπιστοσύνη οι εταίροι μας είναι ακριβώς στη βούληση και στην αποφασιστικότητα που επέδειξαν οι πολίτες και η εκλεγμένη κυβέρνησή τους, να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας. Οι αναταράξεις αυτών των ημερών στην Ε.Ε. θα ήταν για μας πολύ μεγαλύτερες εάν δεν είχαμε πείσει γι’ αυτή τη βούληση του ελληνικού λαού.
Κανείς δεν δικαιούται να πανηγυρίζει
Θεωρείτε ότι το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν σαφής στήριξη της πολιτικής σας ή αποδοκιμασία; Και σας ρωτώ με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε την περασμένη Κυριακή περίπου οκτώ μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2009.
Κύριε Ράπτη, τα πολιτικά συμπεράσματα στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι σαφή. Θυμηθείτε τι έγινε τον τελευταίο χρόνο. Θυμηθείτε τι αποφάσεις αναγκαστήκαμε να πάρουμε για τη σωτηρία της χώρας. Ηρθαν τα πάνω κάτω σε έναν χρόνο. Κανείς στη σύγχρονη ιστορία της χώρας δεν βρέθηκε στη θέση που βρεθήκαμε εμείς. Η εγκληματική διαχείριση της προηγούμενης εξαετίας μάς έφτασε στο σημείο να είμαστε αναγκασμένοι ακόμα και να κόψουμε συντάξεις για να σώσουμε τις συντάξεις.
Προσθέστε σε αυτά και το δεδομένο ότι πάντα οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι δύσκολες για την εκάστοτε κυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, το ασφαλές και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ότι απορρίφθηκε το προσκλητήριο καταδίκης της μεγάλης προσπάθειας μιας κυβέρνησης που της έλαχε να πρέπει να αλλάξει την Ελλάδα στις πιο δύσκολες συνθήκες μεταπολιτευτικά. Αυτό ήθελε να καταδικάσει ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης; Αυτή τους η ανευθυνότητα απορρίφθηκε! Επαναλαμβάνω: Κανείς δεν δικαιούται να πανηγυρίζει. Κανείς. Αλλά η χώρα ωφελήθηκε γιατί οι πολίτες έδειξαν ότι επιθυμούν πολιτική συνέπεια και σταθερότητα.
Οι αντίπαλοί σας λένε ότι θέτοντας το γνωστό δίλημμα ουσιαστικά εξυπηρετήσατε την αντιπολίτευση. Λένε μάλιστα ότι, αν απόψε το βράδυ η Ν.Δ. κερδίσει την πλειοψηφία των περιφερειών, η χώρα θα μπει ουσιαστικά σε τροχιά πρόωρων εκλογών, αφού η αντιπολίτευση θα αμφισβητεί την πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησής σας να ασκεί την πολιτική του μνημονίου.
Το ζήτημα των πρόωρων εκλογών σε σχέση με τις αυτοδιοικητικές εκλογές έληξε την προηγούμενη Κυριακή. Το είχα πει από την αρχή: τα πολιτικά συμπεράσματα θα βγουν από τον πρώτο γύρο. Και βγήκαν. Και το συμπέρασμα ήταν ότι οι πολίτες επιθυμούν πολιτική σταθερότητα. Τώρα, στη δεύτερη Κυριακή, όπως είπα εξαρχής, έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε, με βάση το αυτοδιοικητικό κριτήριο, τους ικανότερους, τους αξιότερους να υπηρετήσουν τον πολίτη, τον «Καλλικράτη» και την ανάπτυξη του τόπου μας. Τελεία και παύλα. Τώρα, από ό,τι έχω καταλάβει, η Ν.Δ. επιθυμεί να κάνει κλεφτοπόλεμο με το αζημίωτο. Να υπονομεύει και να αμφισβητεί, χωρίς καν να προτείνει κάτι και, βέβαια, χωρίς να αναλαμβάνει τις μεγάλες ευθύνες που της αναλογούν. Θα περίμενα να λειτουργεί διαφορετικά σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα στιγμή.Το έχω ξαναπεί, κύριε Ράπτη: δεν υπάρχει κανένας άλλος εθελοντής για τη θέση που βρισκόμαστε. Γιατί όλοι, ό,τι και να λένε, κατά βάθος αναγνωρίζουν ότι αυτό που κάνουμε εμείς σήμερα είναι μια προσπάθεια χωρίς προηγούμενο. Κανένας τους δεν θέλει να επωμιστεί το βάρος που εμείς σηκώνουμε. Και κανένας τους δεν θέλει να δώσει τις μάχες που εμείς δίνουμε. Ξέρουν όμως ότι και η επιτυχία η δική μας θα είναι επιτυχία της χώρας και το αντίστροφο.
Μπορείτε να δεσμευτείτε ότι θα εξαντλήσετε την τετραετία; Ή ότι δεν θα πάμε σε εκλογές τον επόμενο χρόνο;
Πρόθεσή μου πάντα ήταν και είναι να ολοκληρώσω το σχέδιο σωτηρίας και ανόρθωσης της χώρας μέχρι το 2013. Και είναι προφανές ότι όσο η κοινωνία στηρίζει την προσπάθεια που κάνουμε, την προσπάθεια που κάνει η ίδια η κοινωνία, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο και να βαδίσουμε στον δρόμο των μεγάλων αλλαγών δεν υπάρχει κανένας λόγος προσφυγής στις κάλπες. Δεν έχω κανέναν λόγο να πιστέψω ότι θα αφήσουμε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που ξεκινήσαμε στη μέση. Αλλοι εγκαταλείπουν μάχες.
Δεν φουσκώνουμε τεχνητά το έλλειμμα
Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης να μειώσει το έλλειμμα προαναγγέλλουν νέα μέτρα και περικοπές στον δημόσιο τομέα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο και θα δρομολογηθεί ένα κύμα εθελουσίας εξόδου στις ΔΕΚΟ που θα αντιστοιχεί στο 10% των εργαζομένων.
Να μου επιτρέψετε μια καθοριστική διόρθωση: δεν υπάρχει καμία αδυναμία ούτε της κυβέρνησης ούτε της χώρας να μειώσει το έλλειμμα. Πού το βρήκατε αυτό; Ο στόχος ήταν να μειώσουμε φέτος το έλλειμμα κατά 5,5 μονάδες του ΑΕΠ, και αυτόν τον στόχο πετυχαίνουμε. Και είμαστε απολύτως ειλικρινείς με τον ελληνικό λαό. Για τις όποιες δυσκολίες. Πρώτα απ’ όλα έχουμε περιορίσει σε πρωτόγνωρο βαθμό σπατάλες του δημοσίου χρήματος. Μειώσαμε π.χ. κατά 50% τις λειτουργικές δαπάνες. Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλές σπατάλες. Το ίδιο και στο σύστημα υγείας. Σπατάλη και εκτεταμένη διαφθορά. Παρά τις καινοτομίες μας, όπως της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, υπάρχουν τεράστια ακόμα περιθώρια. Η φοροδιαφυγή. Είναι πρόβλημα υπαρκτό. Είναι πρόβλημα χρόνιο. Είναι πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε με ένα νέο σύστημα πιο δίκαιο από το 2011. Με ανακατανομή υπέρ των ασθενέστερων. Με διασταυρώσεις και ελέγχους που για πρώτη φορά γίνονται στη χώρα. Αλλά, εάν όλοι δεν συμβάλλουν συνειδητά, θα παραμένει πρόβλημα σημαντικό. Και αν αυτά που κάνουμε εμείς τώρα είχαν αρχίσει να γίνονται πριν από χρόνια, δεν θα είχαμε ανάγκη σήμερα κανένα μνημόνιο. Αλλά μην προσβάλλουμε τις θυσίες των πολιτών, κύριε Ράπτη. Μην ισοπεδώνουμε μια πορεία που πέτυχε όσα ούτε καν τολμήθηκαν τα τελευταία 20, 30 χρόνια. Ενώ, αντιθέτως, πετύχαμε. Και η μείωση του ελλείμματος είναι μόνο μία επιτυχία.
Πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό που καταφέραμε για τη χώρα μας, για το μέλλον των παιδιών μας. Κανείς δεν μπορεί να απαξιώνει ούτε την προσπάθεια ούτε το αποτέλεσμα. Δηλαδή τι λέμε στους πολίτες; «Παραιτήσου, δεν γίνεται τίποτα, απέτυχες, πήγε τσάμπα η θυσία σου»; Να τελειώνουμε με τον ραγιαδισμό, την ανακύκλωση της μιζέριας, τη μοιρολατρία και την αυτοαπαξίωση. Την εύκολη ισοπέδωση. Και παίζει και η ψυχολογία σημαντικό ρόλο. Εάν συνεχίσουμε να λέμε στον ελληνικό λαό «δεν μπορείς», θα παραιτηθεί. Ενώ ξέρουμε, το αποδείξαμε, μπορούμε. Εχουμε ικανότητες, έχουμε δυνατότητες, μπορούμε, αυτή είναι η αλήθεια. Και όποιοι νιώθουν ότι είναι λίγοι σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα που κάνει ο λαός μας για τη σωτηρία του, όσοι λιποψυχούν, όσοι είναι βολεμένοι επαγγελματίες της παραίτησης και του συμβιβασμού, ή θέλουν έναν λαό παραιτημένο για να χαίρονται τα οργανωμένα ή ισχυρά συμφέροντα, ας κάνουν στην άκρη. Μπορούμε, παρ’ όλο που έρχεται τώρα η Eurostat και μας λέει ότι το χάλι που άφησε πίσω της η Ν.Δ. είναι ακόμη μεγαλύτερο από όσο το είχαμε εμείς υπολογίσει πέρυσι όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν το λέμε εμείς, η Eurostat. Θυμίζω ότι η Ν.Δ. -χωρίς ίχνος ντροπής- μας καταγγέλλει μέχρι και τώρα ότι εμείς φουσκώνουμε τεχνητά το έλλειμμα.
Και, δυστυχώς, αυτή η αναθεώρηση της Eurostat σημαίνει πράγματι ότι η μάχη μας για τον περιορισμό του ελλείμματος ξεκινά από υψηλότερη βάση. Εμείς ξεκινήσαμε έναν μαραθώνιο. Και στη μέση του δρόμου μαθαίνουμε ότι τα χιλιόμετρα τα οποία θα πρέπει να διανύσουμε είναι ακόμα περισσότερα. Αυτό μας άφησαν ως παρακαταθήκη οι προηγούμενοι. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να καταβάλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια, και αυτό και πάλι εξαιτίας της κληρονομιάς της Ν.Δ. και όχι γιατί δεν κάναμε τη δουλειά μας. Και όπως έχουμε δεσμευτεί, αυτή την ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια θα την κάνουμε χωρίς νέους φόρους και περικοπές των συντάξεων και των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά με μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές παντού: στο κράτος, στις ΔΕΚΟ, στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας.
Η μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που έγινε ποτέ
Μπορείτε να δεσμευτείτε ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις ή εθελούσιες απομακρύνσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Και ότι δεν θα υπάρξουν και νέες μισθολογικές περικοπές;
Φέτος καταφέραμε κάτι που για όλους όσοι πόνταραν στη χρεοκοπία της Ελλάδας φαινόταν ακατόρθωτο: τη μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που έχει γίνει ποτέ και η οποία βασίστηκε στην αποφασιστικότητα, στις προσπάθειες και στις θυσίες των Ελλήνων. Λάβαμε δραστικά μέτρα περιστολής της σπατάλης, αλλά και αποφάσεις που έπληξαν το εισόδημα πολλών συμπολιτών μας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτό είναι το εύκολο. Για εμάς αυτές ήταν οι πιο δύσκολες αποφάσεις. Από εδώ και μπρος δεν υπάρχουν τέτοια μέτρα. Η προσπάθεια που έχουμε ακόμη μπροστά μας θα βασιστεί κατά κύριο λόγο σε μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που έχουμε ήδη ξεκινήσει και σε παρεμβάσεις για να κλείσουν οι τεράστιες μαύρες τρύπες που απορροφούν τον μόχθο του φορολογούμενου και του ασφαλισμένου: στις ΔΕΚΟ, στην Υγεία, στους χιλιάδες φορείς αμφιβόλου προσφοράς στους πολίτες. Δεν συζητάμε για απολύσεις. Αυτό που θέλουμε είναι να ξεριζώσουμε παθογένειες πολλών ετών πελατειακής διαχείρισης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Εκεί είναι το ζουμί: στη σπατάλη. Οι πολίτες -που φέτος πλήρωσαν ξαφνικά πολλά σπασμένα δεκαετιών- ζητούν εξυγίανση, να σταματήσει η σπατάλη και η κακοδιαχείριση. Και αυτό κάνουμε και θα κάνουμε, βάζοντας τάξη και αποκαθιστώντας τη διαφάνεια, την ισονομία και τη δικαιοσύνη.
Αμέσως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής, ορισμένοι υπουργοί έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν τις διαφωνίες τους για τους προεκλογικούς χειρισμούς. Ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης αναφέρθηκε σε λάθος στρατηγικές και για ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης ζήτησε ανοιχτά επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, ενώ άλλοι υπουργοί, όπως ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, παραπονέθηκαν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται σε έναν στενό κύκλο περί τον πρωθυπουργό. Δεν δημιουργούν σύγχυση αυτές οι διαφοροποιήσεις;
Οι πολίτες γνωρίζουν καλά ότι μάχομαι για περισσότερη δημοκρατία, για περισσότερα δικαιώματα. Και αυτό αφορά πολύ περισσότερο τη λειτουργία του κόμματός μου. Κάθε μέλος και στέλεχος δικαιούται να έχει άποψη και να την εκφράζει, στον βαθμό βεβαίως που αυτό δεν υπονομεύει τη συλλογική προσπάθεια. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι έχω προσωπικά αυξημένη ευθύνη έναντι των πολιτών που με τίμησαν με την ψήφο τους και με εξέλεξαν πρωθυπουργό της χώρας. Κατά συνέπεια, είναι προφανές ότι καλούμαι να λαμβάνω τις τελικές αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα. Και η διαδρομή δείχνει ότι δεν δίστασα να λάβω δύσκολες αποφάσεις όταν έκρινα ότι αυτό επέβαλλε το συμφέρον της χώρας και των Ελλήνων.
Aν ήθελαν, θα βοηθούσαν
Πολλοί θεωρούν ότι το δημοσιονομικό και κατά συνέπεια το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η χώρα δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί στο άμεσο μέλλον από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Μιλούν ήδη για μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας που θα μοιραστούν το πολιτικό κόστος ώστε να εφαρμοστούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Θα συμμετείχατε σε μια κυβέρνηση με την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και τον κ. Γιώργο Καρατζαφέρη. Ή αν χρειαζόταν με τον κ. Αντώνη Σαμαρά και τη Ν.Δ.;
Λάθος χρόνος, κύριε Ράπτη. Στο δημοσιονομικό αδιέξοδο είχε οδηγηθεί η χώρα ήδη όταν αναλάβαμε. Οχι μόνο σε αδιέξοδο, αλλά σε πλήρη ασφυξία, με άμεση απειλή χρεοκοπίας. Σε ευρύτερη κρίση ανομίας και αναξιοπιστίας. Παραλάβαμε τη χώρα από μία κυβέρνηση αναξιοπιστίας, ανομίας, αναξιόχρεη και κοινωνικά ανάλγητη. Αυτό πληρώνουν οι πολίτες σήμερα. Και αυτόν τον σταυρό σηκώνουμε κι εμείς ως κυβέρνηση. Αγόγγυστα και με αίσθηση πατριωτικού καθήκοντος. Αρκεί να μη σταματήσουμε στη μέση, όπως κάποιοι θέλουν για ιδιοτελείς δικούς τους λόγους. Αν ήθελαν να βοηθήσουν, θα μπορούσαν και θα έπρεπε και τώρα να το κάνουν. Ειδικά αυτοί που έχουν πλήρως την ευθύνη της παρ’ ολίγον κατάρρευσης. Ομως, για να απαντήσω ευθέως στην ερώτησή σας, βλέπετε εσείς πολλούς γύρω μας στο πολιτικό σύστημα που να θέλουν να μοιραστούν το πολιτικό κόστος μαζί μας; Το είδατε αυτό ποτέ έως σήμερα; Εγώ δεν το βλέπω. Από την άλλη, πόσοι θα ήθελαν απλά να συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας; Ισως πολλοί. Αλλά αυτό χρειάζεται η χώρα; Να μοιραστούμε τα λάφυρα της εξουσίας; Να ξαναπάμε σε μια πελατειακή νομή του δημόσιου χρήματος; Να μοιράσουμε καρέκλες; Ή να σηκώσουμε τα μανίκια -όπως κάνουμε- και να αλλάξουμε τη χώρα; Εμείς έχουμε επιλέξει το δεύτερο. Αρκεί να σκεφτείτε ότι εδώ και έναν χρόνο δίνουμε έναν αγώνα μόνοι μας, με όλο σχεδόν το πολιτικό σύστημα -με κάποιες μικρές και αποσπασματικές εξαιρέσεις- να στρέφεται εναντίον μας, τελικά βέβαια εναντίον της ίδιας της εθνικής προσπάθειας. Και γιατί αντιδρούν; Διότι φοβούνται τις αλλαγές που κάνουμε.
Προοδευτικές αλλαγές που θίγουν βέβαια συμφέροντα - αλλά απελευθερώνουν δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και τελικά προστατεύουν τη βιωσιμότητα του κοινωνικού κράτους. Αντί κάποιοι να υπόσχονται το παραμύθι περί μηδενισμού του ελλείμματος σε έναν χρόνο, μόνο και μόνο για να κερδίσουν πρόσκαιρα και αμφίβολα κομματικά οφέλη στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στις δημοσκοπήσεις, όπως κάνουν πάντα, θα μπορούσαν να συμβάλουν όλοι αυτοί που αναφέρετε και από τη θέση που, με την ψήφο του ελληνικού λαού, βρίσκονται σήμερα. Ομως δεν το κάνουν. Γιατί; Πρέπει κάποιο κόμμα να συμμετέχει στην κυβέρνηση για να μοιραστεί το πολιτικό κόστος; Το κόστος της ευθύνης; Την καρέκλα θέλουν; Εγώ, κύριε Ράπτη, προτίμησα και προτιμώ να είμαι ειλικρινής. Είναι ένας δύσκολος δρόμος, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον διανύσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και με όσο το δυνατόν λιγότερη πίεση για τους πολίτες και είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε, ώστε το 2011 να είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης, το 2012 να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη και το 2013 να τελειώνουμε με το μνημόνιο και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Οποιος θέλει να είναι το ίδιο ειλικρινής απέναντι στους πολίτες και να βάλει πραγματικά πλάτη σ’ αυτή την εθνική προσπάθεια, μπορεί να το κάνει και σήμερα με την υπεύθυνη στάση του. Τον χρειάζεται όχι η κυβέρνηση αλλά η χώρα.
Δεν θα προχωρήσουμε σε γενικευμένη αύξηση ΦΠΑ
Αρκετά στελέχη της κυβέρνησής σας -όπως ο κ. Χάρης Καστανίδης- και του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να μιλούν ιδιωτικά για την αναγκαιότητα μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου με τη διεθνή κοινότητα. Θεωρούν δηλαδή ότι το σχέδιο σταθεροποίησης θα αποτύχει και ότι οι Ελληνες πολίτες δεν θα μπορέσουν να αντέξουν όλη αυτή τη βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Το σκέφτεστε;
Πρώτα απ’ όλα αποφύγαμε την πραγματική κατάρρευση που θα σκορπούσε παντού τη δυστυχία. Μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ για το τι θα σήμαινε σήμερα για το βιοτικό επίπεδο όλων και ιδιαίτερα των μισθωτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Θα ζούσαμε μια πραγματική τραγωδία εάν χρεοκοπούσαμε. Και το γεγονός ότι σήμερα κάποιοι παριστάνουν ότι το αγνοούν επιβεβαιώνει και τη σκοπιμότητα από την οποία εκκινούν. Δεύτερον, στόχος μας δεν είναι απλά να μειώσουμε τα ελλείμματα και το χρέος μας. Είναι να αλλάξουμε την οικονομία ώστε να είναι βιώσιμη, να φέρνει κέρδος και ευημερία για την ελληνική οικογένεια, να ανακατανέμει βάρη υπέρ των ασθενέστερων, να αγοράζουμε ελληνικά, να πουλάμε ελληνικά και στο εξωτερικό, αντί να χρεωνόμαστε με όλο και περισσότερες εισαγωγές και υποβάθμιση των ελληνικών παραγωγικών δυνατοτήτων. Να κάνουμε την παιδεία μας άξια για τους νέους και χρήσιμη για τη συνεχή και διά βίου μας μάθηση. Να μπει δηλαδή και η χώρα σε μια άλλη αναπτυξιακή τροχιά, με προϊόντα αξίας, πράσινης οικονομίας και ενέργειας, ανταγωνιστικών και καινοτόμων προϊόντων. Να αξιοποιούμε καλύτερα τα χρήματα που έχουμε. Με διαφάνεια και κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτά πρέπει να τα κάνουμε είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε μνημόνιο. Αυτά αν είχαν γίνει δεν θα χρειαζόταν μνημόνιο.
Το μνημόνιο επισημοποιεί όσο τίποτα άλλο τη χρεοκοπία μιας πολιτικής που ανέδειξε στο έπακρο η προηγούμενη κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα το ότι σήμερα μπορούμε και αναφερόμαστε σε επαναδιαπραγμάτευση, όπως έκανα στη διακαναλική, είναι για έναν και μόνο λόγο. Οτι δείξαμε την αξιοπιστία μας. Οτι δείξαμε τη βούλησή μας να αλλάξουμε. Οτι δεν ήμασταν φυγόπονοι. Δείξαμε την ωριμότητά μας - και κυβέρνηση και ελληνικός λαός. Χωρίς αυτό δεν θα κουβέντιαζε κανείς μαζί μας για πιθανή επαναδιαπραγμάτευση. Τώρα -σε αυτή την κρίσιμη καμπή- αν κάναμε πίσω θα χάναμε και αυτή την ευκαιρία. Σήμερα πια όπου βλέπουμε ανάγκη και μπορούμε να προωθήσουμε εναλλακτικές λύσεις, αλλάζουμε επιμέρους όρους του μνημονίου, για να επιλέξουμε πιο δίκαιες λύσεις. Το κάνουμε ήδη. Αυτό συνέβη ήδη με την εθνική κοινωνική συμφωνία που προβλέπει αυξήσεις πάνω από τις προβλεπόμενες στο μνημόνιο. Οταν διασφαλίσαμε 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Εχουμε επίσης εξηγήσει ότι δεν θα εφαρμόσουμε την πρόβλεψη του μνημονίου για γενικευμένη μετάταξη προϊόντων στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ. Ηδη έχει τεθεί στο τραπέζι το ζήτημα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του δανείου του μηχανισμού στήριξης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι λύνεται αυτομάτως το πρόβλημα. Το έλλειμμα είναι έλλειμμα και τα προβλήματα είναι δικά μας, όχι κάποιου άλλου - με ή χωρίς μνημόνιο, με ή χωρίς τρόικα. Για την ακρίβεια, τα προβλήματα αυτά θα ήταν δραματικά χειρότερα χωρίς αυτά τα 110 δισ. ευρώ που μας έσωσαν από τη χρεοκοπία και δίνουν τη χρονική ανάσα να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.
Θα ήθελα να βάλετε, κύριε πρόεδρε, το χέρι στην καρδιά σας και να μου πείτε αν στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας για τους όρους του μνημονίου την περασμένη άνοιξη έγιναν λάθη. Αν δηλαδή έπρεπε να βάλετε μια κόκκινη γραμμή και να τους εξηγήσετε τι μπορούσε να γίνει και τι δεν μπορούσε να γίνει! Αν ξαναγύριζε ο χρόνος πίσω θα αλλάζατε κάποια πράγματα ή θα υπογράφατε τους ίδιους όρους;
Μιλάτε σαν να θεωρείτε ότι ήταν δεδομένος ο μηχανισμός στήριξης και ότι απλά χρειαζόταν να διαπραγματευτούμε τους όρους. Εδώ δώσαμε πολύ δύσκολο αγώνα για να διαμορφώσουμε τον μηχανισμό αυτόν. Δεύτερον, αυτός ο μηχανισμός στήριξης δεν θα υπήρχε αν δεν είχαμε αποδείξει τους πρώτους κιόλας μήνες την αξιοπιστία μας. Γιατί κανείς δεν πίστευε πια την Ελλάδα μετά την απόκρυψη της αλήθειας από τη Ν.Δ. Και εάν αποφύγαμε ακόμα σκληρότερους όρους, είναι διότι η δική μας κυβέρνηση έδωσε μια νέα, υπεύθυνη προσέγγιση. Αν είχαμε πράγματι 6% του ΑΕΠ έλλειμμα, όπως μας είχε ψευδώς πει η Ν.Δ., θα μειώναμε από μία μονάδα κάθε χρόνο και θα φτάναμε στο 3%. Ακόμα και 3% να μειώναμε το έλλειμμα σε έναν χρόνο, θα μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς να πειράξουμε μισθούς και συντάξεις. Και είχα πείσει τον Δεκέμβριο του 2009 την Ε.Ε. ότι ακόμα και με μεγαλύτερο έλλειμμα λεφτά υπήρχαν από τη μείωση της σπατάλης και της διαφθοράς. Ομως, ούτε σε μας ούτε στην Ε.Ε. δεν δόθηκε χρόνος.
Οι αγορές ήσαν αμείλικτες απέναντι στην Ελλάδα και την ευρωζώνη λόγω της αναξιοπιστίας μας. Απλώς δεν μας πίστευαν. Και αυτό πληρώνουμε. Και χωρίς τον μηχανισμό στήριξης η Ελλάδα θα είχε χρεοκοπήσει. Πολύ απλά και πολύ ωμά. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε από πού ξεκινήσαμε και τι πετύχαμε. Το ότι πετύχαμε τη δημιουργία αυτού του μηχανισμού που μας εξασφάλισε 110 δισ. ευρώ ήταν για πολλούς μια τελείως ανέλπιστη επιτυχία. Οχι για εμάς που δώσαμε με πείσμα αυτή τη μάχη. Ξέρετε, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Κοιτάμε μόνο μπροστά και είμαστε περήφανοι που μπορέσαμε να σώσουμε την πατρίδα μας από αυτό που όλοι θεωρούσαν τότε βέβαιο. Την πτώχευση. Τώρα έχουμε μπροστά μας την ολοκλήρωση αυτού του μεγάλου αγώνα, που τον δίνει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, και την έξοδο από το μνημόνιο και τις επιτηρήσεις. Σχετικά με το ερώτημά σας, θυμίζω ότι ούτε λεπτό δεν σταματήσαμε να προσπαθούμε οι όποιες αποφάσεις έπρεπε να λάβουμε να είναι όσο λιγότερο άδικες γινόταν, να θίγουν όσο γίνεται λιγότερο τους πιο αδύναμους. Πολλοί έλεγαν ότι θα απολυθούν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, όπως συνέβη σε άλλες χώρες. Αυτό όμως δεν έγινε. Πολλοί έλεγαν ότι θα επιβληθεί η περικοπή των δώρων στον ιδιωτικό τομέα, όπως μας ζητήθηκε εξάλλου. Ούτε αυτό έγινε.
Εγιναν τεράστιες περικοπές δαπανών και θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο
Ο ιδιωτικός τομέας, κύριε πρόεδρε, σας καταλογίζει ότι επειδή φοβάστε το πολιτικό κόστος αποφεύγετε να εφαρμόσετε τις αναγκαίες περικοπές στον δημόσιο τομέα και αντιθέτως μετακυλίετε το πρόβλημα στην ιδιωτική οικονομία. Η αύξηση της φορολογικής κλίμακας για τις επιχειρήσεις και οι έκτακτες εισφορές οδηγούν υγιείς επιχειρήσεις σε αδιέξοδο και χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα στην ανεργία. Πώς θα αντιμετωπίσετε αυτή την αντινομία;
Το κόστος πράγματι μετακυλίεται στον ιδιωτικό τομέα και στις υγιείς επιχειρήσεις όσο δεν χτυπάμε τα κακώς κείμενα. Τα πράγματα όμως είναι ήδη αρκετά διαφορετικά. Πρώτον, σε ό,τι αφορά τις σπατάλες στον δημόσιο τομέα, έγιναν ήδη τεράστιες περικοπές δαπανών, πέρα από κάθε προηγούμενο. Και θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο με την περαιτέρω καταπολέμηση της σπατάλης κάθε είδους. Εδώ ακριβώς χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση των δημοσίων υπαλλήλων, που δυστυχώς πληρώνουν και αυτοί μέρος αυτής της σπατάλης και της κακοδιαχείρισης του παρελθόντος. Δεύτερον, εάν είχαμε χρόνο να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και στο σύνολό της τη φοροδιαφυγή, όπως ήδη κάνουμε, τότε δεν θα βρισκόμασταν στην ανάγκη να πάρουμε τα μέτρα που πήραμε- εάν χτυπούσαμε ουσιαστικά τη φοροδιαφυγή σήμερα δεν θα χρειαζόμασταν ούτε νέους φόρους ούτε μνημόνια. Τρίτον, η αδιαφάνεια και η διαφθορά στη χώρα μας υπολογίζεται από διεθνείς μελέτες ότι κοστίζουν στη χώρα μας 8% του ΑΕΠ ετησίως, δηλαδή 20 δισ. ευρώ ετησίως που χάνονται. Αυτά πληρώνει και ο ιδιωτικός τομέας. Αυτά χτυπάμε! Από την άλλη, και η στήριξη της πραγματικής οικονομίας αποτελεί έμπρακτη προτεραιότητά μας. Ηδη κάνουμε πολλές παρεμβάσεις ώστε να απελευθερωθούν οι επιχειρήσεις και να δώσουμε ώθηση στη δημιουργική επιχειρηματικότητα. Διευκρινίζω επίσης ότι δεν αυξήσαμε τη φορολογία των επιχειρήσεων όπως εσφαλμένα πολλοί λένε.
Αυτό που αλλάξαμε με το φορολογικό νομοσχέδιο είναι η φορολογία των κερδών που μοιράζονται στους μετόχους των επιχειρήσεων, κάτι που είναι πολύ διαφορετικό γιατί αφορά τα κέρδη που πάνε στις τσέπες των μετόχων, όχι αυτά που μένουν μέσα στην επιχείρηση και επενδύονται. Τα κέρδη των μετόχων, των φυσικών προσώπων πίσω από τις εταιρείες, άρχισαν επιτέλους να φορολογούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που φορολογούνται τα εισοδήματα των μισθωτών, με μια ενιαία κλίμακα για όλους τους Ελληνες πολίτες. Το κάναμε γιατί αυτό είναι το δίκαιο, γιατί αυτό συμβαίνει σχεδόν παντού στον κόσμο, γιατί αυτό είναι που είχαμε δεσμευτεί προεκλογικά. Ηταν ζήτημα αποκατάστασης της κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης.
Πλέον όλοι φορολογούνται ανάλογα με τα εισοδήματά τους, ανεξάρτητα από πού προέρχονται, με τον ίδιο ακριβώς συντελεστή. Χαμηλότερο για τα μικρά και τα μεσαία εισοδήματα και υψηλότερο για όσους κερδίζουν πολλά χρήματα. Ενώ μέχρι πέρσι όλο το βάρος έπεφτε στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους, με τα κέρδη των μετόχων των επιχειρήσεων να έχουν προνομιακή μεταχείριση. Αυτή η αδικία έπρεπε να αποκατασταθεί και αποκαταστάθηκε. Το 2011 θα φανούν και τα πρώτα της θετικά αποτελέσματα για τους μισθωτούς. Επιστρέφοντας, όμως, στις επιχειρήσεις, σας υπενθυμίζω ότι όχι μόνο δεν αυξήσαμε τη φορολογία των κερδών τους που επανεπενδύονται, αλλά ότι το 2010 ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών αυτών μειώθηκε από 25% σε 24%, ενώ από το 2011 μειώνεται περαιτέρω στο 20%, για να ενισχύουμε τις επενδύσεις και να βρει ο κόσμος ευκολότερα δουλειά. Και επιδοτούμε μέσα από ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, τις ασφαλιστικές εισφορές για πολλούς νέους αλλά και ειδικές ομάδες, ενώ παράλληλα στηρίζουμε τους ανέργους και μάλιστα με πλήρη υγειονομική κάλυψη.
Η μεταρρύθμιση της συνθήκης της Λισαβόνας που αποφασίστηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες αλλάζει τον τρόπο αντιμετώπισης όποιας χώρας της ευρωζώνης χρεοκοπήσει. Πολλοί είναι αυτό, κύριε πρόεδρε, που φοβούνται ότι η νέα αυτή συνθήκη είναι ένα κοστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ελλάδος. Και ότι μέσα από μια διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους ενδέχεται να μας οδηγήσουν εκτός ευρωζώνης. Φοβάστε μια, έστω και ακραία, τέτοια προοπτική;
Στη χώρα μας έχουμε πια χορτάσει από ιστορίες συνωμοσίας. Βλέπετε τι γίνεται στην Ευρώπη, τι συμβαίνει στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Δεν είμαστε το επίκεντρο του κόσμου και, όχι, η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση έχει πιο σοβαρές ασχολίες από το να συνωμοτεί κατά μιας χώρας που αντιπροσωπεύει το 3% του πληθυσμού της. Δεν φοβάμαι μήπως βρεθούμε εκτός ευρωζώνης, διότι αυτό είναι εκτός πραγματικότητας. Και, σε τελευταία ανάλυση, στο χέρι μας είναι όχι μόνο να το αποτρέψουμε, αλλά και να βγούμε οριστικά από την κρίση και με το τέλος του μνημονίου να κάνουμε μια νέα αρχή στη χώρα μας, απαλλαγμένοι από κινδύνους, εξαρτήσεις, επιτηρήσεις και δυσβάσταχτα ελλείμματα.
Ξέρω, κύριε πρόεδρε, ότι οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται. Υπάρχουν ωστόσο πληροφορίες ότι θα κάνετε αλλαγές στην κυβέρνησή σας. Το διαψεύδετε;
Ανασχηματισμός έγινε τον Σεπτέμβριο και θα ξαναγίνει μόνο όταν το θεωρήσω σκόπιμο.
http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=90534
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου